Γράφει ο Άρις Νικολάκης
Η ελληνική γλώσσα είναι σαν το ποδήλατο. Μαθαίνεται άπαξ! Ή ουδέποτε μαθαίνεται καθόλου! Κι έτσι δολοφονείται εσαεί! Ως αθάνατη όμως, επιζεί...
Χωρίς λοιπόν, να μάθουν την ελληνική γλώσσα – το λέμε αλλά και το βροντοφωνάζουμε – ουκ ολίγοι συνάδελφοι, μας κάνουν την ακοή … ποδήλατο. Και το χειρότερο; Δε ντρέπονται για τα «μαργαριτάρια» τους! Και τα επαναλαμβάνουν οι θρασύτατοι.
Έλεος, συνάδελφοι με τη «νίκη με σκορ 0-1»… Έλεος με τα «απρόβλεπτα συμβάντα»… Έλεος με «τον επικεφαλή»… Έλεος με το «στις μία»!
Δυστυχώς οι κάθε λογής αυτόκλητοι κριτικοί των άλλων, αλλά ουδέποτε του εαυτού τους μέμφονται και ψέγουν συναδέλφους επειδή… Άλλον παίκτη είδαν κι άλλον ανέφεραν… Δεν πρόφεραν σωστά το όνομα του… Έκαναν λάθος σε μία στατιστική αναφορά τους… Δεν πήραν θέση σε μία αμφισβητούμενη φάση… Δεν είδαν μία παράβαση…
Κι αφήνουν οι κριτικοί του έργου των άλλων κι ουχί (και) του δικού τους, στο απυρόβλητο ημιμαθείς κι αμαθείς. Όλα αυτά δε,ανάλογα με τις παρέες και τα συμφέροντα. Με άλλα λόγια; Η κριτική -κατά κανόνα - όργανο εξυπηρέτησης δημοσιογράφων και όχι υπηρέτησης της δημοσιογραφίας.
Ίσως… Λέμε ίσως, τούτος ο αλληλοσπαραγμός και το μίσος ανάμεσα σε δημοσιογράφους με προοπτική εξόντωσης κι απαξίωσης αλλήλων, είναι μία αιτία της καταβαράθρωσης της δημοσιογραφίας! Εν τούτοις το προσφιλές σπορ του… θαψίματος συνεχίζεται σε έντονο τέμπο. Και με πρόσφατη εξέλιξη του, τη λάσπη στον ανεμιστήρα.
Λησμονούμε όμως, ότι όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα!
ΥΓ 1 : Δεν είναι κακό να αποκαλύπτεις την οπαδική σου διάσταση. Κακό είναι να την καμουφλάρεις.
ΥΓ 2 : Δεν είναι λάθος να αμύνεσαι για μία ομάδα. Λάθος είναι να επιτίθεσαι σε μία ομάδα. Κατά την ταπεινή μας άποψη τουλάχιστον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου