Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Πολύ αργά για δάκρυα...

                                                                  Υπογράφει ο Αγγελος Μενδρινός
Στην Ελλάδα έχουμε πολύ εύκολα τα δάκρυα. Αυτό είναι καλό. Δείχνει ευαισθησία. Αυτό που είναι κακό είναι ότι αυτά τα δάκρυα στενγώνουν πολύ γρήγορα. Πιό γρήγορα κι από το μελάνι στα οργισμένα κείμενα των εφημερίδων.

Ο πόνος για τους δύο αστυνομικούς που χάθηκαν θα εξαντληθεί αυτές τις μέρες, αν δεν εξαντλήθηκε ήδη. Σύντομα, τι σύντομα δηλαδή, αλλά σε λίγες ώρες θα γίνουν και πάλι «μπάτσοι – γουρούνια – δολοφόνοι» αντιμετωπίζοντας την κατακραυγή των πολιτών.
Κι οι δράστες; Αν ανήκουν στον ακροαριστερό χώρο θα είναι «κοινωνικοί επαναστάτες», αν είναι αλλοδαποί θα είναι άνθρωποι που η μοίρα «φάνηκε σκληρή μαζί τους» κι αν είναι κοινά κλεφτρόνια θα είναι «τα παιδιά της διπλανής πόρτας που πήραν τον κακό δρόμο».
Όλα λοιπόν καλώς καμωμένα. Κι αν χαθεί καμμιά ψυχή θα λυπηθούμε όχι επειδή χάθηκε, αλλά επειδή ήταν 22 ή 23 χρόνων. Αν ήταν δηλαδή 30 θα μπορούσε να χαθεί χωρίς δάκρυα. Κι αν ήταν 50 χρόνων θα έπρεπε να πανηγυρίζαμε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: