Γράφει ο Άρις Νικολάκης
Μετά το … πάρτι υψηλά αμειβόμενων δημοσιογράφων στην ΕΡΤ ΑΕ, αποκαλύφτηκε κι ανάλογο …πάρτι στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Αθήνας! Τότε όμως, έπεσαν όλοι, να κατασπαράξουν τους αναφερόμενους στη λίστα της ΕΡΤ ΑΕ δημοσιογράφους. Τώρα; Δόθηκαν μεν, προς βορά ονόματα και διευθύνσεις αλλά… Γίνεται ήδη - από το σύστημα - άτυπος και σκιώδης αλλά διακριτικός διαχωρισμός, όσων εργαζόταν και όσων κορόιδευαν εαυτόν κι αλλήλους! Όσων ήταν αργόσχολοι, με άλλα λόγια! Διαχωρισμός βέβαια, χωρίς ονόματα και διευθύνσεις …
Και στις δύο περιπτώσεις η αποκάλυψη μόνον τυχαία δεν είναι. Αντίθετα. Είναι σκόπιμη. Αιτία; Ο αποπροσανατολισμός και ο λαϊκισμός. Προσφιλή χόμπι των Ελλήνων τις τελευταίες δεκαετίες!
Έτσι λοιπόν, χάνεται η ουσία. Δεν ελέγχεται η ασυδοσία. Επικρατεί η ατιμωρησία. Εργαζόμενοι κι αργόσχολοι μπαίνουν όλοι στο ίδιο καζάνι. Βράζουν μαζί στη φωτιά της οργής των φορολογουμένων κι οι εργαζομένοι κι οι αργόσχολοι. Με τις εκάστοτε εξουσίες – συνήθως δοτές – να ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Και να απολαμβάνουν το κάψιμο αντιφρονούντων , ως σύγχρονοι Νέρωνες, στην πυρά!
Δε λέμε – προσέξτε παρακαλούμε – ότι καλώς μισθοδοτούνταν, όσοι μισθοδοτούνταν με μυθικά ποσά. Εάν όμως, εργαζόταν καλώς μισθοδοτούνταν. Εάν όμως, δεν εργαζόταν κακώς μισθοδοτούνταν. Αυτό είναι το ένα θέμα. Το άλλο; Αυτοί οι οποίοι καλώς μισθοδοτούνταν, δικαιούνταν τους υψηλούς μισθούς;
Για προφανείς λόγους τα δύο θέματα μπλέκουν… τα μπούτια τους! Το θολό τοπίο βλέπετε, εξυπηρετεί κάθε σκοτεινό σκοπό. Και η λάσπη στον ανεμιστήρα φτάνει σε εργαζόμενους κι αργόσχολους. Συμπέρασμα; Λασπωμένοι οι μεν, λασπωμένοι οι δε… Ουδόλως διαφέρουν. Κι αντιμετωπίζουν τα ίδια τετραγωνικά οργής και τα ίδια κυβικά συκοφαντίας. Με την ουσία πάντως, ουδείς ασχολείται.
Ποια είναι η ουσία; Η ύπαρξη κι επ αμοιβή μάλιστα, αργόσχολων δημοσιογράφων. Είτε με σύμβαση εργασίας, είτε με σύμβαση έργο ανεξαρτήτου χρόνου! Την ίδια στιγμή δε, κατά την οποία η ανεργία συγκατοικεί - πάει καιρός βλέπετε, που κτύπησε την πόρτα τους – με ολοένα και περισσότερους συναδέλφους.
Κατά κανόνα φυσικά, το αυτό ισχύει και για πολυθεσίτες δημοσιογράφους. Είναι άγρια πρόκληση, η οποία ξεφεύγει από τα εργασιακά όρια κι αγγίζει τα κοινωνικά, η πρόσληψη δημοσιογράφων και σε δεύτερη και σε τρίτη και σε τέταρτη εργασία. Και δη σε φορείς οι οποίοι συντηρούνται από φορολογούμενους πολίτες της χώρας. Ο νοών νοείτω…
ΥΓ 1 : Σύντομα επανερχόμαστε με διευθύνσεις κι ονόματα! Χωρίς να κομίζουμε γλαύκας ες Αθήναις!
ΥΓ 2 : Είπαμε, γράφουμε ενυπόγραφα κι επώνυμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου