Αγανακτισμένοι πολίτες και άλλες ιστορίες...

                                                  Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΕΝΔΡΙΝΟΥ

   Οι αλήθειες εξακολουθούν να γράφονται στους τοίχους. Όχι του facebook, αλλά στους άλλους. Σ’ εκείνους που μια ζωή «φώναζαν» την αλήθεια. Οι τοίχοι έχουν την δική τους ιστορία, όπως λέει και το τραγούδι. Ένας τέτοιος τοίχος, στην Αγία Παρασκευή γράφει:

   «Οι φιλίες δεν χτίζονται στο facebook!»

Ο ίδιος τοίχος θα μπορούσε σήμερα να γράφει:

«Ούτε κι οι επαναστάσεις ξεκινούν από το facebook!»

   Μη κοροϊδευόμαστε. Καλό το facebook για χαβαλέ, για κανένα πήδημα, για να γνωριστούν οι άνθρωποι, αλλά μέχρις εκεί. Ένα αντικαταθλιπτικό είναι το διαδίκτυο. Δεν είναι κι ο… Ριζοσπάστης!

   Δεν τα γράφω αυτά για να μου την πέσουν οι «αγανακτισμένοι πολίτες» που διαδηλώνουν στους δρόμους. Δεν έχω καμιά διάθεση. Ξέρω ότι κάπου πρέπει να διοχετεύσουν την αγανάκτησή τους κι αυτός δεν θα ήθελα να ήμουν εγώ. Ας τη διοχετεύσουν, όμως, σ΄αυτούς που φταίνε πραγματικά. Κι αυτοί δεν είναι σίγουρα ούτε οι περαστικοί από τον Άγνωστο Στρατιώτη, ούτε αυτοί που μποτιλιάρονται με τις ώρες στο Σύνταγμα.

   Κι οι «αγανακτισμένοι πολίτες» εκφράζουν με τον ίδιο τρόπο την αγανάκτησή τους με τους βολεμένους: Ενοχλώντας τον διπλανό τους!

Τα τελευταία χρόνια στις διαδηλώσεις πήξαμε στον λεγόμενο ευρύτερο τομέα που διαμαρτυρόταν. Δεν είδαμε κανένα του… στενού ιδιωτικού τομέα να φωνάζει. Αυτοί τουλάχιστον θα είχαν κάποιο λόγο να διαμαρτυρηθούν. Ξέρουν όμως ότι τη διαμαρτυρία την ακολουθεί η απόλυση και το ταμείο ανεργίας!

Εδώ ακόμα και στην ΕΣΗΕΑ οι περισσότεροι υποψήφιοι έλεγαν «όχι στις απεργίες χωρίς λογική και στα χαμένα μεροκάματα», θα κάνουν απεργίες οι εμποροϋπάλληλοι, οι εργάτες των ελάχιστων εργοστασίων που παραμένουν ανοιχτά;

   Με την ευκαιρία οι υπηρέτες της τέταρτης εξουσίας λειτούργησαν ακόμα χειρότερα κι από τους Έλληνες ψηφοφόρους των τελευταίων ετών, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ακόμα πιο σύνθετο από ένα εκλογικό μαύρισμα σε Παπανδρέου, Σαμαρά, Καρατζαφέρη, Τσίπρα, Παπαρήγα και τους άλλους. Το πρόβλημα είναι να βρεθούν οι κατάλληλοι πολιτικοί, επιχειρηματίες, επιστήμονες για να συγκροτήσουν τη χώρα. Έχουμε αποτύχει σε όλους τους τομείς. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτή τη χώρα δεν χρειάζεται μόνο νέα πολιτική ηγεσία, αλλά και νέους πολίτες - ψηφοφόρους. Ακόμα και σ΄ αυτό αποτύχαμε. Ως πολίτες αυτής της χώρας.    Για κοιτάξτε πως την καταντήσαμε και θα καταλάβετε…

ΠΑΟΚ : (ΔΕΝ) ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ !

                                              Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Η ανακοίνωση της ΠΑΕ σχετικά με πωλήσεις σούπερ σταρ του ΠΑΟΚ είναι εκ των ουκ άνευ! Και τούτο όταν επί μακρόν τηρούσε «σιγήν ασυρμάτου»! Κατά την ταπεινή μας άποψη, τουλάχιστον…

   Δε αλλάζουν λοιπόν, τα δεδομένα. Κι εμείς επιμένουμε: Εάν κι εφ όσον τα έσοδα από πωλήσεις είναι σοβαρό δέλεαρ, η ΠΑΕ δεν θα πει όχι σε ανάλογες προτάσεις. Όλα πωλούνται, βλέπετε. Όλα αγοράζονται. Το επίσημο ενδιαφέρον της Ουντινέζε για τον Αντελίνο Βιειρίνια και του Ανόβερου για τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη θα απασχολήσουν σοβαρά τον ΠΑΟΚ αλλά… Όταν προσγειωθούν στην Τούμπα. Μέχρι σήμερα, όλα τα σχετικά είναι έπεα πτερόεντα

   Τα 4.000.000 ευρώ της (τυχόν…) προσφοράς της ιταλικής ομάδας για τον Αντελίνο Βιειρίνια, είναι για τον ΠΑΟΚ 2.400.00 ευρώ. Η Πόρτο στη συμφωνία της μεταγραφής του Αντελίνο Βιειρίνια στον ΠΑΟΚ, έβαλε όρο για δικαίωμα περίπου 40% (1.600.000 ευρώ) επί της επόμενης μεταγραφής του.

   Τα 2.000.000 ευρώ της γερμανικής ομάδας για τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη (θα) είναι … μάννα εξ ουρανού! Κι αυτά φυσικά, είναι στα λόγια ακόμη! Ο διεθνής φορ δεν αναφέρεται, στη λίστα των προτεινόμενων προς αποχώρηση παικτών . Όταν όμως, στην ΠΑΕ υπολογίζουν (από τυχόν πώληση του..) 3.000.000 ευρώ (2.000.000 για τη μεταγραφή κι 1.000.000 του συμβολαίου του) έσοδα., μελετούν σοβαρά το ενδεχόμενο. Προσέξτε όμως: Ενδεχόμενο και μόνον –επί του παρόντος – ενδεχόμενο…

   Εξάλλου η ΠΑΕ στην ανακοίνωση της (εάν κι εφ όσον καταλάβαμε σωστά…) αναφέρεται στο φημολογούμενο ενδιαφέρον ημεδαπών ομάδων κι ουχί αλλοδαπών. Το πιάσατε το υπονούμενο;

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ σχετικά με πωλήσεις σούπερ σταρ του ΠΑΟΚ είναι εκ των ουκ άνευ! Και τούτο όταν επί μακρόν τηρούσε «σιγήν ασυρμάτου»! Κατά την ταπεινή μας άποψη, τουλάχιστον…

ΜΕΣΙ O MVP ...EVER !

                          Γράφει ο Άρις Νικολάκης  
 
   Μας κούρασαν… Μας εξουθένωσαν… Μας εξάντλησαν εξειδικευμένοι κι ανειδίκευτοι σχολιαστές… Έτσι η Μπαρτσελόνα, αλλιώς η Μπαρτσελόνα… Ανέλυαν με «αμπελοφιλοσοφίες» το παιγνίδι της πρωταθλήτριας Ευρώπης … Διύλιζαν τον κώνωπα καταπίνοντας την κάμηλο. Μας πέθαναν στο σχόλιο, στην ανάλυση και στην πρόβλεψη!

   Φυσικά, τζάμπα κόπο έκαναν. Πλανήθηκαν δε, πλάνην οικτράν. Μπήκαν οι «μπλάου γκράνα» στο αυτοκρατορικό Γουέμπλει. Έκαναν, ότι δεν προέβλεψαν κι ότι δεν ανέλυσαν ανειδίκευτοι κι εξειδικευμένοι. Σούταραν από μακριά οι παίκτες της Μπαρτσελόνα.  Προέβλεπαν οι «αμπελοφιλόσοφοι», ότι θα μπαίνουν με την μπάλα στα δίχτυα. Άλλαζαν συνεχώς την μπάλα. Ανέλυαν οι …δικοί μας, ότι θα έπαιζε με μακρινές μπαλιές. Και πολλά άλλα. Να μην σας κουράζουμε κι εμείς.

   Η ισπανική ομάδα απέδειξε ότι ήταν όχι μία αλλά πολλές κλάσεις πάνω από τη Μαν. Γιουνάιτεντ. Κι έχει έναν παίκτη από άλλον πλανήτη για τα γήινα δεδομένα. Λιονέλ Μέσι, το όνομα του. Ο Αργεντινός «μαέστρος» της πρωταθλήτριας Ευρώπης εξελίσσεται στον πολυτιμότερο (για κάθε ομάδα …) παίκτη όλων των εποχών. Θεωρούμε – και να μας συμπαθείτε, όσοι διαφωνείτε – ότι αφήνει πίσω του (σε προσφορά στην ομάδα του…) Μαραντόνα, Κρόιφ, Πλατινί, Ζιντάν. Δε λέμε Πελέ επειδή ο Βραζιλιάνος «θεός» της μπάλας κρίθηκε μόνον από τις εμφανίσεις του με την εθνική  ομάδα της πατρίδας του.

   Προσέξτε όμως: Δε λέμε ότι είναι ο καλύτερος. Δεν ανοίγουμε τέτοια συζήτηση. Ξέρετε γιατί; Επειδή δεν θα κλείσει ποτέ. Εμείς ανοίγουμε μία άλλη… Λέμε λοιπόν, ότι είναι  ο πολυτιμότερος (για κάθε ομάδα…) παίκτης στην ιστορία του παγκόσμιου φουτμπόλ. Και την κλείνουμε αυτή τη συζήτηση εδώ…

ΥΠΟΘΑΛΨΗ ...ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ !

                                     Γράφει ο Αλέξανδρος Νικολαίδης

    Προσωπικά; Καρφί δεν μου καίγεται, εάν δώσει ή δεν δώσει η αντιπολίτευση χέρι συναίνεσης με την κυβέρνηση. Ο τόπος  μας πάει κατά διαόλου εξ αιτίας όλων των πολιτικών κι όλων των ψηφοφόρων τους. Ο καθείς μας έχει το δικό του ποσοστό ευθύνης. Όσοι δε, βολτάρουν στην πλατεία Συντάγματος ως … Αγανακτισμένοι, να ρίχνουν καμιά ματιά στους καθρέφτες τους. Για να βλέπουν και τους εαυτούς τους συνένοχους έξω από τη Βουλή, με τους ενόχους μέσα.

   Δηλαδή, για να μην πολυλογώ, προκοπή δεν διακρίνεται στο ορίζοντα του τόπου. Και πώς να την διακρίνουμε εμείς οι πολίτες υπομένουμε την εξαπάτηση της Πολιτείας. Το χειρότερο είναι, πως την αντέχουμε κιόλας.

  Κι εάν δεν είναι εξαπάτηση των πολιτών η υπόθαλψη από την Πολιτεία όσων επιχειρηματιών εστίασης διέθεταν κατεψυγμένα, για φρέσκα και σε τιμές gourmet, τότε τι είναι;  Έγιναν έλεγχοι σε 21 εστιατόρια πολυτελείας (Κολωνάκι, Γλυφάδα, Πλάκα, Ψυρρή) κι επιβλήθηκαν πρόστιμα 36.500 ευρώ επειδή εξαπατούσαν τους πελάτες τους. Τα ονόματα η Πολιτεία δεν τα δημοσιοποίησε. Ποιος ξέρει, πόσα τηλέφωνα από υψηλά ισταμένους έπεσαν, για να τα θάψουν. Έτσι ή αλλιώς Πολιτεία κάλυψε αυτούς τους εγκληματίες, οι οποίοι για να ωφελήσουν την τσέπη τους, έβλαψαν την υγεία των πελατών τους. Και η Πολιτεία τους κάλυψε. Τους υπέθαλψε σε βάρος των πολιτών.

   Μετά μου λένε, ότι θα αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα. Σε μία άλλη Ελλάδα ίσως. Σε αυτή την Ελλάδα αποκλείεται.  Όσο μας κυβερνούν οι ίδιοι και οι ίδιοι, θα μας κυβερνούν εξαπατώντας μας! Φαίνεται τελικά, ότι πονάμε, αλλά μας αρέσει!

ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

                                                   Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Η εμφάνιση οπλιτών της  Προεδρικής (τέως Ανακτορικής…) Φρουράς με ποντιακή ενδυμασία  είναι άλλος ένας – ελάχιστος – φόρος τιμής στα θύμα της τουρκικής θηριωδίας. Η σκούφια μας δεν κρατά μήτε από τον Εύξεινο Πόντο, μήτε από τη Μικρά Ασία. Δεν ζήσαμε και δεν κληρονομήσαμε ένδοξες μνήμες και τραγικές αναμνήσεις   Εν τούτοις πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Ελλάδα μας  οφείλει στους – ζώντες και νεκρούς - πατριώτες αυτών των χαμένων και φυσικά, αλύτρωτων πατρίδων πολλά περισσότερα από όσα (εάν…) έχει ήδη αποδώσει. 

   Κι ουχί μόνον για τη Γενοκτονία τους αλλά και για την καθοριστική συμβολή του στην αναπτέρωση του ηθικού του Γένους και στην αναγέννηση του ελληνικού Κράτους εκ της τέφρας του. Ω εκ τούτου η επιλογή της Προεδρικής Φρουράς να τιμήσει με αυτόν τον απλό αλλά συνάμα σεμνό και συμβολικό τρόπο, είναι άξια συγχαρητηρίων. Καθίσταται δε, παράδειγμα προς μίμηση…

ΤΟ ...ΑΔΕΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ

                                                  Γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος

                                     (είναι το σημερινό άρθρο του στα ΝΕΑ)

   Έβλεπα προ ημερών μια τηλεοπτική εκπομπή, με παρουσιαστές τέσσερις – πέντε νέους και νέες. Όμορφα κορίτσια, όμορφα αγόρια, μια σβελτάδα, μια φρεσκάδα και... χιούμορ. Κάποια στιγμή, μια από τις παρουσιάστριες θέλησε να πει κάτι για τη «Γιουροβίζιον» και την άκουσα να λέει – με χάρη είναι η αλήθεια – ότι «κανένα από τα τραγούδια δεν ήταν ουάου»! Έπιασα τα γέλια. Και για την έκφραση που γνωρίζω ότι χρησιμοποιείται ευρύτατα από ένα τμήμα της νεολαίας, αλλά και για μένα που ανήκω σε μια άλλη μεγάλη για την ώρα κατηγορία Ελλήνων, η οποία «επιμένει Ελληνικά» (Τι λάθος, όπως αποδεικνύεται…)

    Αμέσως μετά, έπιασα να σκέφτομαι τη «Γιουροβίζιον». Και πρώτα – πρώτα, το γεγονός ότι οι αρμόδιοι της ΕΡΤ, και παλιότερα αλλά και τώρα, προσπαθούν με συνεχή «πλύση εγκεφάλου» να μας πείσουν ότι ο διαγωνισμός της «Γιουροβίζιον» είναι διαγωνισμός τραγουδιού! Πρόκειται για χονδροειδή ψευτιά. Διότι ο διαγωνισμός αυτός είναι διαγωνισμός εθνικών τηλεοράσεων, με πρόσχημα το τραγούδι. Και είναι πολύ αφελείς και απολύτως παραπλανημένοι εκείνοι που πιστεύουν ότι στο διεθνές αυτό σόου συμμετέχει καλλιτεχνικά η….. Ελλάδα! Δεν συμμετέχει καλλιτεχνικά η Ελλάδα. Συμμετέχει η ΕΡΤ. Και το ελληνικό τραγούδι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εμφανίζεται ότι εκπροσωπεί τη χώρα μας. Το ελληνικό τραγούδι έχει πολύ βαθιές ρίζες. Και αν ρίξουμε μια ματιά στις λίγες του σελίδες, θα βρούμε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τα ονόματα του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη, του Μπαγιαντέρα, του Μητσάκη, του Κλαδάρα, του Χατζηδάκη, του Θεοδωράκη, του Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου, του Λοϊζου, του Πλέσσα, του Μικρούτσικου, του Μούτση, του Σπανού, του Γκάτσιου, της Παπαγιαννοπούλου, του Βίρβου, του Κραουνάκη, της Νικολακοπούλου, της Αλεξίου, της Μοσχολιού, του Ελευθερίου, του Μπιθικώτση, της Μούσχουρη, του Καζαντζίδη, του Νταλάρα, της Φαραντούρη, του Παπαϊωάννου, του Ζαμπέτα και δεκάδων άλλων μεγάλων δημιουργών και ερμηνευτών.

   Είδατε να παίρνει μέρος στη «Γιουροβίζιον» (εκτός της Μαρινέλλας και της Τσανακλίδου, από προφανή πλάνη, πιστεύω) κάποιον απ’ αυτούς τους σημαντικούς καλλιτέχνες; (Δεν αναφέρομαι, βεβαίως, στους «πατριάρχες» Βαμβακάρη, Τσιτσάνη κ.λ.π, γιατί όταν αυτοί δημιουργούσαν, δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα η φάμπρικα της «Γιουροβίζιον», αλλά και όλους τους άλλους). Φυσικά, όχι. Και να θέσω και ένα άλλο ερώτημα: πού ακούστηκε, «ελληνικό τραγούδι», με αγγλικούς στίχους; Kαι κάτι ακόμη: για να έχει συμμετοχή η ΕΡΤ σ’αυτή την «εμποροπανήγυρη», το ξέρετε ότι…πληρώνει και συνδρομή;

   Είχα την ελπίδα ότι ο Τηλέμαχος Χυτήρης, αρμόδιος υπουργός τηλεόρασης κ.λ.π αλλά σύζυγος μιας από τις κορυφαίες τραγουδίστριες της Ευρώπης θα έβαζε φρένο σ’αυτή τη νάϋλον, γεμάτη χρυσόσκονη ιστορία της «Γιουροβίζιον», που απασχολεί, πρωτίστως τις κουτσομπολίστικες τηλεοπτικές εκπομπές. (Για τον Ταγματάρχη, διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ, δεν είχα καμία ελπίδα). Αλλά ο Τηλέμαχος, δυστυχώς, έκανε την πάπια. Και άφησε να κυλούν τα πράγματα, όπως κύλησαν.
   Και για την ιστορία: κάποτε, μου ζήτησαν να συμμετάσχω στην επιτροπή που θα προέκρινε τα τραγούδια για τον εν λόγω διαγωνισμό. Η ίδια πρόταση έγινε και στον αξέχαστο Φρέντυ Γερμανό. Συνεννοηθήκαμε, είπαμε «ναι», και στην ψηφοφορία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς δηλώσαμε ότι όλα τα τραγούδια ήταν ευτελέστατα (υπάρχουν και τα πρακτικά) και πετύχαμε, εκείνη την χρονιά, να μην πάρει μέρος «ελληνικό τραγούδι» στην «εμποροπανήγυρη»…

ΜΑΙΜΟΥΔΙΕΣ

                                                Γράφει ο Τάκης Βεντούρης

   Προκαλεί πολλές, πάρα πολλές απορίες η σιωπή του Αθλητικού Εισαγγελέα απέναντι στον θόρυβο του πλαστού εγγράφου στο φάκελο για Αδειοδότηση της ΠΑΕ Ηρακλής. Και πρόκειται μάλιστα, για δημόσιο έγγραφο, του οποίου η πλαστογράφηση διαμορφώνει κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος. Για τον Αθλητικό Εισαγγελέα όμως… Πέρα βρέχει!  Ένα το κρατούμενο.

   Προκαλεί πολλές, μα πάρα πολλές απορίες η σιωπή της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής  Ομοσπονδίας μετά την  κατάθεση του πλαστού δημόσιου εγγράφου από τον πρόεδρο της, Σοφοκλή Πιλάβιο. Σα να θεωρούν στο Γουδί, ότι δεν έχουν ευθύνες επειδή χρειάστηκε η πρόσκληση του Σοφοκλή Πιλάβιου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, για να κάνει την αποκάλυψη. Δεν είναι όμως, έτσι… Δύο τα κρατούμενα.

   Προκαλεί πολλές, μα πολλές απορίες η σιωπή όλων των πρώην και των τέως υφυπουργών Αθλητισμού, οι οποίοι στελεχώνουν την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλή σχετικά με όσα (δεν) έκαναν για την κάθαρση αλλά και την διαφάνεια στον ελληνικό αθλητισμό. Ανάλογες απορίες προκαλεί η ευκολία με την οποία αναφέρονται ο ένας στις πομπές του άλλου αλλά… Όταν μπαίνουν όλοι στο ίδιο καζάνι – όπου ανήκουν – συμπεριφέρονται σαν κόρακες. Δεν βγάζουν ο ένας, το μάτι του άλλου…  Τρία τα κρατούμενα.

   Με τόσα κρατούμενα πάντως, διαίρεση  των καλώς κειμένων, με τα κακά για να δούμε το πηλίκον στην  αναλογία τους δεν γίνεται. Κι έτσι χωρίς… πράξη, κυριαρχεί η απραξία (και) ο ελληνικός αθλητισμός. Προς όφελος της διαπλοκής και της αδιαφάνειας…

ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ

                                                      Γράφει ο Αλέξανδρος Νικολαίδης

    Τι με νοιάζει εμένα εάν ο  Ντομινίκ Στρος Καν επιχείρησε ή δεν επιχείρησε, να το χώσει σε αλλοδαπά οπίσθια; Εμένα με νοιάζει, με παρανοιάζει μάλιστα, που τον έχωσε στα δικά μου οπίσθια…

   Και γι αυτό το χώσιμο δεν λέει κουβέντα ο κόσμος όλος. Για το άλλο όμως, σκοτώνονται άμα η (πάνω τελικά, πληρώνει τις μαλακίες της κάτω…)  κεφαλή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι ένοχη ή αθώα.

   Επομένως για μένα ούτε κρύο , ούτε ζέστη για τον Ντομινίκ Στρος Καν, που δεν του κάθισε η καμαριέρα. Εάν φυσικά, αποδειχθεί ότι την …βίασε, για να του κάτσει. Για μένα και κρύο και ζέστη κάνει μόνον… ο αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Γι αυτό λοιπόν, όλη αυτήν τη φασαρία για το χώρο όπου ήθελε, να… παρκάρει το εργαλείο του αυτός ο εκπρόσωπος των κατοχικών δυνάμεων της πατρίδας μου, καρφί δεν μου καίγεται!

ΠΗΡΕ ΦΩΤΙΑ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ...

                                           Γράφει ο Τάκης Βεντούρης

                                                

    Δεν μπορεί… Δε γίνεται… Δεν είναι δυνατόν, τόσοι λίγοι, να κοροϊδεύουν τόσους πολλούς, για τόσο πολύ…

   Το μεσημέρι της Πέμπτης (στις 12:00) ορίστηκε η απολογία του τέως (;) προέδρου της ΠΑΕ Ηρακλής Γιάννη Τάκη στην Πρωτοβάθμια Πειθαρχική Επιτροπή της Σουπερλίγκα. Αιτία; Η καταγγελία του Αστέρα Τρίπολης για κατάθεση πλαστής ασφαλιστικής ενημερότητας, με την οποία οι «κυανόλευκοι» φέρονται ότι, έκαναν  - παράνομα - μεταγραφές των Ιανουάριο.         Το στόρι αυτό, το οποίο δρομολογήθηκε ως χιονοστιβάδα αλλά… Ένας Θεός ξέρει πως θα (εάν κι εφ όσον…) τερματίσει.  Το έγγραφο το οποίο κατέθεσε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ο Σοφοκλής Πιλάβιος φέρεται, ως το πυρ το εξώτερον για την ΠΑΕ Ηρακλής! Και τούτο επειδή αγγίζει τρία σημεία του Πειθαρχικού κώδικα τα οποία  τη …ζεματάνε:

    Άρθρο 20: Περί «πλαστογραφίας» και ο Γιάννης Τάκης κινδυνεύει με  μάξιμουμ πρόστιμο 100.000 ευρώ. Παράλληλα δε (και …σιγά τα ωά!)με απαγόρευση συμμετοχής στα δρώμενα του ποδοσφαίρου, από οποιοδήποτε πόστο, για 12 μήνες.

   Άρθρο 22: Περί «διαστρέβλωσης» και η ΠΑΕ Ηρακλής κινδυνεύει (ο βρεγμένος δε φοβάται τη βροχή…) με αφαίρεση επτά βαθμών.

   Άρθρο 26 : Περί «δυσφήμισης» (τι είχαν, τι έχασαν οι «κυανόλευκοι» και η ΠΑΕ Ηρακλής κινδυνεύει – τρόπο του λέγειν -  με υποβιβασμό.

   Για να δούμε λοιπόν, τι θα δούμε επί σκηνής ελληνικού φουτμπόλ… Σε ένα σενάριο πρωτόγνωρο για τα μέχρι σήμερα δεδομένα του!

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ, Ο ΒΙΕÏΡIΝΙΑ;

                                                         Γράφει ο Άρις Νικολάκης

    Ίσως υπερβάλλουμε κομματάκι! Δε λέμε… Δεν το αποκλείουμε αλλά… Η (τυχόν,έτσι;) του Αντελίνο Βιεϊρίνια από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό υπό νορμάλ συνθήκες, είναι σαν την ανατολή του ηλίου από την δύση. Ποτέ δε λέμε, ποτέ. »Υπό νορμάλ συνθήκες», είπαμε…

    Ποιες είναι οι «ανόρμαλ συνθήκες»; Μία προσφορά 10.000.000 ευρώ του Ολυμπιακού του ΠΑΟΚ. Έτσι θα πάει ο ΠΑΟΚ 6.000.000, η Πόρτο 4.000.000 ευρώ (χοντρά, χοντρά…) και θα κλείσουν πολλά στόματα φονταμενταλιστών ΠΑΟΚτσήδων. Μία περίπτωση αναφέρουμε και μόνον μία. Κι αυτή υποθετικά. Έτσι;

    Ο ΠΑΟΚ έχει μεν, οικονομικά προβλήματα. Είναι σε οικονομικό αδιέξοδο. Και η πώληση βασικού παίκτη είναι λύση, δε. Δεν κάνει όμως, εκποίηση … Δεν ξεπουλά , με άλλα λόγια. Το κυριότερο πάντως, είναι η άρνηση εκποίησης ή ξεπουλήματος από τον βασικό επενδυτή της ΠΑΕ: Τους φίλους του ΠΑΟΚ! Δεν τίθεται ούτε καν υποψία σκέψης τους. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την κορώνα στα κεφάλια του «δικέφαλου», τον Αντελίνο Βιεϊρίνια. Και το χειρότερο; Πρόκειται και για τον Ολυμπιακό. Ε, όπως και να το κάνουμε κρατά χρόνια, αυτή η κολόνια…

    Υπάρχει βέβαια, η Πόρτο στη μέση. Η πορτογαλική ομάδα έχει δικαιώματα επί της (τυχόν, έτσι;) μεταγραφής του Αντελίνο Βιεϊρίνια. Τι σημαίνει αυτό; Ο ΠΑΟΚ ζητά περισσότερα χρήματα για να καλύψει την διαφορά στις … ανάγκες του. Φαίνεται δε, ότι εάν δεν την καλύψει, δεν θα παραχωρήσει τον Πορτογάλο «μαέστρο» του σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    Το πιάσατε το υπονοούμενο;

ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

                                                                                     Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Να μας συμπαθείτε, όσοι διαφωνείτε αλλά … Εμείς επιμένουμε: Τελευταίο ανάχωμα στην επέλαση της βίας (και) στα γήπεδα είναι οι παίκτες. Καλά τα είπαν ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Θοδωρής Παπαλουκάς. «Το μπάσκετ ομορφαίνει τη ζωή. Μην το σκοτώνετε», δήλωσαν οι διεθνείς σταρ Παναθηναϊκού κι Ολυμπιακού ενόψει τελικού Κυπέλλου Ελλάδας . Από εκεί και πέρα όμως; Δεν κάνουν - μήτε αυτοί, μήτε ομόλογοι τους στο ποδόσφαιρο, στο βόλει, στο πόλο - βήμα μπροστά. Ούτε καν σημειωτόν…

   Τι θέλουμε, να κάνουν; Τα λόγια τους ,έργα. Να προστατεύσουν το εθνικό μας σπορ με πράξεις κι ουχί με λέξεις. Στην πρώτη αντεθνική ύβρη, στην ύβρη κατά προσφιλούς προσώπου… Στην πρώτη ρίψη αντικειμένου… Στην πρώτη βολή με κροτίδες… Να αποχωρούν από τον αγωνιστικό χώρο. Αναγκαστικά θα αποχωρούν και οι διαιτητές. Παρεμπιπτόντως, τελευταία δεν πέφτουν κέρματα από τις κερκίδες. Τα αποφεύγουν, βλέπετε οι πάσης λογή …τζάμπα μάγκες της κερκίδας. Η οικονομική κρίση γαρ! Τέλος πάντων.

   Εάν λοιπόν, κι εφ όσον υψώσουν τελικά, το ανάστημα τους οι παίκτες μας, μπορεί να τον σώσουν. Αλλιώς; Ο ελληνικός αθλητισμός δε σώνεται! Είπαμε: Είναι το τελευταίο ανάχωμα. Ως εκ τούτου πιστεύουμε ότι, η αποχώρηση των παικτών θα ενεργοποιεί τους υπόλοιπους στην κερκίδα. Και θα επιβάλλουν αυτοί την τάξη. Επιτέλους, οι πολλοί να επιβάλλονται στους ελάχιστους για το συμφέρον όλων.

   Καιρός λοιπόν, να πάρουν το άθλημα τους στα χέρια τους ο παίκτες. Να αλλάξουν τακτική. Να περάσουν από τα λόγια στα έργα. Και ο ΠΣΑΠ και ο ΠΣΑΚ κατ αρχήν, να αφήσουν κατά μέρος τα παχιά λόγια στις ανακοινώσεις τους. Για να πιάσουν τα έργα κατά της βίας με τις αντιδράσεις τους.

   Με την πρώτη ύβρη, την πρώτη ρίψη αντικειμένου, το πρώτο «μπαμ» κροτίδας; Στα αποδυτήρια. Και τότε θα δείτε πως θα τρέχουν οι παράγοντες και οι υπόλοιποι στις κερκίδες για να σώσουν τη παρτίδα! Τότε θα δείτε…Ενώ τώρα; Βλέπετε ότι μάλλον, πέρα βρέχει!

ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ, ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ

                                         Γράφει ο Νίκος Φραγκιαδάκης

    Δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί τα βάζουμε με την Τρόϊκα. Δεν μας βρήκε, την βρήκαμε και μάλιστα την παρακαλέσαμε. Τι θέλαμε δηλαδή; Να συνεχίσουμε να ζούμε στον πλασματικό ονειροπαρμένο κόσμο του παρελθόντος πάλι με δανεικά, χωρίς θυσίες και ανταλλάγματα; Μου θυμίζει την γνωστή ιστορία του παιδιού που σκότωσε τους γονείς του και ζητούσε επιείκεια από το δικαστήριο γιατί είναι ορφανό. Σε τελευταία ανάλυση είναι και μία πρόκληση. Αν δεν βάλουμε μυαλό και τώρα δεν θα βάλουμε ΠΟΤΕ. . Σαφέστατα δε, έχουμε διαχρονικά όλοι μας ευθύνη για την σημερινή κατάντια. Το «μαζί τα φάγαμε» δεν παραπέμπει μόνο σε πολιτικούς αλλά και σε άμεσους ή έμμεσους βολεψάκιδες. Όλοι είχαμε ή ψάχναμε να βρούμε τον κατάλληλο άνθρωπο για κάθε λογής ρουσφέτι κατά περίπτωση.

   Δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως είναι δυνατόν να βρισκόμαστε ως χώρα στο χείλος του γκρεμού, να μας εμπαίζει διεθνώς και η κουτσή Μαρία, να είμαστε ένα βήμα πριν την εθνική και φυσική εξόντωσή μας και οι πολιτικοί μας να κονταρομαχούν καθημερινά για το ποιος φταίει. Όταν πας να σώσεις κάποιον από το γκρεμό, πρώτα τον σώζεις και μετά ρωτάς ποιος φταίει που βρέθηκε στον γκρεμό. Σώστε μας (αν μπορείτε) και μετά μας ενημερώνετε ποιοι φταίνε. Υποκριτικοί φανφαρονισμοί, εξεταστικές και προανακριτικές για το θεαθήναι και νέα πολιτικά κόμματα, τα περισσότερα από το πουθενά. Αντί να καθίσουν όλοι μαζί, παραμερίζοντας προκαταλήψεις, εγωισμούς, προσωπικές φιλοδοξίες και απωθημένα, να βρούνε άμεση λύση, τρώγονται σαν τα κοράκια πάνω από το ψοφίμι. Μόνο που το ψοφίμι είμαστε εμείς.

   Δυσκολεύομαι να κατανοήσω ότι από τους 300, δεν υπάρχουν απ’ όλες τις παρατάξεις 30,40,50 άτομα, να ενωθούν πιάνοντας το πρόβλημα από τα «κέρατα» να ξεσηκώσουν ή να απομονώσουν τους άλλους και να βάλουν ένα τέλος στον παραλογισμό του είπα ξείπα. Από την άλλη μεριά, μήπως θα έπρεπε κάποια στιγμή να πάρει πρωτοβουλία και ο εξοχότατος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διότι όσα και περιορισμένα συνταγματικά δικαιώματα να έχει, αν απευθύνει στους πολιτικούς αρχηγούς, δημόσια αυστηρή πρόσκληση «ελάτε και καθίστε να βρεθεί λύση ΤΩΡΑ». Τι θα κάνουν;

   Δυσκολεύομαι να κατανοήσω αν εγώ είμαι δυσπροσάρμοστος και ευήθης ή αν πράγματι δυσκολεύομαι να κατανοήσω τα ακατανόητα. Σας υπόσχομαι ότι θα το κοιτάξω!!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ 13

                                                                      Του Άγγελου Μενδρινού

   Ο Γιάννης Ιωαννίδης τέτοιες μέρες δεν έκανε ούτε προπόνηση. Όμως κι άλλοι διάσημοι προληπτικοί προτιμούν να κάθονται σπίτι αφήνοντας για άλλη μέρα οποιαδήποτε δραστηριότητα.

   Η Παρασκευή και 13 είναι γενικά μια… κακή μέρα. Μια μέρα που την αποφεύγουν όλοι οι προληπτικοί που σέβονται τον εαυτό τους.

   Γιατί όμως το… 13 και γιατί ειδικά η Παρασκευή;

   Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά το γιατί. Οι περισσότεροι θεωρούν τον αριθμό 13 ως γρουσούζικο γιατί στο Μυστικό Δείπνο πήραν μέρος 13 άτομα, του Χριστού συμπεριλαμβανομένου. Κι ένας ήταν προδότης. Ο Ιούδας.

   Η Παρασκευή είναι η μέρα που σταυρώθηκε ο Χριστός, οπότε στη Δύση με τις πολλές προλήψεις δέθηκε το 13 με την Παρασκευή και το… γλυκό έδεσε.

    Μια άλλη… τάση πάλι λέει ότι όλα ξεκίνησαν το 1307 όταν ο Πάππας υπέγραψε το διάταγμα για την εξόντωση των Ναϊτών ιπποτών.

   Και στην Ελλάδα; Κι εδώ έχουμε διαφοροποιηθεί. Στις παλιές ελληνικές ταινίες ο Λογοθετίδης, ο Σταυρίδης, ο Γκιωνάκης και άλλοι που πέρασαν στην ιστορία του άσπρου πανιού ως προληπτικοί σταυροκοπιούνται όταν ακούνε το Τρίτη και 13. Για το 13 ισχύουν τα γνωστά. Για το Τρίτη πολύ απλά επειδή Τρίτη έπεσε η Κωνσταντινούπολη.

   Έπειτα απ΄ όλα αυτά όσοι είστε προληπτικοί ,ξέρετε, γιατί είστε...Εμείς, χτυπάμε ξύλο, δεν είμαστε!!!

ΓΚΑΛΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ

                                    Γράφει ο Άρις Νικολάκης

  Δουλειά δεν είχε ο διάβολος… Πως αλλιώς, να αρχίσουμε το αράδιασμα των σκέψεων μας σχετικά με το δίλλημα: Γκάλης η Διαμαντίδης, ο κορυφαίος όλων των εποχών; Δεν συγκρίνονται αυτοί με άλλους. Δεν συγκρίνονται και μεταξύ τους.

   Ναι μεν, ο Μακεδόνας (γιατί να το κρύψομεν άλλωστε…) Δημήτρης Διαμαντίδης, το παλληκάρι από την ακριτική του ελληνικού βορρά, Καστοριά μετρά περισσότερους τίτλους με τον Παναθηναϊκό. Ο Νίκος Γκάλης όμως, γεννημένος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού αλλά γαλουχημένος με τα μακεδονικά ιδεώδη στη «νύμφη» του ελληνικού βορρά,  μετρά έναν τίτλο μοναδικό με τον κόσμο: Του παίκτη όλων των Ελλήνων…

   Για να λέμε πάντως την πάσα αλήθεια, ο Δημήτρης Διαμαντίδης έγινε παίκτης του μπάσκετ εμπνεόμενος από τη Νίκο Γκάλη. Ως εκ τούτου είναι ολότελα άδικη η σύγκριση τους . Άλλη η εποχή του ενός κι άλλη του άλλου, βλέπετε!

   Χωρίς δεύτερη κουβέντα του ενός η εποχή πολύ καλύτερη. Και για τον τόπο και για το άθλημα. Η Ελλάδα επί Νίκου Γκάλη ήταν διαφορετική από την Ελλάδα επί Δημήτρη Διαμαντίδη. Επίσης άλλος ο ένας ως παίκτης κι άλλος, ο άλλος. Ο ένας εκτελεστής, ο άλλος οργανωτής αλλά… Με την βεβαιότητα ότι και οι δύο τους άνετα, πολύ  άνετα θα έγραφαν την ίδια ιστορία αλλάζοντας ρόλους.

    Σε διαφορετικές ομάδες, με διαφορετικούς συμπαίκτες, με διαφορετικούς αντιπάλους. Άλλο το μπάσκετ τότε κι άλλο τώρα. Δεν συγκρίνονται ο Νίκος Γκάλης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Πώς να το κάνουμε δηλαδή;

   Μην τους αδικούμε λοιπόν, επιμένοντας στη σύγκριση τους…

   Δόξα και τιμή σε αμφότερους. Βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο τους. Ο καθένας όμως, στον καιρό του!

Ο ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

                                                         Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Ο Στέφανος (το Κλάους απορρίπτεται και μάλιστα, μετά βδελυγμίας…) Αθανασιάδης ανοίγοντας το σκορ (κόντρα στον Παναθηναικό) στην Τούμπα, άνοιξε και …μάτια! Για να δουν το φως το αληθινό, που λένε. Και να αντιληφθούν – επιτέλους βρε αδελφέ – ότι ο νεαρός φορ του ΠΑΟΚ δικαιούται περισσότερο χρόνο, μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και καλύτερη διαχείριση του ταλέντου του. Για την καλύτερη διαχείριση του ταλέντου του, φέρει και ο ίδιος ευθύνη!

   Για να απορούν εύλογα οι φίλοι του ΠΑΟΚ: Γιατί ο Φερνάντο Σάντος δεν τον έκρινε ικανό πέρυσι, να βοηθήσει κρίνοντας ικανό (ένα παράδειγμα αναφέρουμε…) τον συμπατριώτη του Αρνάλντο Εντίνιο ; Γιατί ο Παύλος Δερμιτζάκης και ο Μάκης Χάβος επέμεναν φέτος, τόσο στον διαζευγμένο με το… γκολ Ζλάταν Μουσλίμοβιτς όσο και στον μαλωμένο με τα ..δίκτυα Θανάση Παπάζογλου;

   Τελικά, ουδείς πιο ευάλωτος (σε διαμόρφωση επιλογών) των προπονητών εάν δεν υπήρχαν οι παράγοντες! Διαφωνείτε;

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ

                          Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

   Τον απλό πολίτη, τον απλό Έλληνα φορολογούμενο πολίτη σήμερα τον ενδιαφέρει η διαφάνεια. Η αλήθεια είναι απαίτηση του. Και προσδοκία του είναι η επιβίωση του. Όσο κι εάν ακούγεται αυτό βαρύ κι ασήκωτο...

   Εν τούτοις επιμένουν οι έχοντες και κατέχοντες στη αδιαφάνεια. Επιλέγουν το ψέμα. Και παίζουν στην πλάτη του απλού φορολογούμενου Έλληνα πολίτη, παιγνίδια εξουσίας.

   Και απόδειξη για των λόγων το αληθές; Η αποκάλυψη του Λάκη Λαζόπουλου, στο ξεκαρδιστικό και σατιρικό έργο του «Αλ τσαντίρι νιούζ» (χωρίς να αποδεχόμαστε τις λαϊκίστικες εξάρσεις του) για την «υπόγεια διαπραγμάτευση» του Γιώργου Παπανδρέου με τον Ντομινίκ Στρος Καν.

   Αυτή η αποκάλυψη αποδεικνύει περίτρανα, ότι μας κορόιδευαν ασύστολα. Κι όταν ο Κώστας Καραμανλής σιωπούσε ένοχα και ο Γιώργος Παπανδρέου μιλούσε επίσης, ένοχα…

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ

                                         Γράφει ο Τάκης Βεντούρης

    Μουσικό Σχολείο Βόλου; Υποκλιθείτε στην Ελλάδα που αναδύεται από την ιδέα και την πράξη του! Υποκλίθηκα. Συγκινήθηκα. Ενθουσιάστηκα με το εθνικό έργο το οποίο παράγεται στις όχθες του Παγασητικού και στη σκιά του Πηλίου. Οι νέες και οι νέοι του Μουσικού Σχολείου Βόλου φιλοξενήθηκαν στην εκπομπή «Στην υγειά μας» κι έκαναν υπερήφανους ως Έλληνες εμένα και τα παιδιά μου.

   Συγχαρητήρια στους γονείς και στους δασκάλους γι αυτά τα λεβεντόπουλα, τα Ελληνόπουλα. Χάρη σε αυτά και μόνον σε αυτά θα υπάρχει αύριο η Ελλάδα.

   Μουσικό Σχολείο Βόλου, κυρίες και κύριοι. Εάν υπήρχε Πολιτεία, δεν θα άφηνε τέτοιες εθνικές προσπάθειες στην τύχη τους. Που δεν υπάρχει επειδή την καταστρέψαμε εμείς οι πολίτες, με την ανοχή μας σε επίορκους (και όχι μόνον) πολιτικούς. Μία ανοχή μας, η οποία αγγίζει τα όρια μετάφρασης της σε συνενοχή μας! Αυτό όμως, είναι άλλο θέμα.

   Εάν υπήρχε πάντως, Πολιτεία δεν θα άφηνε το Μουσικό Σχολείο Βόλου στην τύχη, να παράγει το εθνικό του έργο.

ΧΑΛΑΛΙ ΣΤΗΝ ΕΡΤ

                                                   Γράφει ο Τάκης Βεντούρης

   Θα έλεγα, ότι δεν είμαι από τους φανατικούς υποστηρικτές της ΕΡΤ. Γενικά, αυτής που λένε: Δημόσια ή Κρατική τηλεόραση. Δεν είμαι πάντως, κι από εκείνους που ζητούσαν, τον αποκεφαλισμό όσων έπαιρναν πολλά λεφτά στην ΕΡΤ επειδή βασικά, τους τα έδιναν. Ήμουν από εκείνους, που όταν διάβαζαν ότι υπήρχαν αργόσχολοι (που είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν ακόμη), θεωρούσα ότι τα δικά μου λεφτά (ως φορολογούμενου ιδιωτικού υπάλληλου) έτρωγαν οι τεμπέληδες κι άχρηστοι.

   Γιατί τα λέω, αυτά; Για να καταλήξω στην υποχρέωση μου, να αποδεχθώ πια, τη σπουδαιότητα και τη χρησιμότητα της εκπομπής «Στην υγιά μας», του Σπύρου Παπαδόπουλου. Έβαλα τότε κι εγώ (και ντρέπομαι τώρα) μία στάλα λάσπης, στον πόλεμο εναντίον της συγκεκριμένης εκπομπής.

   Την παρακολουθώ τελευταία, το Σάββατο κι είμαι ενθουσιασμένος για την ποιότητα της. Είδα και την εκπομπή με τον εξαιρετικό καλλιτέχνη αλλά κι αδίστακτο έμπορο Γιώργο Νταλάρα κι ευφράνθηκε η ψυχή μου. Είδα επιτέλους, τη ελληνική νεολαία, να επενδύει τις απέραντες ικανότητες της στην ελληνική μουσική και στα ελληνικά τραγούδια.

   Είδα νέους Έλληνες και νέες Ελληνίδες να τραγουδούν ελληνικά τραγούδια και να παίζουν ελληνική μουσική. Είδα ελεύθερη Ελλάδα μαζί με τα παιδιά μου σε μία στιγμή βαθιάς ανάσας από τον ζυγό της οικονομικής κατοχής, που ζούμε.

   Η εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου δίνει το δικαίωμα στην ΕΡΤ (που παραμένει αδιαφανής ΔΕΚΟ) να ξοδεύει το φόρο εισοδήματος ενός ιδιωτικού υπάλληλου, όπως τον δικό μου. Χαλάλι της!

ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ ΚΑΙ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

                                    Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος   

 Ωχαδερφισμός;Κατάθλιψη; Εγκατάλλειψη;  Υποταγή;   Αναισθησία; Αναλγησία; Αδυναμία;  Αδιαφορία; Ραγιαδισμός; Μιθριδατισμός; Λοβοτομή; Υποδούλωση; Δεν μπορεί, κάτι πρέπει να φταίει για την αποδοχή της κοροϊδίας από τον ελληνικό λαό ως φυσικής συνέπειας. Δεν μπορεί, να είμαστε τόσο αναίσθητα παχύδερμα…

   Η δήλωση του »αρχιτοκογλύφου» της παγκόσμιας οικονομίας, Ντομινίκ Στρος Καν περί «υπόγειας συμφωνίας με τον Γιώργο Παπανδρέου για την ένταξη της Ελλάδας στην κατοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αμέσως μετά τις εκλογές του 2009» καρφί δεν άναψε. Αποτέλεσμα; Καρφί δεν κάηκε επειδή μας πήγαν και μας πάνε σα πρόβαρα επί σφαγή. Κα μετά θα μας πάνε τέσσερεις… Ουδενός το αυτί ίδρωσε. Σα να μην κουνήθηκε φύλλο.

   Μας τάιζαν παραμύθι. Δεν τρέχει τίποτε, έλεγαν. Δεν αιτούμαστε οικονομική αλλά τεχνική βοήθεια από το »αιμοδιψές» Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δεν υπαγόμαστε σε αυτό. Λεφτά υπάρχουν. Τελικά; Μόνον κορόιδα υπήρχαν. Κι έκαναν το έντερο κόμπο για να βρουν λεφτά. Και να πληρώσουν τα χρέη.

   Κι όμως, η αποκάλυψη, το εν ψυχρώ άδειασμα του Ντομινίκ Στρος Καν στον Γιώργο Παπανδρέου, δεν άλλαξε τη ζωή μας. Η ωμή κοροϊδία, δεν μας ενόχλησε. Χωνέψαμε την απάτη ενός λαού ολόκληρου. Μας πούλησαν στο σκλαβοπάζαρο της παγκόσμιας οικονομίας. Κι εμείς νιώθουμε ελεύθεροι. Να το προσέξουμε αυτό. Δε είναι υγιής ένδειξη!

   Λέτε, να to συνηθίσαμε; Μικροί ακούγαμε τους μεγάλους, να λένε: Δεν το δοκιμάσαμε, για να μη το συνηθίσουμε. Φαίνεται πάντως, ότι εμείς το συνηθίσαμε. Χωρίς να το δοκιμάσουμε…

   Θαύμα, θαύμα!

ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

                                              Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Κάθε υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος του τόπου είναι φίλα προσκείμενος στις εύλογες διαμαρτυρίες των «κυανόλευκων». Στις εύλογες διαμαρτυρίες λέμε, βεβαίως, βεβαίως…

   Με άλλα λόγια; Είναι κόντρα στις παράλογες διαμαρτυρίες.

   Οι φίλοι του Ηρακλή έχουν δίκιο βουνό απαιτώντας κατ αρχήν, να μάθουν το πλήρες σκεπτικό της απόφασης υποβιβασμού της ομάδας τους. Και στη συνέχεια; Να μάθουν – κι αυτοί κι εμείς – πως και γιατί οι φάκελοι των άλλων ΠΑΕ ήταν πλήρεις και ο φάκελος του Ηρακλή ελλιπής . Απλά πράγματα!

   Δεν έχουν όμως, δίκιο. Έχουν άδικο βουνό όταν πράττουν άλογα. Εξ ου και το πράσσειν άλογα. και παρεμπιπτόντως … Τα πράσινα άλογα!

   Τέτοια παράλογα - κι όχι μόνον – είναι για παράδειγμα, οι βλακείες (για να μην πούμε κάτι άλλο πάλι, σε –ίες) περί συμμετοχής στο σκοπιανό πρωτάθλημα. Και το άλλο περί ονομασίας του γηπέδου τους με τουρκικό όνομα. Δεν ωφελούν αυτά. Βλάπτουν…

   Κάποτε και στην Τούμπα αντιδρούσαν ορισμένοι στα εμετικά αντεθνικά συνθήματα στα γήπεδα της Νότιας Ελλάδας, με βουλγαρικές σημαίες. Άλλη βλακεία (για να μην πούμε κάτι άλλο με την ίδια κατάληξη…) εκείνη.

   Αυτές οι παράλογες, οι παράφρονες εξάρσεις κάνουν ζημιά. Μεγάλη ζημιά σε όσους τις εκφράζουν. Συν τοις άλλοις μάλιστα, αυτές οι εξάρσεις απωθούν, όσους έλκονται από το (έστω …τυχόν δίκαιο) της διαμαρτυρίας! Όσο γρηγορότερα το κατανοήσουν οι φίλοι του Ηρακλή κι αποδοκιμάσουν μετά βδελυγμίας αυτές τις βλακείες, τόσο το καλύτερο γι αυτούς. Αλλιώς; Διαμορφώνουν ανάχωμα προσέγγισης κι υποστήριξης σε όσους έχουν την διάθεση και την πρόθεση να προσεγγίσουν και να υποστηρίξουν τον Ηρακλή…

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

                                        Γράφει ο Νίκος Φραγκιαδάκης


   Δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί οι δεκάδες διαπρεπείς οικονομολόγοι που το τελευταίο διάστημα κατακλύζουν τα ΜΜΕ με διάφορες προτάσεις για την διέξοδο από την κρίση, δεν συμφωνούν σχεδόν ποτέ μεταξύ τους. Τα οικονομικά είναι θετική επιστήμη, που βασίζεται στη λογική των αριθμών. Ένα και ένα κάνουν δύο, δεν αλλάζει αυτό σε οποιαδήποτε κομματική παράταξη και αν ανήκεις.
   Δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί η Κυβέρνηση δεν μαζεύει όλους αυτούς τους επαΐοντες (ανεξαρτήτως κομματικής παράταξης) σε ένα τραπέζι και να σηκωθούν απ’ αυτό ΜΟΝΟ όταν υπάρξει ΟΜΟΦΩΝΗ τεκμηριωμένη απόφαση για το τι μέλλει γενέσθαι, την οποία και να δεσμευθεί να υλοποιήσει.
   Δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί η πλειονότητα των πρωτοκλασάτων στελεχών όλων των κομμάτων, όταν απευθύνονται δημόσια στον λαό, κυρίως σε πάνελ μέσω των ΜΜΕ, κάνουν επίδειξη γνώσεων με βαρύγδουπες και πομπώδεις ομιλίες (λες και απευθύνονται σε ακροατήριο αποφοίτων του HARVARD) και δεν χρησιμοποιούν την απλή και κατανοητή καθομιλουμένη γλώσσα που μιλάνε στα παιδιά τους και στους φίλους τους.
   Δυσκολεύομαι να κατανοήσω σε τι και ποιους εξυπηρετούν (επί της ουσίας) οι απεργιακές κινητοποιήσεις σε μια χώρα που παραπαίει. Απεργία σημαίνει, διαμαρτύρομαι και διεκδικώ εύλογα αιτήματα (δεν αναφέρομαι στις γνωστές υποκινούμενες απεργίες). Σήμερα από ποιους διεκδικούν οι εργαζόμενοι δικαίως ή μη; Από το χάος; Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Και μην ξεχνάμε δεν είμαστε Μέση Ανατολή, έχουμε δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση και μάλιστα με πρόσφατη λαϊκή εντολή. Δεν μας αρέσει τώρα; Δυστυχώς ή ευτυχώς η ψήφος δεν έχει άμεση κάρτα αλλαγής, ας προσέχαμε όταν ψηφίζαμε.
   Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τις απεργίες της ΑΔΕΔΥ (και όχι μόνο) που έχουν ως κύρια αιτήματα, αν οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας παραμείνουν 37,5 ή 40 που προβλέπει το νέο νομοσχέδιο το οποίο συμπεριλαμβάνει και απογευματινές βάρδιες και αν θα συνταξιοδοτηθούν 3-5 χρόνια αργότερα. Αν δεν τους έχει καταλάβει το σύνδρομο της ομαδικής παράνοιας-παράκρουσης, προφανώς δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι οι εποχές άλλαξαν και αντί να δοξάζουν τον Ύψιστο που έχουνε μόνιμη και σίγουρη δουλειά, προκαλούν βάναυσα τους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους που προσκυνάνε για δουλειά έστω και με 60 ώρες την εβδομάδα και μάλιστα με το μισό μηνιάτικο από το δικό σας. Και καλό θα ήταν να μην αναφερθούν ξανά για εργασιακό μεσαίωνα και κεκτημένα δικαιώματα γιατί, πιστέψτε με, αν θα έλθει ή ώρα του εργασιακού μεσαίωνα, οι 40-45 ώρες εβδομαδιαίως θα τους φαίνονται παιδική χαρά.

Ποιός ήταν ο Γεώργιος Ιβάνοφ, ο ήρωας του Ηρακλή



Η ζωή του Ιβάνοφ έγινε ταινία η οποία προβλήθηκε
 και στην Ελλάδα



Διαβάστε περισσότερα για τον Γεώργιο Ιβάνοφ τον Πολωνό με την ελληνίδα μητέρα ήρωα του Ηρακλή που θυσιάστηκε για την Ελλάδα κάνοντας κλικ εδώ

Παιχνίδια με την ιστορία του Ηρακλή

Σημαία των Σκοπίων σήκωσαν οι οπαδοί του Ηρακλή στις διαμαρτυρίες τους για τον υποβιβασμό της ομάδας το απόγευμα της Τετάρτης. Μόνο που ακόμα και στο πρωτάθλημα Σκοπίων να παίξουν πάλι για υποβιβασμό τους κόβω! Δεν θα τον γλυτώσουν γιατί οι Σκοπιανοί δεν έχουν ούτε Τσοχατζόπουλο, ούτε Βενιζέλο για να τους σώσει.

Πάμε στα σοβαρά τώρα. Φωνάζουν οι Ηρακληδείς κι επικαλούνται τα 100 και βάλε χρόνια της ιστορίας τους. Και λοιπόν; Η ιστορία πληρώνει τα χρέη ή εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα κάποιας ομάδας; Εάν ήταν έτσι το Γουδί, η πρώτη ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα, θα ήταν από τις ισχυρότερες της χώρας, Δυστυχώς δεν υπάρχει στο χάρτη εδώ και κάποιες δεκαετίες.

Η ιστορία από μόνη της δεν σημαίνει τίποτα. Και κατ’ αρχήν η ιστορία δεν σημαίνει τίποτα και για αυτούς τους οπαδούς του Ηρακλή. Εάν τη γνώριζαν δεν θα σήκωναν τη Σκοπιανή σημαία. Θα προτιμούσαν να τους κοπούν τα χέρια.

Κι αυτό επειδή ο Ηρακλής δεν δημιουργήθηκε ως αθλητικό σωματείο. Ένα λόγο ήθελαν οι υπόδουλοι Έλληνες να βρίσκονται στα χρόνια της Τουρκικής κατοχής στη Θεσσαλονίκη του 1908, τέσσερα χρόνια πριν την απελευθέρωση της πόλης. Κι έφτιαξαν τον Ηρακλή. Για την Ελλάδα σκοτώθηκε ο Πολωνός κολυμβητής και σαμποτέρ Ιβάνοφ που στα χρόνια της κατοχής ρήμαξε τα Γερμανικά πλοία στον Πειραιά, για την Ελλάδα σκοτώθηκε το 1974 στη Κύπρο ο Κατσάνης. Δικαίως το Ιβανόφειο και το Κατσάνειο πήραν το όνομα των δύο αυτών ηρώων.

Και τώρα έρχονται μερικοί φελοί και σηκώνουν τη σημαία των Σκοπίων φτύνοντας ουσιαστικά στους τάφους των ηρώων. Ας πάρουν τα γραμμάρια του ελάχιστου μυαλού τους κι ας εγκατασταθούν στα Σκόπια για να ησυχάσουμε. Εκεί ίσως καταφέρουν να ιδρύσουν και τους Ηρακλή των ονείρων τους!

ΜΠΑΡΤΣΑ - Μ. ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ

                                                          Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Δε λέμε…. Η Μπαρτσελόνα είναι μία κλάση πάνω από τη Ρεάλ. Κι ο Λιονέλ Μέσι παραπάνω από μία κλάση, πάνω από τον Κριστιάνο Ρονάλντο!

    Δε λέμε… Ο Ζοσέ Μουρίνιο ως φίλιππος …επί καλάμου, τα έκανε – εδώ, θα λέγαμε – σαν τα μούτρα του. Μιλώντας γενικά και πράττοντας τεχνικά δεν ωφέλησε .Έβλαψε τη Ρεάλ!

   Δεν μπορούμε όμως, να κρύψουμε και του στραβού (…της Ρεάλ) το δίκιο. Με μία αποβολή στο «Μπερναμπέου» και με ένα άκυρο γκολ στο «Νου Καμπ» άλλαξαν οι συνθήκες. Τα δυο el classico στο Τσάμπιονς Λιγκ άφησαν την ομάδα της Μαδρίτης με παράπονα. Λίγα ή πολλά δεν …τα μετρήσαμε. Λίγο ή πολύ δίκαια όμως επειδή …τα ζυγίσαμε.

   Για τους υγιώς σκεπτόμενους φίλους του φουτμπόλ απανταχού της γης η σύγκρουση των γιγαντιαίων δυνάμεων της Μπαρτσελόνα με τη Μαν. Γιουνάιτεντ στο «Γουέμπλει» είναι ότι καλύτερο προσδοκούσαν. Για να χορτάσουν σκορ και θέαμα στη «μάχη του στέμματος» της νέας βασίλισσας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΩΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ

                                           

                                                         του Άρι Νικολάκη

(Άποψη στην Εφημερίδα της Θεσσαλονίκης. "Σπορ του Βορρά". Δευτέρα 02.05.11)

    

   Απορούμε. Ναι, απορούμε: Γιατί δεν κάνει μήνυση ο Σύλλογος Ιδιοκτητών Οίκων Ανοχής (εάν υπάρχει φυσικά...) στον Γιώργο Δώνη. Αιτία; Η συκοφαντική δυσφήμιση! Ο προπονητής του Ατρόμητου παραλλήλισε την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Γιώργος Δώνης έβαλε τους Οίκους Ανοχής στο ίδιο καζάνι με το ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνον! Καραμπινάτη περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμισης., δηλαδή... 

   Έχετε πάει τελευταία σε Οίκο Ανοχής; Ή και παλαιότερα - όταν σίγουρα έχετε πάει - είδατε ή θυμάστε οτιδήποτε, το οποίο να θυμίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο; Στους Οίκους Ανοχής υπάρχει ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Ανησυχία, αταξία κι ανασφάλεια!

   Να καθίσει λοιπόν, εδώ και τώρα ο Γιώργος Δώνης στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Να μάθει, να βουτά την γλώσσα του στο μυαλό του πριν μιλήσει. Ακούτε εκεί; Να παραλληλίσει τους Οίκους Ανοχής με το ελληνικό κράτος και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

   Εάν δε, κι εφ όσον υπάρξει αθλητικός δικαστής (από εκείνους, οι οποίοι έχουν σχέση φάντη - ρετσινόλαδου, με το ποδόσφαιρο...) καλέσει σε απολογία τον Γιώργο Δώνη.. Με αιτιολογία την προσβολή του ποδοσφαίρου από τις δηλώσεις του; Μήνυση του Συλλόγου Ιδιοκτητών Οίκων Ανοχής  για συκοφαντική δυσφήμιση και στον αθλητικό δικαστή.Εάν υπάρχει, επαναλαμβάνουμε.... Αλλιώς; Η μήνυση (κι αγωγή μαζί, κι αγωγή...) να γίνει από το εργατικό δυναμικό τους!

   Πλάκα κάνουμε όμως, με τα χάλια μας. Αυτό βέβαια, κι εάν είναι κατάντια. Και γελάμε με την κατάντια μας. Δεν φταίει άλλος όμως, από το κεφάλι μας. Αυτό θέλει σπάσιμο κι ουχί τα κεφάλια των άλλων. Εμείς ψηφίζουμε τόσα χρόνια κυβερνήσεις οι οποίες συντηρούν αυτή την κατάσταση. Κι όταν μας βολεύει, σιωπούμε. Όταν δε μας βολεύει κραυγάζουμε. Έτσι ζούμε εμείς καλά και οι εκάστοτε κυβερνώντες καλύτερα.

   Να μας συγχωρήσετε πάντως, αλλά. Μία από τα ίδια ζούμε πάλι, μετά τον τελικό της ντροπής. Επιβάλλεται το ισοπεδωτικό όλοι φταίμε. Για να μην μπορεί να υπάρχει ένας υπεύθυνος. Να υπάρχουν πολλοί για καλύτερο αποπροσανατολισμό.

   Με το Νίκο Λυμπερόπουλο - χωρίς στάλα ντροπής - να υποκρίνεται, ότι ανησυχεί για τους ποδοσφαιριστές. Παράλληλα όμως, να ευχαριστεί τον Θεό - αντί για τον βοηθό διαιτητή - επειδή έστειλε την μπάλα στα δίκτυα ενώ ήταν δυο μέτρα οφ σάιντ. Και να πανηγυρίζει την κατάκτηση του Κυπέλλου από την ΑΕΚ την ίδια στιγμή κατά την οποία ποδοσφαιριστές του Ατρόμητου αγωνιζόταν, για να σώσουν τις οικογένειες τους από τους χούλιγκαν.

   Με τον πρόεδρο της ΑΕΚ να αποποιείται των τεράστιων ευθυνών του επικαλούμενος τις προσπάθειες κατά της βίας. Μετά τα ξεσπάσματα της φυσικά. Με τον πρόεδρο του Ατρόμητου να ζητά - άξιος της μοίρας του - την υπογραφή του φύλλου του αγώνα. Και μετά οι δύο πρόεδροι, να ξεκατινιάζονται.

   Και με τον Τάσο Κάκο, την κορυφαία διαιτητική οφθαλμαπάτη (τον λανσάρουν οι έχοντες και κατέχοντες ως κορυφή...), να καλύπτεται από όλους για τα διαιτητικά «κακουργήματα» του. Είναι ο κατ εξοχήν υπεύθυνος επειδή δεν πρόλαβε το κακό. Έβλεπε τι γινόταν, με τα βεγγαλικά, τις κροτίδες, τις φωτοβολίδες . Τα ανεχόταν ακόμη κα στην διάρκεια της ανάκρουσης του Εθνικού μας Ύμνου. Και κάποια στιγμή το έβαλε τα πόδια.

   Αυτά προς το παρόν. Κι αύριο μέρα είναι.

    ΥΓ 1: Όλα τα είχαμε, έχουμε τώρα κι εμφύλιο στην Αστυνομία. Με εμπόλεμες πλευρές την ομάδα «Ζ» και την ομάδα «ΔΕΛΤΑ».

   ΥΓ 2 : Όταν σκοτώνονται μέσα στην Αστυνομία, καταλαβαίνετε τι γίνεται έξω.

   ΥΓ 3: Δεν μπορεί βέβαια, για όλα τα κακά της μοίρας μας, να φταίει η Αστυνομία. Δεν μπορεί!

   ΥΓ 4 : Και ποιος είναι η Αστυνομία; Μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα βουνά...