Γράφει ο Άρις Νικολάκης
Δουλειά δεν είχε ο διάβολος… Πως αλλιώς, να αρχίσουμε το αράδιασμα των σκέψεων μας σχετικά με το δίλλημα: Γκάλης η Διαμαντίδης, ο κορυφαίος όλων των εποχών; Δεν συγκρίνονται αυτοί με άλλους. Δεν συγκρίνονται και μεταξύ τους.
Ναι μεν, ο Μακεδόνας (γιατί να το κρύψομεν άλλωστε…) Δημήτρης Διαμαντίδης, το παλληκάρι από την ακριτική του ελληνικού βορρά, Καστοριά μετρά περισσότερους τίτλους με τον Παναθηναϊκό. Ο Νίκος Γκάλης όμως, γεννημένος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού αλλά γαλουχημένος με τα μακεδονικά ιδεώδη στη «νύμφη» του ελληνικού βορρά, μετρά έναν τίτλο μοναδικό με τον κόσμο: Του παίκτη όλων των Ελλήνων… Για να λέμε πάντως την πάσα αλήθεια, ο Δημήτρης Διαμαντίδης έγινε παίκτης του μπάσκετ εμπνεόμενος από τη Νίκο Γκάλη. Ως εκ τούτου είναι ολότελα άδικη η σύγκριση τους . Άλλη η εποχή του ενός κι άλλη του άλλου, βλέπετε!
Χωρίς δεύτερη κουβέντα του ενός η εποχή πολύ καλύτερη. Και για τον τόπο και για το άθλημα. Η Ελλάδα επί Νίκου Γκάλη ήταν διαφορετική από την Ελλάδα επί Δημήτρη Διαμαντίδη. Επίσης άλλος ο ένας ως παίκτης κι άλλος, ο άλλος. Ο ένας εκτελεστής, ο άλλος οργανωτής αλλά… Με την βεβαιότητα ότι και οι δύο τους άνετα, πολύ άνετα θα έγραφαν την ίδια ιστορία αλλάζοντας ρόλους.
Σε διαφορετικές ομάδες, με διαφορετικούς συμπαίκτες, με διαφορετικούς αντιπάλους. Άλλο το μπάσκετ τότε κι άλλο τώρα. Δεν συγκρίνονται ο Νίκος Γκάλης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Πώς να το κάνουμε δηλαδή;
Μην τους αδικούμε λοιπόν, επιμένοντας στη σύγκριση τους…
Δόξα και τιμή σε αμφότερους. Βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο τους. Ο καθένας όμως, στον καιρό του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου