ΕΙΚΟΝΕΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

                                           Γράφει ο Άρις Νικολάκης

    Τι είπε δηλαδή, ο Γιώργος Δώνης; Ή μάλλον, τι είπε κι έπεσαν όλοι από τα σύννεφα; Τι ακούστηκε από τα στόμα του προπονητή του Ατρόμητου, το οποίο δεν ακούγεται ως… καλημέρα από τους απανταχού της γης Έλληνες για το ελληνικό ποδόσφαιρο;

   Βρέθηκε ένας άνθρωπος κι είπε σε δημόσια ακρόαση, ότι επακριβώς λέγεται κι ακούγεται στην δημόσια ζωή…

   Και η καλύτερη απάντηση σε όσους – υποκριτές – σοκαρίστηκαν από όσα είπε ο Γιώργος Δώνη, δόθηκε από το Τραιανό Δέλλα. Ο διεθνής σταρ της ΑΕΚ μόλις ενημερώθηκε για τις δηλώσεις του προπονητή του Ατρόμητου: «Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένα μπουρδέλο», αυθόρμητα απόρησε: «Το ξέρουμε. Και τι να κάνουμε;»!

   Τα κακό είναι ότι όλοι οι παίκτες το ξέρουν! Και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρουν, τι να κάνουν γι’ αυτό! Με άλλα λόγια; Η τελευταία ελπίδα για τη σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι παίκτες είναι ανήμποροι, να βοηθήσουν. Μόνον αυτοί –  εάν ξεπεράσουν τα όρια τους – έχουν την δυνατότητα να το σώσουν. Να μας σώσουν…

   Πως; Με την ομαδική αποχώρηση τους. Να φύγουν όλοι μαζί από έναν αγώνα, στον οποίο εξελίσσεται οποιασδήποτε μορφής βίαιη συμπεριφορά των φίλων τους. Όσο αυτή η αντίδραση τους μένει στα λόγια, τόσο το ελληνικό ποδόσφαιρο – κατά τον Γιώργο Δώνη (μόνο;) – θα «είναι ένα μπουρδέλο».

   Και τούτο βέβαια, δεν είναι αληθές. Στα μπουρδέλα βλέπετε, υπάρχει ησυχία, τάξη κι ασφάλεια. Διαφωνείτε; Ή κάνετε, πως δεν γνωρίζετε σχετικά; Υποκριτές κι εσείς…

   Που να τολμήσουν όμως, οι παίκτες, να αποχωρήσουν; Για τα λεφτά τα κάνουν όλα κι αυτοί. Για τα λεφτά εξυμνούν τις ορδές τω χούλιγκαν. Ανέχονται το φασισμό τους. Υπομένουν τον ψυχολογικό βιασμό τους. Και αφιερώνουν σε όλους (χωρίς να εξαιρούν τους χούλιγκαν…) τις επιτυχίες τους.

      Και να  μας συγχωρούν, εάν διαφωνούν αλλά… Αυτή είναι η αλήθεια! Το λένε, ότι θα αποχωρήσουν, αλλά δεν το κάνουν. Δεν μπορούν, να το κάνουν. Ξέρετε γιατί; Πολύ απλά επειδή θα πέσουν, να τους φάνε όλοι οι άλλοι. Ναι, όλοι οι άλλοι! Δεν έχουν άδικο. Όταν όμως, έρθει η κακή η ώρα (κτυπάμε ξύλο…) για να θρηνήσουν απώλεια συναδέλφου ή συγγενή ή φίλου τους; Τότε θα κτυπούν το κεφάλι τους. Θα είναι όμως, αργά!

   Έτσι λοιπόν, κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι ζούμε εμείς καλά και οι άλλοι καλύτερα.

   Ήταν πάντως, ευτυχής συγκυρία η παρουσία του Ατρόμητου στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 2011. Μία άλλη ομάδα με περισσότερο κόσμο να ήταν και στο Μαρούσι θα θρηνούσαμε νεκρούς! Το πιάνετε το υπονοούμενο;

   ΥΓ 1: Λυπούμαστε για τους απανταχού της γης συμπατριώτες μας. Ρεζίλι τους κάναμε πάλι, με τις αλητείες στο ΟΑΚΑ. Οι εικόνες ντροπής ήδη κάνουν παρέλαση στις οθόνες των τηλεοπτικών καναλιών.

   ΥΓ 2 : Αδικούμε την Κυπελλούχο Ελλάδας 2011 αλλά.. Δεν φταίμε εμείς. 

   ΥΓ 3 : Δεν φταίει η ΑΕΚ ως ομάδα (ως διοίκηση φταίει και παραφταίει...) και για το οφ σάιντ  του Νίκου Λυμπερόπουλου και για τα έκτροπα στον τελικό της ντροπής!

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ... ΜΕ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ

                                 

      Γράφει ο Γιάννης Φραγκιαδάκης

   Ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη, δύο λέξεις οικονομικής ορολογίας που παλαιότερα αναφέρονταν παραμόνο κατά τη διάρκεια εξειδικευμένων σεμιναρίων ή κατά περίπτωση σε οικονομικές αναλύσεις των ΜΜΕ.Τον τελευταίο χρόνο, ωστόσο, αυτές οι λέξεις αναφέρονται καθημερινά σε ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ αλλά και σε απίθανα μέρη από απλούς καθημερινούς ανθρώπους, ανεξάρτητα αν γνωρίζουν τη σημειολογία τους. Σαφέστατα, η ανταγωνιστικότητα συνδέεται άρρηκτα με την ανάπτυξη που είναι και το ζητούμενο σήμερα με την χρηματοπιστωτική κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας.

   Η επιστημονική μου ένσταση είναι η σύνδεση της ανταγωνιστικότητας ΜΟΝΟ με τις περικοπές των μισθών, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, γιατί στο δημόσιο τομέα οι λελογισμένες περικοπές (χωρίς ακρότητες) σημαίνουν νοικοκύρεμα.Ας δούμε τα δεδομένα πρακτικά χωρίς επιστημονικές ορολογίες για να γίνουν κατανοητά σε όλους.Αν υποθέσουμε ότι έχουμε μία μικρομεσαία επιχείρηση που απασχολεί δέκα εργαζόμενους. Στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας, ο επιχειρηματίας περικόπτει κατά 30% τους μισθούς ενώ παραμένουν αυξημένα όλα τα υπόλοιπα όπως ενοίκια επαγγελματικής στέγης, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΚΙΝΗΤΕΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΕΣ, ΥΔΡΕΥΣΗ, καύσιμα , πρώτες ύλες, τραπεζικό χρήμα, δημοτικά τέλη κλπ. Σαφέστατα, ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, και ο επιχειρηματίας ματαιοπονεί.Με την άμεση όμως παρέμβαση του κράτους με (ΚΥΑ) Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και όπου απαιτείται νομοθετική ρύθμιση για αναγκαστική μείωση κατά 30% σε όλα τα παραπάνω και ταυτόχρονα διατίμηση σε όλα τα προϊόντα και παροχές υπηρεσιών πρώτης ανάγκης, με βάση την αγοραστική δύναμη και όχι με βάση προσφοράς και ζήτησης, επέρχεται εναρμονισμένη εξισορρόπηση.

   Με αυτό τον τρόπο, οι θιγόμενοι μισθωτοί από τις περικοπές στον ιδιωτικό αλλά και δημόσιο τομέα δεν θα είχαν καμία αντίρρηση εφόσον και το βιοτικό κόστος ζωής μειωνόταν επίσης κατά 30%.Αν κάποιος ισχυριστεί ότι τα παραπάνω δεν είναι συμβατά με το μοντέλο της φιλελεύθερης οικονομίας θα του θυμίσω ότι μέχρι και τη δεκαετία του 1990, που επίσης είχαμε ως καπιταλιστική χώρα φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο, τα καταναλωτικά αγαθά αλλά και οι υπηρεσίες πρώτης ανάγκης ήταν διατιμημένα με αγορανομικές διατάξεις, οι οποίες σταδιακά καταργήθηκαν για να διαμορφωθούν οι τιμές ελεύθερα μέσα από τον ανταγωνισμό της υγιούς οικονομίας. Σήμερα όμως λόγω των γνωστών συγκυριών δεν υπάρχει υγιής οικονομία. Άρα, αυτεπάγγελτα παρεμβαίνει το κράτος ώστε να υπάρχει απόλυτη εναρμόνιση κατώτερου εισοδήματος και βιοτικού κόστους ζωής.Όταν με το καλό ανακάμψουμε, σταδιακά και εναρμονισμένα θα ανεβαίνουν τα εισοδήματα και θα καταργούνται οι αγορανομικές διατάξεις.

   Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος ή επαΐων για να κατανοήσεις ότι δεν είναι εφικτή η περικοπή εισοδημάτων χωρίς παράλληλη ισοδύναμη μείωση της τιμής των βιοτικών αγαθών και παροχής υπηρεσιών. Μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούμε να αποσοβήσουμε κοινωνικές αδικίες και να εναρμονισθούν σταδιακά εισόδημα και αγορά εργασίας. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν -αν δεν υπάρχουν ήδη- κοινωνικοοικονομικές ανισότητες οι οποίες θα επιφέρουν αναπόφευκτα κοινωνικές εκρήξεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι δυο γειτονικές καπιταλιστικές χώρες, η μία εκ των οποίων ανήκει και στην Ε.Ε, Βουλγαρία και FYROM. Σε πρόσφατη επίσκεψή μου και κάνοντας μία σχετική έρευνα αγοράς σε Σ/Μ, διαπίστωσα ότι κουτάκι αναψυκτικού πασίγνωστης εταιρίας πωλείται στο 1/3 της τιμής από το αντίστοιχο προϊόν της ίδιας εταιρίας σε δικά μας Σ/Μ. Το ίδιο διαπίστωσα σε οδοντόπαστες, σαμπουάν και άλλα βασικά προϊόντα γνωστών επωνύμων εταιριών. Πρόσφατα στα ΜΜΕ αναδείχθηκε το θέμα ότι πολλοί Έλληνες, κυρίως της Βορείου Ελλάδος, επισκέπτονται οδοντογιατρούς στις προαναφερόμενες χώρες γιατί οι τιμές είναι μειωμένες επίσης κατά 1/3 ενώ οι παροχές υπηρεσιών είναι οι αντίστοιχες με των Ελλήνων οδοντογιατρών. Είναι πασιφανές ότι στις παραπάνω χώρες με μέσο μισθό στον ιδιωτικό-δημόσιο τομέα 250-350 Ευρώ, εναρμονίζονται τα εισοδήματα με τις τιμές των καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών.

   Όλα τα παραπάνω, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πως η Ελλάδα είχε για χρόνια εγκλωβιστεί στο καθεστώς της «εύκολης ανάπτυξης», μια ανάπτυξη που βασίστηκε στην εκτεταμένη μαύρη οικονομία, τον πελατειακό και διεφθαρμένο κρατισμό, τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα, την εσωστρέφεια και τον εκτεταμένο δημόσιο δανεισμό που εκτόξευσε το έλλειμμα, το χρέος και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στα ύψη. Το αποτέλεσμα, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ήταν να κερδίσουν οι λίγοι σε βάρος των πολλών και να δημιουργηθεί μια κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνική, θεσμική και ηθική. Η οικονομική κρίση, όμως, πέραν των δυσκολιών που έχει προκαλέσει σε τόσα νοικοκυριά, δεν παύει να είναι μια ευκαιρία για μια εκτεταμένη προοδευτική αναδιάρθρωση των οικονομικών δομών της χώρας, έτσι ώστε αυτή τη φορά να αποφευχθεί το κλισέ ότι "στην Ελλάδα των αντιθέσεων και των υπερβολών τα αυτονόητα περισσεύουν".

ΖΑΓΟΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΒΡΥΖΑΣ

                                                     Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Υπάρχει μία απόσταση ανάμεσα σε Θοδωρή Ζαγοράκη και Ζήση Βρύζα, η οποία ποτέ, των ποτών – κατά πως λέμε – δεν πρόκειται, να καλυφτεί. Ο ένας δραστηριοποιείται ερασιτεχνικά στο χώρο των παραγόντων. Ο άλλος; Επαγγελματικά. Χωρίς βέβαια, ότι ο ένας ή ο άλλος κακώς πράττει. Έτσι;

   Ο Θοδωρής Ζαγοράκης, μόλις κρέμασε τα αθλητικά του υποδήματα (σαν τα υποκάμισα, που έλεγε ο αείμνηστος Κώστα Χατζηχρήστος…) επέλεξε τον δρόμο της μη περαιτέρω επαγγελματικής σχέσης με το χώρο του ποδοσφαίρου. Ο Ζήσης Βρύζας συνέχισε επαγγελματικά…

   Οι επιλογές αυτές φυσικά, δεν υπέχουν θέση ορθής και λαθεμένης κατεύθυνσης. Ο χρόνος βλέπετε, θα κρίνει αμφότερους!

   Αυτή η απόσταση όμως, δεν επιτρέπει πλέον στους δύο συμπαίκτες στον ΠΑΟΚ και στην εθνική Ελλάδας και συνεργάτες στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, να συμπλεύσουν παραγοντικά, όπως συνέπλεαν αθλητικά. Καθαρά πράγματα. Άλλον δρόμο ακολουθεί ο ένας κι άλλον ο άλλος. Ακόμη όμως, και στην περίπτωση μιας συνεργασίας – μόνο, βουνό με βουνό δεν σμίγει – η απόσταση, θα είναι απόσταση. Εργοδότης ο ένας κι εργαζόμενος ο άλλος…

   Λάβετε δε, υπόψη ότι για ένα φεγγάρι διετέλεσε εργοδότης και ο Ζήσης Βρύζας. Κι έγινε πάλι, εργαζόμενος μόλις επανάκαμψε στην προεδρία Θοδωρής Ζαγοράκης. Καθώς λοιπόν, είναι άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων… Μην την ψάχνετε, κατά το λαϊκώς λεγόμενο. Θα χαθείτε στην άβυσσο αμφοτέρων!

    Δυστυχώς πάντως, για τον ΠΑΟΚ δύο από τους κορυφαίους σταρ της σύγχρονης αγωνιστικής ιστορίας του, δε χωράνε επί σκηνής της διοικητικής!

ΓΙΑΟΥΡΤΩΜΑΤΑ

                                                         Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

   Δεν γνωρίζουμε, εάν κι εφ όσον λάβατε γνώση για μία δημοσκόπηση περί… γιαουρτώματος. Το αποτέλεσμα της λοιπόν, ανέδειξε το γιαούρτωμα – με 40% επί των προτιμήσεων - ως τον πλέον δημοφιλή τρόπο αντίδρασης πολιτών κατά πολιτικών! Κακός οιωνός…

   Κατά την ταπεινή μας άποψη πάντως, οι πολίτες θα έπρεπε πρώτα πρώτα να …γιαουρτωθούν (να γιαουρτωθούμε, εάν θέλετε…) αυτοί. Και μετά, να γιαουρτώσουν άλλους. Αυτούς τους πολιτικούς βλέπετε, αξίζουμε αυτούς έχουμε. Αυτούς – για να λέμε την πάσα αλήθεια – θέλαμε. Αυτούς ψηφίσαμε. Αυτούς έχουμε.

   Δεν είναι όλοι ίδιοι. Προς Θεού, όχι. Εξάλλου οι εξαιρέσεις κάνουν τους κανόνες. Ελάχιστοι όμως, αποκαλύπτουν την διαφορετικότητα τους. Οι περισσότεροι εκ των εξαιρούμενων, καλύπτονται. Φοβούνται; Μπορεί. Βολεύονται; Δεν αποκλείεται…

   Το γιαούρτωμα πάντως, πολιτικών με κεσεδάκια δεν ωφελεί τους πολίτες. Τι ωφελεί τους πολίτες; Πίσσα και πούπουλα στις κάλπες! Ο μοναδικός τρόπος δράσης κι ουχί αντίδρασης κατά επίορκων, ανίκανων και διεφθαρμένων πολιτικών. Με άμεσα μάλιστα, αποτελέσματα.

   Η πίσσα και τα πούπουλα της κάλπης αφήνουν λεκέδες στην εικόνα τους. Κι εξαφανίζονται από προσώπου πολιτικής όλοι αυτοί. Τα γιαούρτια – όσα λιπαρά κι εάν περιέχουν – δεν αφήνουν λεκέδες…

Ρεάλ όπως Παναθηναϊκός!

Να λοιπόν που το «el clasico» έγινε απλά… Ελ Κλάσικο. Ένα ελληνικό ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Γιατί μην μου πείτε τώρα ότι ώρες ώρες αυτό το ματς που περίμενε με κομμένη ανάσα όλη η Ευρώπη δεν σας θύμισε κάτι από τα δικά μας ντέρμπι των αιωνίων. Όχι απαραίτητα τα τελευταία, αλλά τα λίγο παλαιότερα.
Τότε που η παντοκρατορία του Κόκκαλη δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί ούτε μέσα, ούτε έξω από τα γήπεδα. Κι άντε για το «έξω από τα γήπεδα» υπήρχαν οι εφημερίδες να αντιδρούν. Μέσα όμως τι γινόταν; Μέσα που η διαφορά δυναμικότητας ήταν εμφανής; Μέσα που χρόνο με το χρόνο η ψαλίδα άνοιγε υπέρ του Ολυμπιακού ο οποίος ξόδευε για παίκτες, ενώ ο αντίπαλός του ψώνιζε από τα πανέρια;
Τότε έπιαναν δουλειά η ψυχολογία του αδύνατου. Ο προπονητής έπαιζε καταστροφικό παιχνίδι για αν «κλέψει» το 0-0 κι οι παίκτες βαρούσαν το ψαχνό. Κι όταν ερχόταν καμιά αποβολή τότε απειλούσαν θεούς και δαίμονες. Μιλούσαν για σφαγή και τα σχετικά.
Μονόδρομος ήταν αυτή η συμπεριφορά και φαίνεται ότι είναι η μόνη αντίδραση της ομάδας που ξέρει ότι υστερεί. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό για τη Ρεάλ. Είναι οι δηλώσεις του Μουρίνιο. Ξέρει, ως πανέξυπνος άνθρωπος, ότι πρέπει το ενδιαφέρον να μετατοπιστεί αλλού, πέρα από την εμφάνιση και τις αποβολές (του Πέπε και η δική του). Κι έκανε τη δήλωση ότι «εάν ήταν Μπαρτσελόνα θα ντρεπόταν…»
Η ζωή κύκλους κάνει. Ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Κι όταν με το καλό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μαζέψουν τα 15 εκ. ευρώ που ψάχνουν, ας σκεφτούν ότι μόνο τα λεφτά δεν φτάνουν για να κλείσει η ψαλίδα. Τρανή απόδειξη η Ρεάλ Μαδρίτης!

ΜΕΣΙ Ο «ΒΑΣΙΛΙΑΣ»

                                                           Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Είναι πλέον, καιρός… Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου… Έλαμψε η αλήθεια... Τώρα είναι η πιο μεγάλη ώρα... Για να υποκλιθεί τελικά, η «βασίλισσα»  στην ανωτερότητα του «βασιλιά». Ο Λιονέλ Μέσι – ο «βασιλιάς», που λέμε - οδήγησε την Μπαρτσελόνα στον τελικό του Γουέμπλει κόντρα στην Μαν. Γιουνάιτεντ. Ο Αργεντινός μπαλαδόρος με δυο γκολ (το δεύτερο γονάτισε τη Ρεάλ…) υπέγραψε μία εκπληκτική παράσταση του στο «Μπερναμπέου». Και δεν άφησε περιθώρια γι τη ρεβάνς στο «Νου Καμπ»…

   Η αποβολή του Πέπε στο 65^ο λεπτό βέβαια - για να λέμε και του στραβού (της Ρεάλ) το δίκιο – άλλαξε τα δεδομένα. Εξάλλου ο Ζοσέ Μουρίνιο το έχει καημό, να τελειώσει έναν αγώνα  11 εναντίον 11 κόντρα στους «μπλάου γκράνα», αλλά… Αιτιολογίες πάντως, υπάρχουν για τον αποκλεισμό της Ρεάλ από το φετινό  τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Δικαιολογίες όμως, δεν υπάρχουν!

   Αποκλεισμός; Φυσικά, επειδή ούτε ο πιο φανατικός οπαδός των «μερένχες», δεν πιστεύει στην ανατροπή του 0-2 του «Μπερναμπέου» στο «Νου Καμπ». Τέτοια ανατροπή δεν γίνεται  μήτε σε έργα επιστημονικής φαντασίας. Θα γίνει από τη Ρεάλ κόντρα στην Μπαρτσελόνα και δη, εκτός έδρας; Για να σοβαρευτούμε!

   Όσον αφορά δε, το μέλλον του Ζοσέ Μουρίνιο στη Μαδρίτη; Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για μία ακόμη αλλαγή στη ζωή του. Αν και μετά τον Πορτογάλο προπονητή, ποιος ταιριάζει στη Ρεάλ; Ο Πεπ Γκουαρδιόλα;

   Ίσως πάντως – λέμε, ίσως – θα ήταν λάθος της μαδριλένικης ομάδας, να επιλέξει το μη κοινό μέλλον με το Ζοσέ Μουρίνιο. Και τούτο επειδή σε μία αγωνιστική περίοδο θαύματα, δεν κτίζονται. Θεμέλια όμως, για θαύματα;

ΠΟΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ;

                                                                          Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

    Έκαναν Ανάσταση λένε, στην Κωνσταντινούπολη. Ποια Κωνσταντινούπολη; Istanbul είναι. Ναι, η κατεχόμενη Κωνσταντινούπολη είναι Istanbul. Και σε όποιον αρέσει. Είναι αλύτρωτη πατρίδα για γενές επί γενεών Ελλήνων. Εάν δε, κάποιοι κορδώνονται που έκαναν Ανάσταση στην Istanbul δικαίωμα τους. Δικαίωμα μας φυσικά, να μην πηγαίνουμε εκεί ούτε δεμένοι πισθάγκωνα. Θα πάμε στα …γόνατα εάν κι εφ όσον πάλι με χρόνια, με καιρούς… Πάλι δικιά μας θα είναι! Όταν με άλλα λόγια είναι Κωνσταντινούπολη με το όνομα…

   Δε λέμε βέβαια, να κάνουμε πόλεμο για να την ελευθερώσουμε από τον τουρκικό ζυγό. Να είμαστε σοβαροί. Εδώ κάνουμε αμάν για την ειρήνη στην περιοχή. Αλλά εκφράζουμε μία ίσως, ρομαντική άποψη. Δεν ξέρουμε φυσικά, εάν λαθεύουμε ή όχι αλλά… Δεν πάει η καρδιά μας να πατήσουμε τον ιερό χώρο της Αγίας Σοφίας, την οποία έκαναν show room… Τι να πούμε στα παιδιά μας, για τη μετατροπή της σε τζαμί; Πως να προσευχηθούμε σε ένα μουσουλμανικό μνημείο κατασκευασμένο από χριστιανικά  χέρια Δεν πάει η καρδιά μας, να βολτάρουμε εκεί που χύθηκε αίμα ελληνικό, εκεί που κάηκαν ελληνικά σπίτια, εκεί που λεηλατήθηκαν ελληνικές περιουσίες… Δεν πάει η καρδιά μας! Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Δεν πάει η καρδιά μας, να δώσουμε λεφτά σε μία χώρα της οποίας η οικονομία παράγει χρήμα για πολεμικό εξοπλισμό.

   Δε λέμε, ότι με τα λεφτά των Ελλήνων τουριστών φουλάρουν με κηροζίνη τα ρεζερβουάρ των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών. Και παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο. Δε λέμε, ότι με τα λεφτά των Ελλήνων τουριστών συντηρείται μέσω της Τουρκίας το ψευδοκράτος των κατεχόμενων της Κύπρου. Όχι δε τα λέμε εμείς αυτά. Αλλά και δεν πάμε για τουρισμό στην Istanbul όσο είναι Istanbul ! Κι ας ακούγεται περίεργο…

   Ακόμη και για προσκύνημα, όπως ισχυρίζονται πολλοί, δεν πάμε. Με όλο το σεβασμό στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Προτιμούμε – εάν μπορούμε – να πάμε για προσκύνημα σε τόσους ιερούς τόπους στην Ελλάδα μας, παρά στην Τουρκία. Εκεί όπου ξαφνικά θυμήθηκαν τις θρησκευτικές ελευθερίες ενόψει της ένταξης της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τυχαίο; Δε νομίζουμε…

   Δεν πάμε σε μία πόλη την οποία αλλιώς την ονομάζουμε εμείς κι αλλιώς όλοι οι άλλοι. Ποιον κοροϊδεύουμε τελικά, πηγαίνοντας εκεί και μιλώντας με όλους αλλά κι ακούγοντας όλους , να μιλούν για την Istanbul;

   Δικαίωμα αναφαίρετο, να πάνε, όσοι θέλουν, να πάνε. Κι αναφαίρετο δικαίωμα δικό μας, να έχουμε ολοκληρωτικά διαφορετική άποψη. Εάν λαθεύουμε, συγχωρέστε μας!

ΞΥΠΝΑΤΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

                                                      Γράφει ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης

    

   Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά… Εμένα εδώ, στο λαιμό, μου κάθονται. Ποιοι; Όλοι αυτοί στα τηλεοπτικά πάνελ. Κι εξαπολύουν μύδρους κατά της κυβέρνησης για την κατοχή του τόπου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αλλά και τους απανταχού της  γης λοιπούς κερδοσκόπους…

   Μου την δίνουν (και μη μου πείτε γιατί, την παίρνεις…), που έχουν λόγο παρουσιαστές Κροίσοι στον δημοσιογραφικό χώρο, πολιτικοί εμπλεκόμενοι άμεσα στις αμαρτωλές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Και τελευταία καλλιτέχνες οι οποίοι στόμα είχαν και μιλιά δεν είχαν τόσο καιρό που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικά – που λέει ο λόγος – και τα οποία λουκάνικα αγοράζαμε με δανεικά.

   Από όλους αυτούς ίσως, έχουν δίκιο κάποιοι, όχι όλοι, καθηγητές Πανεπιστημίου οι οποίοι ήθελαν, να πουν και τότε αλλά δεν τους έβγαζαν στα πάνελ. Τους φίμωνε το σύστημα, το οποίο υπηρετούσε με συνέπεια και φανατισμό η τηλεόραση. Με το αζημίωτο φυσικά…

   Μου έρχεται, να βουτήξω μέσα στην οθόνη και να πιάσω από το λαιμό έναν δημοσιογράφο που κατακεραυνώνει το πολιτικό σύστημα. Να τον ρωτήσω – ενώ τον κρατώ από το λαιμό – για τις σχέσεις και τις διευκολύνσεις του από αυτό. Κάποιους άλλους που το έπαιξαν εκδότες στην πλάτη συναδέλφων τους, να τους ρωτήσω, γιατί τα βάζουν με το πολιτικό σύστημα αφού χάρη σε αυτό αναδείχθηκαν μεγάλοι και τρανοί. Κι αυτοί ως εργοδότες έκαναν Ανάσταση σουβλίζοντας ενώ οι εργαζόμενοι τους σουβλιζόταν!

   Να αρπάξω από το λαιμό τους παρουσιαστές, οι οποίοι έκαναν μυθικές περιουσίες (νόμιμα βέβαια και με τον κόπο τους αυτοί…) χάρη στο πολιτικό σύστημα και να τους ρωτήσω, τι έκαναν και τι έλεγαν πριν το κραχ. Από το λαιμό να αρπάξω και πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που σα δυο γάιδαροι μαλώνουν σε ξένη αχυρώνα (έτσι κατάντησαν την Ελλάδα). Οι θεομπαίχτες παίζουν πινγκ πονγκ με τις ευθύνες στα πάνελ κι εσείς (εγώ αλλάζω κανάλι…) τους χαζεύετε.

   Ξυπνάτε πατριώτες. Εδώ χανόμαστε κι εσείς καθόσαστε μπροστά στις τηλεοράσεις σας. Βλέπετε όλους, όσους μπλέχτηκαν κι ανέχθηκαν το μεγάλο φαγοπότι και μετά, γυρίζετε πλευρό και κοιμάστε.

   Ξυπνάτε πατριώτες. Όλοι αυτοί (συγκεκριμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι) οι οποίοι μας κατάντησαν υπόδουλους της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όλοι αυτοί δεν πληρώνουν τα σπασμένα. Εμείς τα πληρώνουμε.

   Ξυπνάτε πατριώτες. Κάντε κάτι. Αλλάξτε κανάλι τουλάχιστον, όταν προβάλλουν πρόσωπα, τα οποία έφαγαν κι ήπιαν στην υγειά μας αλλά εμείς βρήκαμε τον μπελά μας!

ΕΡΤ ΚΑΙ ΕΡΑ ΣΠΟΡ

                                                                             Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   H ΕΡΤ ΑΕ αυτοκαταστρέφεται απαξιώνοντας την ΕΡΑ Σπορ! Η ΕΡΑ Σπορ ήταν (από την εποχή της δημιουργίας της επί Κώστα Μότση) κι είναι (μέχρι σήμερα επί εποχής Μιλτιάδη Παναγιωτόπουλου) η μοναδική μονάδα παραγωγής της ΕΡΤ ΑΕ η οποία αφ’ ενός μεν, κάνει πρωταθλητισμό κι αφ’ ετέρου βγάζει τα λεφτά της…

   Εν τούτοις, η ΕΡΤ ΑΕ συνεχίζει την πολιτική απαξίωσης της πλέον, αξιόλογης μονάδας της. Η ΕΡΑ Σπορ παράγει σημαντικό έργο καλύπτοντας ραδιοφωνικά όλη την ελληνική Επικράτεια. Και διαθέτει έναν κορυφαίο συνδυασμό έμψυχου δυναμικού – τον οποίο ζηλεύει κάθε σχετική ιδιωτική μονάδα – τεχνικών και δημοσιογράφων. Κατά κανόνα τουλάχιστον! Η ΕΡΤ ΑΕ όμως, δεν την στηρίζει ανάλογα.

   Η ηγεσία της ΕΡΤ ΑΕ γνωρίζει πολύ καλά την κατάσταση. Υποκύπτει όμως – κατά παράδοση κι αυτή - στα θέλγητρα της Τηλεόρασης και αδιαφορεί για την Ραδιοφωνία και δη, για την ΕΡΑ Σπορ. Κι έτσι εγκαταλελειμμένη η ΕΡΑ Σπορ στηρίζεται στην εμπιστοσύνη των ακροατών, οι οποίοι συντονίζονται στη συχνότητα της, στην ελληνική Επικράτεια. Διαθέτοντας δε (κατά κανόνα τουλάχιστον…) κορυφαίους δημοσιογράφους και τεχνικούς μάχεται κάτω από αντίξοες συνθήκες κι επιβιώνει διακρινόμενη…

   Είναι πάντως, κρίμα κι άδικο να μην επενδύει η ΕΡΤ ΑΕ στην ΕΡΑ Σπορ. Να μην επενδύει βέβαια, είναι ένα θέμα. Εδώ δεν την στηρίζει καν! Κι όμως… Η ΕΡΑ Σπορ είναι ότι καλύτερο διέθετε τα τελευταία χρόνια η ΕΡΤ ΑΕ.

ZHTOYNTAI ΣΚΟΡΕΡ

                                                              Γράφει ο Άρις Νικολάκης

 Η δυστοκία (και) φέτος του ΠΑΟΚ έχει ονοματεπώνυμο. Και μάλιστα, για να ακριβολογούμε; Η δυστοκία του ΠΑΟΚ έχει όχι ένα, ούτε δύο αλλά τρία ονοματεπώνυμα! Ζλάταν Μουσλίμοβιτς, είναι το ένα. Βασίλης Κουτσιανικούλης, το άλλο. Και Λούτσιο Φιλομένο, το τρίτο…
   Αυτοί οι τρεις προσωποποιούν ουσιαστικά, τρία (υπάρχουν κι άλλα, υπάρχουν κι άλλα…) από τα κακά της μοίρας του ΠΑΟΚ. Όταν λοιπόν , ο ΠΑΟΚ παίζει με μείον τρεις επιθετικούς σε όλη την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο… Κι όταν και το βάρος του γκολ πέφτει για 34 αγώνες στο Πρωτάθλημα. για 8 αγώνες στο Κύπελλο Ελλάδας και για 12 στο  Europa League στις πλάτες του Δημήτρη Σαλπιγγίδη και του Αντελίνο Βιειρίνια… Ε, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά!
   Αν και η ταπεινή μας άποψη σε ότι αφορά την δυστοκία ως αιτία απώλειας βαθμών είναι διαφορετική. Η άμυνα του ΠΑΟΚ είναι – κατά την ταπεινή μας άποψη, πάντα – η αιτία απώλειας βαθμών στην Κέρκυρα, στο Περιστέρι για παράδειγμα… Η άμυνα του ΠΑΟΚ είναι κι η αιτία για τον αποκλεισμό στο Κύπελλο…
   Τέλος πάντων όμως, επειδή σήμερα περί της επίθεση γίνεται λόγος. Οι τρεις φορ του ΠΑΟΚ δεν δικαιολόγησαν (και) φέτος το μεροκάματο τους. Και τα χρήματα για τη μεταγραφή τους. Και φέτος; Ναι, και φέτος επειδή και πέρυσι ήταν ουσιαστικά ωσεί παρόντες με προσφορά αντιστρόφως ανάλογης του κόστους τους.
   Με τέτοιους και τόσους απόντες, πώς να αποδώσει τη μάξιμουμ ισχύ του ο «δικέφαλος»; Και πως μη αποδίδοντας τη μάξιμουμ ισχύ, να παράγει γκολ;
   Δεν χρειάζεται – με άλλα λόγια – βουτιά στα βαθιά, για να ερευνήσουν, για να μελετήσουν και να αποφασίσουν τι και ποιός φταίει για την κατάντια του ΠΑΟΚ. Ποια κατάντια; Να διεκδικεί τη συμμετοχή του – και κινδυνεύει μάλιστα, να τη χάσει - στα πλέι οφ την τελευταία αγωνιστική. Το γεγονός αυτό είναι κατάντια για τον ΠΑΟΚ. Για τον ΠΑΟΚ βεβαίως, βεβαίως...

ΜΠΟΥΓΑΔΑ... ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

                                          Γράφει ο Αλέξανδρος Νικολαίδης

 Τι με νοιάζει εμένα, που πήγε και γιατί, ο Παπανδρέου; Που και πως έκανε Ανάσταση ο Σαμαράς; Που τσούγκρισε αυγά,άμα τσούγκρισε η Παπαρήγα; Που και με ποιον έφαγε (τον αγλέουρα, φαντάζομαι...) ο Καρατζαφέρης; Καμία απάντηση σε αυτές τις κλασσικές ερωτήσεις δεν προκαλεί το ενδιαφέρον μου. Να είναι καλά οι άνθρωποι αλλά.. Ούτε που με νοιάζει, τι κάνουν όταν δεν ασκούν εξουσία. Μήπως τους νοιάζει αυτούς, τι κάνω εγώ; Καρφί δεν τους καίγεται…

   Ελάτε όμως, που αυτές οι ανούσιες δραστηριότητες τους προβάλλονται κατά κόρο από τα χαζοκούτια! Μπουγάδα… εγκεφάλου μας κάνουν για τους πολιτικούς αρχηγούς. Και για να την κάνουν , πάει, να πει ότι, βρίσκουν κόσμο και κοσμάκη, να την κάνουν.
   Υπάρχει δηλαδή, κόσμος που κάθεται να δει στα χαζοκούτια, τι είπε (που λένε μια ζωή τα ίδια…), τι έφαγε (που τρώνε μια ζωή τα ίδια…) και τι έκανε (που κάνουν μια ζωή τα ίδια…) ο κάθε πολιτικός αρχηγός.
   Για αυτόν τον κόσμο ένα έχουμε, να πούμε: Εξ αιτίας των δικών του επιλογών, όλοι οι άλλοι, πληρώνουμε τα σπασμένα από την επιλογή (και την εκλογή και την εκλογή) πολιτικών προσώπων και πολιτικών στρατηγικών.
   Τα χαζοκούτια μας παρουσιάζουν όλους αυτούς ως διαφορετικά όντα. Παιδιά ενός ανώτερου Θεού. Θου Κύριε, φυλακή τω στόματι μου…
   Κι έτσι τα άλλα παιδιά, ενός κατώτερου Θεού προστρέχουν σε εκείνα (του ανώτερου, ντε…) για ένα ρουσφέτι. Ένα ρουσφέτι, το οποίο όλοι οι υπόλοιποι κι ανάμεσα τους κι εγώ (θα…) πληρώνουμε μια ζωή!
   Αυτός είναι ο κύκλος του κακού κι ανάποδου μας, του καιρού…
   Δεν είμαι εικονομάχος. Δεν είμαι κι εικονολάτρης. Η τηλεόραση λένε, οι ειδικοί, είναι εικόνα. Είμαι θύμα της … από σπόντα! Το «on» στο χαζοκούτι μου έχει πιάσει αράχνες. Έχω καιρό, να τον πατήσω. Το πατάνε όμως, πολλοί άλλοι. Κάθε πάτημα είναι ψήφος υπέρ της εικόνας. Και κάθε εικόνα είναι στήριγμα των εξουσιών αλλά και των συμφερόντων τα οποία εκφράζουν τα χαζοκούτια. Τόσο απλά…

ΜΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΔΑΓΚΕΣ

                                  Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Να μας συγχωρείτε, εάν διαφωνείτε αλλά… Νιώσαμε πάλι (γιατί να το κρύψομεν άλλωστε) δάγκες. Και βέβαια, νιώσαμε πάρα πολύ άσχημα. Αιτία; Η ιπποτική υποδοχή της ...φρέσκιας Κυπελλούχου Ισπανίας Ρεάλ στον αγώνα με τη Βαλένθια. Και για να ακριβολογούμε, εξηγούμαστε: Η υποδοχή της Ρεάλ ως κυπελλούχου Ισπανίας. Και από τους παίκτες και από τους φιλάθλους της Βαλένθια. Εκπληκτικές ήταν οι εικόνες. Μοναδικές...

   Είναι τελικά μάγκες, οι Ισπανοί φίλαθλοι. Ξέρετε γιατί; Επειδή απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο ως τρόπο ζωής. Ως δύναμη απόλαυσης! Με άλλα λόγια; Όπως είναι!

   Κι εμείς, οι Έλληνες φίλαθλοι το αντιμετωπίζουμε εντελώς διαφορετικά. Ως αδυναμία. Αδυναμία είναι η επίδειξη δύναμη των πολλών στους λίγους και των ανώνυμων στους επώνυμους.

   Εκείνοι οι μάγκες. Εμείς; Οι δάγκες!

   Ναι, αλλά δεν φταίνε μόνον οι Έλληνες φίλαθλο. Φταίει η Πολιτεία με κάθε μορφής προσωπείο. Μπλε, πράσινο και τα λοιπά κομματικά χρώματα της Ίριδας στην πολιτική. Η Πολιτεία ανέχθηκε τη βία. Χάιδευε και χαϊδεύει αυτιά αλιεύοντας ψήφους από την δεξαμενή των φιλάθλων. Φταίνε και οι ομάδες. Και για να λέμε την πάσα αλήθεια; Οι παράγοντες ΠΑΕ, ΚΑΕ, ΤΑΠ, ΤΑΚ και δε συμμαζεύεται. Δημιούργησαν … πραιτοριανούς για να κατακτήσουν και ασκήσουν εξουσία. Τους έντυσαν, τους τάισαν, τους περιέθαλψαν, τους προστάτευσαν, τους κάλυψαν. Και οι πραιτοριανοί, όπως μας δίδαξε και η ιστορία από ελεγχόμενος στρατός εξελίχθακαν σε ανεξέλεγκτο πλήθος.

   Αυτοί λοιπόν, είμαστε; Ναι, αυτοί επειδή πολύ απλά, αυτοί θέλουμε να είμαστε. Πως αλλιώς, να εξηγήσουμε την ανοχή (με την στενή έννοια της συνενοχής) των φιλάθλων στην δράση των χούλιγκαν και στην αδιαφορία της ανάλγητης Πολιτείας;

    Χριστός Ανέστη. Χρόνια σας πολλά. Με υγεία και χαρά (έστω εν έτει 2011;) αλλά και με υπομονή. Τα χειρότερα έρχονται…

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

                                  Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος 

    Χριστός Ανέστη !

   Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλον τον κόσμο…  

   Είθε η Ανάσταση Του Κυρίου μας, να αναστήσει ψυχές και πνεύματα των ανθρώπων.

   Οι εποχές τις οποίες διάγουμε είναι χαλεπές. Και τις αντιμετωπίζουμε ωσάν νεκροί… Ψυχικά και πνευματικά! Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει; Αυτή είναι!

   Χριστός Ανέστη λοιπόν, όχι μόνον στα λόγια…

ΜΟΥΡΙΝΙΟ ΚΑΙ ΓΚΟΥΑΡΔΙΟΛΑ

                                                         Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Από εδώ το είχε, από εκεί το είχε Ζοσέ Μουρίνιο κέρδισε τον πρώτο τίτλο του με τη Ρεάλ. Κύπελλο Ισπανίας; Ναι, Κύπελλο Ισπανίας. Και τον κέρδισε από την Μπαρτσελόνα…

   Δεν πατσίζει φυσικά, μήτε το 5-0 στο «Νου Καμπ», μήτε και την απώλεια του πρωταθλήματος αλλά… Εάν έχανε ο Πορτογάλος προπονητής το Κύπελλο, θα χανόταν στην δίνη της κριτικής και της αμφιβολίας στη Μαδρίτη. Ως εκ τούτου η επιτυχία του στη Βαλένθια είναι επί του παρόντος ανεκτίμητη για το μέλλον του.

   Ο βρυχηθμός του «ποντικιού» (η Ρεάλ κατά τον θρυλικό ηγήτορα της, τον Δον Αλφρέδο…) κόντρα στο «λιοντάρι» (η Μπαρτσελόνα πάντα, κατά τον Αλφρέντο ντι Στέφανο) μάλλον, αλλάζει κάποια δεδομένα στην el classico κόντρα των αιωνίων αντίπαλων με τις αιώνιες – σχεδόν χαοτικές - διαφορές. Ο Ζοσέ Μουρίνιο μαθαίνει πλέον, καλύτερα τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Η ομάδα της Μαδρίτης δεν αφήνει την ομάδα της Βαρκελώνης, να της πάρει τον αέρα.

   Η Ρεάλ αλλάζει τρόπο παιγνιδιού. Ψάχνεται βρε αδελφέ… Η Μπαρτσελόνα; Παραμένει στην πετυχημένη κορυφαία συνταγή μπάλας στον πλανήτη μας. Αυτή η συνταγή βέβαια, δεν της έδωσε πέρυσι το Τσάμπιονς Λιγκ. Με αυτή όμως, πάει, να το πάρει φέτος!

   Δε χωρά αμφιβολία. Η Μπαρτσελόνα παίζει ποδόσφαιρο μιας κλάσης ανώτερο του ποδοσφαίρου το οποίο παίζει η Ρεάλ. Μπορεί, να είμαστε – γιατί να το κρύψομεν άλλωστε - Ρεάλ μέχρι τα μπούνια αλλά… Δεν εθελοτυφλούμε! Εν τούτοις ο Ζοσέ Μουρίνιο ήδη έχει αβαντάζ ψυχολογίας και ηρεμίας. Ίσως δε, κι αυτοπεποίθησης έναντι του Πεπ Γκουαρδιόλα. Ο Πορτογάλος προπονητής είναι έξπερτ στον… ανταρτοπόλεμο. Αντίθετο ο Ισπανός συνάδελφος του είναι ευφυής στρατηγός τακτικών στρατευμάτων.

   Στο Τσάμπιονς Λιγκ πάντως, ταιριάζει περισσότερο ο ανταρτοπόλεμος. Στο Τσάμπιονς Λιγκ παίζονται μάχες. Στο πρωτάθλημα παίζονται πόλεμοι…

ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

                                                                       Γράφει ο Αλέξανδρος Νικολαίδης

   Ναι μεν, η Ρεάλ κέρδισε ο Κύπελλο του Βασιλιά. Ναι μεν, νίκησε 1-0 την «αιώνια αντίπαλο» της Μπαρτσελόνα. Ισχυρό όμως, αναδείχθηκε το ισπανικό φουτμπόλ δε! Με δύο κόσμους στην ίδια χώρα, με αβυσσαλέες διαφορές ανάμεσα σε «Μερένχες» και σε «Μπλαουγκράνα». Διαφορές μάλιστα, ταξικές κι εθνικές. Διαφορές οι οποίες σε άλλες χώρες υποδαυλίζουν μέχρι και διαμελισμό τους…

   Κι όμως… Χιλιάδες φίλαθλοι από την Μαδρίτη και από την Βαρκελώνη κατέλαβαν τη Βαλένθια. Κατά πως μαθαίνουμε μάλιστα – σε γενικές γραμμές- δεν άνοιξε μύτη. Χωρίς «νεκρές ζώνες» στο «Μεστάγια. Στοιβαγμένοι ο ένας πάω στον άλλον. Δεν έσπρωξαν καν οι μεν τους δε. Δεν πέταξαν ούτε …κομφετί από τη μία πλευρά στην άλλη. Δεν αποδοκίμασαν αλλήλους.

   Αποτέλεσμα όλων αυτών; Η κραυγή απόγνωσης των υγιώς σκεπτόμενων Ελλήνων φιλάθλων: Γιατί Θεέ μου; Εκεί να είναι γιορτή κι εδώ να είναι πόλεμος το ποδόσφαιρο;

   Εάν κι εφ όσον άκουγε πάντως ο Θεός - λέμε τώρα – θα απαντούσε πολύ, πάρα πολύ απλά: «Εκεί είναι μάγκες κι εδώ είναι δάγκες. Εδώ είναι η μιζέρια κι εκεί είναι η ευμάρεια. Εκεί βολεύονται κι εδώ ζορίζονται»…

   Άδικο θα έχει; Εάν κι εφ όσον άκουγε ο Θεός το παράπονο των υγιώς σκεπτόμενων Ελλήνων φιλάθλων;

   Μήπως τελικά, είμαστε άξιοι των εαυτών μας; Μήπως – με άλλα λόγια – τα θέλουμε και τα παθαίνουμε; Ή μήπως – λέμε τώρα – μας πονάει αυτή κατάσταση αλλά μας αρέσει;

ΜΠΕΟΣ ΚΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΒΟΛΟΥ

                                                                  Γράφει ο Άρις Νικολάκης

    Αίφνης, ο Αχιλλέας Μπέος έγινε η αιτία όλων των δεινών του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Κι εάν είναι έτσι; Ζήτω που σωθήκαμε…

   Βρέθηκε η λύση του προβλήματος: Είναι ο Αχιλλέας Μπέος! Έγινε η διάγνωση της επάρατης, η οποία κατατρώγει τα σωθικά του. Αφαιρείται λοιπόν, ο «όγκος» του Αχιλλέα Μπέου από τον εγκέφαλου του ελληνικού φουτμπόλ. Έτσι σώνεται επιβιώνοντας στους αιώνες των αιώνων. Και ζουν αυτοί ( οι οποίοι πασχίζουν, να πείσουν εμάς ότι όλα τα κακά αρχίζουν στον Αχιλλέα και τελειώνουν στον Μπέο) κι εμείς καλύτερα…

    Είναι όμως, έτσι; Είναι ο νυν πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Βόλου και πρώην της ΠΑΕ νέος Πανιώνιος (ή της νέας… ΠΑΕ Πανιώνιος) το πρόβλημα; Ή είναι μέρος του προβλήματος; Κατά πως θεωρούμε εμείς. Κι έτσι πρέπει, κι αυτόν να αντιμετωπίσουμε, τελικά;

    Δε λέμε. Δεν ήταν η καλύτερη εικόνα στο Πανθεσσαλικό. Με τον Αχιλλέα Μπέο να κόβει βόλτες σαν την παλιά ΕΣΑ … Με την βροχή από μπάλες της κερκίδας στον αγωνιστικό χώρο… Με τον Αχιλλέα Μπέο σε ρόλο Νίκου «καλού παιδιού» Ξανθόπουλου μπροστά στις κάμερες κι Ανέστη «κακού κι αιμοβόρου» Βλάχου πίσω… Δε λέμε. Ήταν η χειρότερη εικόνα αλλά…

    Ουδείς δικαιούται, να στερήσει από τους φίλους του Ολυμπιακού Βόλου την δικαίωση για την στήριξη μιας ομάδας, η οποία έφερε την άνοιξη στο τρέχον πρωτάθλημα. Κι ας κραυγάζουν πολλοί ότι ο πρόεδρος της το κρατά στο χειμώνα.

    Ο Ολυμπιακός Βόλου του Σάκη Τσιώλη αλλά και του Μάκη Κατσαβάκη (στις τελευταίες στροφές του φετινού μαραθώνιου…), με παίκτες οι οποίοι προσέφεραν σκορ και θέαμα, κέρδισε με τη μαγκιά και με το σπαθί του μία θέση στα πλέι οφ. Οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Και να το χειροκροτήσουμε!

ΡΕΑΛ - ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

                                                    Γράφει ο Άρις Νικολάκης

    Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 1-1 λοιπόν! Ένα el clasico το οποίο χωρά πολλή, πάρα πολλή συζήτηση. Για το αποτέλεσμα, για την εξέλιξη, για την εικόνα και γιθα την διαιτησία του. Και η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα δικαιούνται, να έχουν – από την σκοπιά την οποία, το βλέπουν - παράπονα με το συγκεκριμένο 1-1.

   Από την ισοπαλία όμως, νικήτρια είναι η Μπαρτσελόνα και ο Λιονέλ Μέσι. Και τούτο όχι επειδή η Ρεάλ με το 1-1 στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» πρέπει, να ντρέπεται για το 5-0 στο «Νου Καμπ». Νικήτρια είναι η Μπαρτσελόνα επειδή διασφάλισε τον τίτλο κι επειδή απέδειξε ότι φέτος, είναι καλύτερη ομάδα. Και ξέρετε γιατί; Επειδή είναι ο Μπαρτσελόνα είναι από – πάνω, κάτω - πρόπερσι ολοκληρωμένη ομάδα. Η Ρεάλ; Φέτος αρχίζει να ολοκληρώνεται…

    Νικητής είναι και ο Λιονέλ Μέσι. Έλαμψε κουβαλώντας τους «μπλαουγκράνα» στις πλάτες του. Αντίθετα ο Κριστιάνο Ρονάλντο απέτυχε στο ρόλο του ως το «αντίπαλον δέος» του Αργεντινού. Οι πλάτες του μάλλον, δεν αντέχουν το βάρος της Ρεάλ!

    Όσο για τον Ζοσέ Μουρίνιο; Ε, δεν είναι στα καλά του χωρίς τον Κακά του! Η απουσία του Βραζιλιάνου έξτρα σούπερ σταρ έχει απύθμενο κόστος. Ο Πορτογάλος όμως, το παλεύει.

    Για να δούμε λοιπόν, τι θα δούμε στους ημιτελικούς το Τσάμπιονς Λιγκ και στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας. Όρεξη να έχετε για el clásico… Και φέτος θα το χορτάσουμε. Κι εμείς οι «μερένχες». Κι εσείς οι…άλλοι!

ΡΕΑΛ - ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 1-1

    Γράφει ο Αλέξανδρος Νικολαίδης

   Γεια σας κι από εμένα. Και καλώς όρισα στην παρέα σας.

   Λοιπόν, όσο σιχαμερή είναι αυτή η Μπαρτσελόνα, για εμάς που είμαστε με τη βασίλισσα Ρεάλ, τόσο καλύτερη ομάδα είναι. Τι να πούμε, τι να ομολογήσουμε;

   Οι Καταλανοί, που δεν τους χωνεύω γενικά, παίζουν μπάλα με ψυχή και με καρδιά κι έχουν ταλέντο. Οι δικοί μας; Οι καστιγιάνοι; Άστε τα, να πάνε. Ποιος Κριστιάνο Ρονάλντο; Λέω πλέον, ότι ούτε τα κορδόνια του Μέσι, να δένει, δεν κάνει το άτομο…

   Το 1-1 απλά, είναι ως αποτέλεσμα ντροπή για τη Ρεάλ! Κι η εικόνα του El Clasico είναι ντροπή για τη Ρεάλ. Ντροπή είναι για τη Ρεάλ και η απώλεια του πρώτου τίτλου. Πίστευα ότι φέτος, θα έπαιζε τουλάχιστον καλή μπάλα.Λάθος έκανα!  

   Κι άμα χάσουμε και στο Τσάμπιονς Λιγκ, να φύγουν όλοι από το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Να μείνει ο κόσμος μας και τα μπετά του γηπέδου. Να φύγουν όλοι οι άλλοι. Να πάνε αλλού…

   Με το Μουρίνιο βέβαια, να έχει αποτύχει οικτρά αν κι είχε τα περισσότερα λεφτά. Άμα χάσουμε και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί άμα κερδίσουμε, αλλάζουμε ρότα! Έτσι;

   Μη με ρωτήσετε όμως, γιατί είμαι Ρεάλ. Γιατί θα σας απαντήσω, ότι είμαι Ρεάλ λόγω της βασίλισσας της Ισπανίας, της Σοφίας που είναι Ελληνίδα. Και υποστηρίζει τη Ρεάλ. Έτσι απλά!

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ

                                                                                          Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Μάλλον - λέμε, μάλλον – είναι τελικά, λάθος η φόρτωση ευθυνών για την ιλιγγιώδη άνοδο των τιμών τροφίμων, στις πλάτες κερδοσκόπων. Των τζογαδόρων του είδους, με άλλα λόγια. Η κερδοσκοπία βλέπετε, εκφράζει μία διαχρονική μορφή τζόγου…

    Και τούτο επειδή υπάρχουν τουλάχιστον, άλλες δύο ….πλάτες, οι οποίες πρέπει, να φορτωθούν ευθύνες για την επικίνδυνη άνοδο των τιμών των τροφίμων! Γιατί επικίνδυνη; Πολύ απλά, επειδή οι επαναστάσεις στην ιστορία τους κόσμου μας, το στομάχι είχαν…αφετηρία! Ο νοών λοιπόν, νοείτω.

    Η μία είναι το βιοτικό επίπεδο στην Κίνα και στην Ινδία. Των μεγαλύτερων αγορών του κόσμου. Η άνοδος τους προκάλεσε έκρηξη ζήτησης κρέατος και γάλακτος. Δηλαδή… ζωοτροφών! Κι αύξησαν κατά πολύ την τιμή των δημητριακών, βάσης της πυραμίδας του εμπορίου τροφίμων.

    Η άλλη; Είναι η αύξηση της καλλιέργειας σόγιας στα περισσότερα καλλιεργήσιμα εδάφη στον κόσμο. Αιτία; Η σόγια μετατρέπεται σε βιοκαύσιμα…

    Ίσως λοιπόν, κάποτε, κάπου, κάποια ανθρώπινα όντα  θα «χορταίνουν» τις μηχανές τους. Και θα πεινούν - μέχρι ασιτίας - οι ίδιοι!

ΜΠΑΣΚΕΤ Η ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ;

                                                                         Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   ΠΑΟΚ, Άρης κι Ολυμπιακός βιώνουν το δράμα - επειδή περί δράματος πρόκειται - του Δόκτορα Τζέκιλ και του Μίστερ Χάιντ. Με το δίλλημα των φιλάθλων τους; Ποδόσφαιρο ή μπάσκετ; Και για τα δύο βλέπετε, οικονομικά δεν αντέχουν οι άνθρωποι. Διάγουμε εποχές κατοχής του τόπου από την Ευρωπιακή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο... 

  Οι κενές θέσεις στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και το αδιαχώρητο στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» είναι μήνυμα με …απύθμενο βάθος. Ποιος όμως, τολμά από την ΚΑΕ Ολυμπιακός να βουτήξει τόσο βαθιά, για να το διαβάσει; Και ποιος έχει τα πνευμόνια και τα guts – που λένε στα …χωριά μας – να τα κάνει;

   Ανάλογα μηνύματα πάντως, υπάρχουν – μάλλον όμως, σε αβαθή νερά – από τις κενές θέσεις στο Αλεξάνδρειον Μέλαθρον (σε σχέση με την πληρότητα στο Χαριλάου). Και στο κλειστό του Φοίνικα (σε σχέση με την Τούμπα). Ούτε αυτά τα μηνύματα διαβάζονται. Λέτε, να μην ξέρουν… κολύμπι στην ΚΑΕ Άρης και στην ΚΑΕ ΠΑΟΚ;

 

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ

                                                                                                 Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Εάν κι εφ όσον ο χώρος του αθλητισμού είναι βρώμικος και δυσώδης, ο χώρος της πολιτικής είναι ...χαβούζα. Και τι χαβούζα; Τέτοια ώστε να εκβάλλουν, σε αυτοί όλοι ο οχετοί όλων των χώρων!

   Αυτά επειδή τελευταία εξελίσσεται μία προσπάθεια, να φορτωθούν όλα τα κακά της μοίρας μας στους αθλητικούς (ποδοσφαιρικούς) παράγοντες. Τις ...παρθένες μπροστά στις κωλοπετσωμένες, τους πολιτικούς παράγοντες. Δεν είναι Χερουβείμ και Σεραφείμ οι παράγοντες του ποδοσφαίρου μας . Δεν είναι βέβαια, και αρχιερείς της διαφθοράς, του αμοραλισμού και της πατριδοκαπηλείας.

   Α, και κάτι άλλο. Γνωρίζουμε στρατιές μετακινούμενων ψηφοφόρων, για ένα ρουσφέτι. Δεν γνωρίζουμε έναν... ΄Εναν ως δείγμα, μετακινούμενο φίλαθλο ακόμη και για έναν τίτλο!

   ΥΓ : Δεν θα βράζουν βέβαια, όλοι - κι αθλητικοί και πολιτικοί παράγοντες - στα καζάνια της Κόλασης. Υπάρχει ευτυχώς, η σιωπηλή πλειοψηφία τους με εισιτήριο για τον Παράδεισο...

ΔΕΗ και ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ

                                                                               Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

   Που πάμε λοιπόν, Ελληνίδες κι Έλληνες;

   Σημεία και τέρατα καταγράφει η επικαιρότητα. Μετά; Ο ωχαδερφισμός, το trade mark της εποχής μας, τα θάβει. Και λησμονούνται. Αποτέλεσμα; Όταν συνηθίζουμε το κακό, δεν μας ενοχλεί το χειρότερο. Η κατάντια μας…

    Έκαναν που λέτε, έρευνα για τις επιχορηγήσεις της ΔΕΗ στη ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ με εντολή του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Δύο συνεργάτιδες (τα ονόματα κι οι …διευθύνσεις ουδόλως αλλάζουν την ουσία του θέματος) του περνούσαν από κόσκινο κάθε διαθέσιμο έγγραφο. Κι αφορούσε τη νομιμότητα των επιχορηγήσεων ύψους 25.000.000 ευρώ (ναι, ναι ορθά διαβάσατε: 25.000.000 ευρώ…) οι οποίες δόθηκαν από την ΔΕΗ στη ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ.

   Ω του θαύματος όμως, κάπου μεταξύ του γραφείου των ελεγκτριών και των φωτοτυπικών εξαφανίστηκαν πολλά από τα κυριότερα έγγραφα! Ω του θαύματος;

   Ακούσατε κάτι, σχετικά; Διαβάσατε κάτι, σχετικά; Ε, δεν θα ακούσατε. Και δε θα διαβάσετε. Η εξέλιξη του θέματος παραπέμπει σε … άπονες (μόνον;) εξουσίες. Οι εξουσίες βλέπετε, είναι συγκοινωνούντα δοχεία Έτσι κόραξ κόρακος οφθαλμόν δεν ..εξάγει! Και λησμονούμε το κακό. Δεν ενοχλούμαστε από το χειρότερο.

   Κι εσύ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς …τίποτε. Να θα θυμάσαι όλα, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα. Η ώρα της απαλλαγής!

   Μέχρι τότε πάμε, να φύγουμε Ελληνίδες κι Έλληνες…

ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΠΤΩΧΕΥΣΗ

                                                                Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

   Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης και η αναφορά του σε πτώχευση της ΠΑΕ Παναθηναικός  αποτέλεσε θέμα της μίας ημέρας. Εάν όμως, κι εφ όσον αποτελέσει και της επόμενης; Ο χρόνος θα δείξει...
     «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», είχε ομολογήσει ο Χαρίλαος Τρικούπης ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων. Αποτέλεσμα; Γκρεμίστηκε μία ολόκληρη κοινωνία. Παρόμοια έκφραση αλλά ελαφρώς παραλλαγμένη, χρησιμοποίησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος: «Τελικώς επτωχεύσαμεν, είπε 40 χρόνια αργότερα». Αποτέλεσμα; Ταρακουνήθηκε συθέμελα ένα Κράτος ολόκληρο…

   Ανάλογη ομολογία - χωρίς φυσικά ούτε καν …υποψία σκέψης για σύγκριση του μεγέθους γεγονότων κι ανδρών – έκανε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ενώπιον της «βουλής» της ΠΑΕ Παναθηναικός. Αποτέλεσμα; Ουδενός το αυτί ίδρωσε. Χαμπάρι δεν πήραν, με άλλα λόγια. Ουδείς αντέδρασε…

   Είτε επειδή δεν πίστεψαν την διαπίστωση του, είτε επειδή δεν νοιάζονται για την τύχη του. Η τύχη της ΠΑΕ Παναθηναικός βλέπετε, προχωρά παράλληλα με την τύχη του Γιάννη Βαρδινογιάννη.

    Στις πολιτικές περιπτώσεις η αναγέννηση της Ελλάδας – και δη, δις - εκ της τέφρας της οφείλεται στα αποθέματα πατριωτισμού των Ελλήνων. Ανάλογη αναγέννηση της ΠΑΕ Παναθηναικός δεν προβλέπεται επειδή εξαντλήθηκε ο πατριωτισμός των φιλάθλων της.

    Κι αυτό, η αδιαφορία των πολιτών – να το θυμάστε – είναι η αρχή του τέλους κατεστημένων…

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΧΑΤΖΗΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

                                                                        Γράφει ο Άρις Νικολάκης

  

   Θαύμα! Θαύμα ! Μετά την καθαίρεση του ο τέως αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ Βασίλης Χατζηαποστόλου βρήκε τη λαλιά του. Μίλησε λοιπόν… γραπτά καταγγέλλοντας την ΕΠΟ «για σκάνδαλο, το οποίο αλλοιώνει το ρόστερ των ομάδων μεσούσης της ποδοσφαιρικής περιόδου και επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την αναξιοπιστία του ελληνικού ποδοσφαίρου»…

   Δεν έχει σημασία πάντως, ποιον αφορά και γιατί (αφορά - για την ιστορία - την απόκτηση του «πορτιέρο» Στέφανου Κοτσόλη από τον Παναθηναικό) το καταγγελλόμενο σκάνδαλο. Σημασία έχει ο τρόπος και σκέψης αλλά και αντίδρασης του Βασίλη Χατζηαποστόλου.

   Όσο ήταν αναπληρωτής πρόεδρος, κάλυπτε με την σιωπή του το σκάνδαλο. Εκτός κι εάν δεν ήταν σκάνδαλο, όσο ο εξ απορρήτων συνεργάτης του Βασίλη Γκαγκάτση ήταν αναπληρωτής πρόεδρος. Κι αμέσως μόλις καθαιρέθηκε ο συνονόματος του τέως προέδρου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας – ω του θαύματος – έγινε σκάνδαλο…

   Σαν τον ανέκδοτο με τον Τοτό και την δασκάλα του σχετικά με τη χρήση του «προφανώς» !

ΠΩΛΗΣΗ ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟΥ

                                                                        (αντι) Γράφει ο Άρις Νικολάκης

    Δε λέμε! Διάγουμε εποχές χαλεπές αλλά.. Ορισμένα θέματα δικαιώνουν, όσους πιστεύουν, ότι στην αναμπουμπούλα χαίρονται οι λύκοι. Τα σχόλια δικά σας…

    Είτε συμφωνείτε, είτε διαφωνείτε πάντως, η Ερώτηση του Γιώργου Ανατολάκη είναι θέμα και δη σοβαρό. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει, ότι χρήζει σοβαρής αντιμετώπισης! Διαβάστε, μελετήστε, σχολιάστε την!

          ΠΡΟΣ: Τoν Αξιότιμο Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού

          Τον Αξιότιμο Υπουργό Εξωτερικών

          ΘΕΜΑ: «Σε Τούρκους επιχειρηματίες πωλείται ο Πανθρακικός, σύμφωνα με φημολογίες».

   Έντονη ανησυχία έχουν προκαλέσει το τελευταίο διάστημα οι φήμες που κυκλοφορούν στην τοπική κοινωνία της Κομοτηνής περί αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Πανθρακικού και πώληση της πλειοψηφίας των μετοχών σε εταιρείες Tουρκικών συμφερόντων. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, οι τουρκικές εταιρίες «Ulker» και «Ziraat Bank», φέρονται ως υποψήφιες αγοραστές του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ομάδας της Ροδόπης. Το τίμημα, μάλιστα, που προσφέρουν κρίνεται υπερδιπλάσιο από την πραγματική αξία του Πανθρακικού. Σε μία Εθνικά ευαίσθητη περιοχή, όπως αυτή της Θράκης, τέτοιες κινήσεις προκαλούν εύλογα ερωτηματικά για τον απώτερο σκοπό που αποσκοπούν και ο οποίος σαφώς δεν αφορά μόνο το επενδυτικό ενδιαφέρον.

   Συνεπώς ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1. Αντιλαμβάνεστε τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν στην ακριτική περιοχή της Θράκης, με το έντονο μουσουλμανικό στοιχείο αν η μεγαλύτερη ομάδα του Νομού Ροδόπης περάσει στα χέρια Τούρκων επιχειρηματιών;

2. Πιστεύετε ότι ο εντυπωσιακός ζήλος που επιδεικνύουν οι Τούρκικες εταιρίες αποβλέπει μόνο σε καθαρά αθλητικά και επενδυτικά σχέδια;

3. Σε τι ενέργειες θα προβείτε έτσι ώστε να επηρεάσετε καίρια τους αρμόδιους παράγοντες και να αποφευχθεί η πώληση του Πανθρακικού σε Τούρκους επενδυτές;

   Ο Ερωτών Βουλευτής: Ανατολάκης Γεώργιος, Β’ Πειραιώς – ΛΑ.Ο.Σ.