του Στέφανου Αβραμίδη
Από τη στιγμή που, πριν από 13 βράδια, ακούστηκε το τελευταίο σφύριγμα στην αναμέτρηση της Άρσεναλ με την Μπαρσελόνα, στο Εμιρέιτς του Λονδίνου, όλοι όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο στρέψαμε βλέμμα, νου
και όλη την προσοχή μας στο ότι περιμέναμε να συμβεί στη ρεβάνς του Καμπ Νου. Η παρακαταθήκη της απόδοσης των δύο ομάδων, με την Μπαρσελόνα να είναι, για 60 λεπτά, η συνήθης Μπαρσελόνα, και την Άρσεναλ, πέρα από τις δεδομένες -έστω και μία κλάση κάτω από τους ''μπλαουγκράνα"-αρετές της, να κάνει και μία σπανιότατη, και δη για τα πιτσιρίκια του Βενγκέρ, κατάθεση ψυχής, μας προϊδέαζε για μία αληθινή μονομαχία μέχρις εσχάτων, στη Βαρκελώνη. Ακόμη και όσοι έδιναν στους Καταλανούς ξεκάθαρο ρόλο φαβορί, και δεν ήταν λίγοι, το έκαναν ακριβώς γιατί ανέμεναν από τον Βενγκέρ να μείνει πιστός στο δόγμα της δημιουργίας, της παραγωγής, και όχι της καταστροφής του παιχνιδιού του αντιπάλου.
Λέγαμε όλοι στις ποδοσφαιροκουβέντες:"Θα δούμε μπάλα, Μπαρσελόνα και Άρσεναλ παίζουν για το γκολ, είναι στο DNA τους, ο Μέσι και η παρέα του κυνηγάνε σκορ αλλά και οι Λονδρέζοι έτσι ξέρουν να παίζουν και έτσι θα παίξουν"...Πλανηθήκαμε πλάνην οικτρά...Ως άλλος Μεφιστοφελής, ο Αλσατός στην άκρη του πάγκου της αγγλικής ομάδας, πήρε την, επιτρέψτε μου να πιστεύω, πιο οδυνηρή απόφαση της προπονητικής του ζωής... ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ της σκοπιμότητας και της-πάση δυναμει και παση θυσία-ανάσχεσης του αντιπάλου, αναμένοντας ως αντάλλαγμα μία διόλου θελκτική πρόκριση, αλλά πρόκριση! Μάταια...Το βράδυ της Τρίτης ήταν ίσως το πρώτο εδώ και χρόνια στο οποίο οι κανονιέρηδες, με βάση τα όσα παρουσίασαν επί χόρτου, ΈΧΑΣΑΝ ΟΠΑΔΟΥΣ αντί να κερδίσουν...Πλήρωσαν το τίμημα της επιλογής τους, η οποία, ούτως ή άλλως, με τον αποκλεισμό, αποδείχθηκε εσφαλμένη, αν όχι και μάταιη. Ναι, είναι αλήθεια...το τέχνασμα με την αμυντική τετράδα να παρατάσσεται στη γραμμή της περιοχής, με τα ακραία μπακ να κλείνουν προς τον άξονα και να δημιουργούν συνωστισμό στο χώρο όπου οι κάθετες πάσες της Μπάρτσα έβρισκαν τείχος μπροστά τους, πέτυχε....Η απόλυτη προσήλωση των θεωρητικά ακραίων χαφ Ροζίτσκι και Νασρί στο μαρκάρισμα στις πτέρυγες του αντιπάλου, με το σύστημα να μετατρέπεται σε 6-3-1, πέτυχε...Η κίνηση των τριών μέσων του άξονα(Φάμπρεγας, Ντιαμπί, Γουίλσιρ) από την πρώτη(εξωτερική) ζώνη άμυνας στο κατόπι των παικτών που έβγαζε στην πλάτη των επιθετικών της η Μπάρτσα, με αποτέλεσμα να αχρηστεύουν τα γυρίσματα από την τελική γραμμή προς το πέναλτι, επίσης πέτυχε....
Η εγχείρισις επέτυχε...ο ασθενής απέθανε! Αρκούσε μία στιγμιαία αδράνεια, μία από τις ων ουκ έστιν αριθμός κάθετες πάσες του Τσάβι και μία ντρίμπλα...ριπλέι-μόνο εκεί έγινε αντιληπτή-του Μέσι για το 1-0! Ότι ακολούθησε, παρά το ότι το ματς είχε αυτογκόλ,αποβολή, αυστηρή, του Φαν Πέρσι, δεύτερο γκολ με έξτρα πάσα-μέχρι χθες τη βλέπαμε μόνο στο μπάσκετ-από τον Τσάβι, και τρίτο καταλανικό χτύπημα με πέναλτι ,λιγότερο πέναλτι από αυτό του πρώτου ημιχρόνου, που έκανε γκολ ο Μέσι, ήταν επουσιώδες. Σε αντίθεση με ότι συνέβη πέρσι κόντρα στην Ίντερ, όταν ο σπέσιαλ ουάν έβαλε το λεωφορείο μπροστά στο τέρμα και το πήρε με τη λήξη του αγώνα για να πάει την ομάδα του στον τελικό, ΑΠΟΔΟΘΗΚΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Με 19 τελικές προσπάθειες, οι 10 από αυτές στο στόχο, έναντι μηδεμίας, και με 69%-31% κατοχή, ίσως και να ήταν αρκετοί οι αριθμοί για να μιλήσουν ανθ' ημών! Είναι όμως οι τελευταίοι που έχουν σημασία...Αυτό που μετρά είναι ότι στη Βαρκελώνη, χθες, δικαιώθηκε το ποδόσφαιρο, ή καλύτερα το παιχνίδι...Δικαιώθηκε η δημιουργία έναντι της καταστροφής...δικαιώθηκε η πίστη σε ένα συγκεκριμένο, και πετυχημένο, έστω και αν για την Μπαρσελόνα, χθες, δεν υπήρχε άλλη επιλογή, μοντέλο...Και κυρίως δικαιώθηκαν όλοι όσοι πίστευαν και πιστεύουν εδώ και καιρό ότι ΑΥΤΗ Η "ΜΠΑΡΤΣΑ" ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ! Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι υποχρέωσε την Άρσεναλ να παίξει ως εξω-γήινη(όπου γήινη, δηλ. φυσιολογική, η Άρσεναλ που είχαμε συνηθίσει και συμπαθήσει...η Άρσεναλ που εφεξής θα μνημονεύεται ως η ομάδα που στο Καμπ Νου ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ). Και όποιος πάει κόντρα στη φύση, αργά ή γρήγορα-αυτό έχει δυστυχώς εφαρμογή και εκτός ποδοσφαίρου, αλλά που να ανοίγουμε κουβέντα τώρα- αφανίζεται! Αλήθεια, πού ΗΤΑΝ η Άρσεναλ χθες;
Η Μπαρσελόνα πάντως ΕΙΝΑΙ, από χθες, στα προημιτελικά...και είναι μόνο η αρχή!
Από τη στιγμή που, πριν από 13 βράδια, ακούστηκε το τελευταίο σφύριγμα στην αναμέτρηση της Άρσεναλ με την Μπαρσελόνα, στο Εμιρέιτς του Λονδίνου, όλοι όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο στρέψαμε βλέμμα, νου
και όλη την προσοχή μας στο ότι περιμέναμε να συμβεί στη ρεβάνς του Καμπ Νου. Η παρακαταθήκη της απόδοσης των δύο ομάδων, με την Μπαρσελόνα να είναι, για 60 λεπτά, η συνήθης Μπαρσελόνα, και την Άρσεναλ, πέρα από τις δεδομένες -έστω και μία κλάση κάτω από τους ''μπλαουγκράνα"-αρετές της, να κάνει και μία σπανιότατη, και δη για τα πιτσιρίκια του Βενγκέρ, κατάθεση ψυχής, μας προϊδέαζε για μία αληθινή μονομαχία μέχρις εσχάτων, στη Βαρκελώνη. Ακόμη και όσοι έδιναν στους Καταλανούς ξεκάθαρο ρόλο φαβορί, και δεν ήταν λίγοι, το έκαναν ακριβώς γιατί ανέμεναν από τον Βενγκέρ να μείνει πιστός στο δόγμα της δημιουργίας, της παραγωγής, και όχι της καταστροφής του παιχνιδιού του αντιπάλου.
Λέγαμε όλοι στις ποδοσφαιροκουβέντες:"Θα δούμε μπάλα, Μπαρσελόνα και Άρσεναλ παίζουν για το γκολ, είναι στο DNA τους, ο Μέσι και η παρέα του κυνηγάνε σκορ αλλά και οι Λονδρέζοι έτσι ξέρουν να παίζουν και έτσι θα παίξουν"...Πλανηθήκαμε πλάνην οικτρά...Ως άλλος Μεφιστοφελής, ο Αλσατός στην άκρη του πάγκου της αγγλικής ομάδας, πήρε την, επιτρέψτε μου να πιστεύω, πιο οδυνηρή απόφαση της προπονητικής του ζωής... ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ της σκοπιμότητας και της-πάση δυναμει και παση θυσία-ανάσχεσης του αντιπάλου, αναμένοντας ως αντάλλαγμα μία διόλου θελκτική πρόκριση, αλλά πρόκριση! Μάταια...Το βράδυ της Τρίτης ήταν ίσως το πρώτο εδώ και χρόνια στο οποίο οι κανονιέρηδες, με βάση τα όσα παρουσίασαν επί χόρτου, ΈΧΑΣΑΝ ΟΠΑΔΟΥΣ αντί να κερδίσουν...Πλήρωσαν το τίμημα της επιλογής τους, η οποία, ούτως ή άλλως, με τον αποκλεισμό, αποδείχθηκε εσφαλμένη, αν όχι και μάταιη. Ναι, είναι αλήθεια...το τέχνασμα με την αμυντική τετράδα να παρατάσσεται στη γραμμή της περιοχής, με τα ακραία μπακ να κλείνουν προς τον άξονα και να δημιουργούν συνωστισμό στο χώρο όπου οι κάθετες πάσες της Μπάρτσα έβρισκαν τείχος μπροστά τους, πέτυχε....Η απόλυτη προσήλωση των θεωρητικά ακραίων χαφ Ροζίτσκι και Νασρί στο μαρκάρισμα στις πτέρυγες του αντιπάλου, με το σύστημα να μετατρέπεται σε 6-3-1, πέτυχε...Η κίνηση των τριών μέσων του άξονα(Φάμπρεγας, Ντιαμπί, Γουίλσιρ) από την πρώτη(εξωτερική) ζώνη άμυνας στο κατόπι των παικτών που έβγαζε στην πλάτη των επιθετικών της η Μπάρτσα, με αποτέλεσμα να αχρηστεύουν τα γυρίσματα από την τελική γραμμή προς το πέναλτι, επίσης πέτυχε....
Η εγχείρισις επέτυχε...ο ασθενής απέθανε! Αρκούσε μία στιγμιαία αδράνεια, μία από τις ων ουκ έστιν αριθμός κάθετες πάσες του Τσάβι και μία ντρίμπλα...ριπλέι-μόνο εκεί έγινε αντιληπτή-του Μέσι για το 1-0! Ότι ακολούθησε, παρά το ότι το ματς είχε αυτογκόλ,αποβολή, αυστηρή, του Φαν Πέρσι, δεύτερο γκολ με έξτρα πάσα-μέχρι χθες τη βλέπαμε μόνο στο μπάσκετ-από τον Τσάβι, και τρίτο καταλανικό χτύπημα με πέναλτι ,λιγότερο πέναλτι από αυτό του πρώτου ημιχρόνου, που έκανε γκολ ο Μέσι, ήταν επουσιώδες. Σε αντίθεση με ότι συνέβη πέρσι κόντρα στην Ίντερ, όταν ο σπέσιαλ ουάν έβαλε το λεωφορείο μπροστά στο τέρμα και το πήρε με τη λήξη του αγώνα για να πάει την ομάδα του στον τελικό, ΑΠΟΔΟΘΗΚΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Με 19 τελικές προσπάθειες, οι 10 από αυτές στο στόχο, έναντι μηδεμίας, και με 69%-31% κατοχή, ίσως και να ήταν αρκετοί οι αριθμοί για να μιλήσουν ανθ' ημών! Είναι όμως οι τελευταίοι που έχουν σημασία...Αυτό που μετρά είναι ότι στη Βαρκελώνη, χθες, δικαιώθηκε το ποδόσφαιρο, ή καλύτερα το παιχνίδι...Δικαιώθηκε η δημιουργία έναντι της καταστροφής...δικαιώθηκε η πίστη σε ένα συγκεκριμένο, και πετυχημένο, έστω και αν για την Μπαρσελόνα, χθες, δεν υπήρχε άλλη επιλογή, μοντέλο...Και κυρίως δικαιώθηκαν όλοι όσοι πίστευαν και πιστεύουν εδώ και καιρό ότι ΑΥΤΗ Η "ΜΠΑΡΤΣΑ" ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ! Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι υποχρέωσε την Άρσεναλ να παίξει ως εξω-γήινη(όπου γήινη, δηλ. φυσιολογική, η Άρσεναλ που είχαμε συνηθίσει και συμπαθήσει...η Άρσεναλ που εφεξής θα μνημονεύεται ως η ομάδα που στο Καμπ Νου ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ). Και όποιος πάει κόντρα στη φύση, αργά ή γρήγορα-αυτό έχει δυστυχώς εφαρμογή και εκτός ποδοσφαίρου, αλλά που να ανοίγουμε κουβέντα τώρα- αφανίζεται! Αλήθεια, πού ΗΤΑΝ η Άρσεναλ χθες;
Η Μπαρσελόνα πάντως ΕΙΝΑΙ, από χθες, στα προημιτελικά...και είναι μόνο η αρχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου