Οι σχολές δημοσιογραφίας δεν έχουν τους εξυπνότερους, αλλά συχνά έχουν πιο… περπατημένους από τους πρωτοετείς της φιλοσοφικής, ας πούμε. Η εξήγηση είναι απλή: Όταν οι επιτυχόντες της φιλοσοφικής διάβαζαν για να περάσουν οι φοιτητές των δημοσιογραφικών σχολών ζούσαν τη ζωή τους κι έκαναν κοπάνες.
- Δάσκαλε, πάρε μάτι κάτι… γατάκια!
- Γάτες στην στον 6ο όροφο της Σόλωνος μεθυσμένος είσαι ρε Θανάση;
- Ρε δάσκαλε πόσο καιρός έχεις να βγεις έξω; Γατάκια λέμε τα μικρά κοριτσάκια. Τα πιπινάκια που λέγατε κι εσείς στην εποχή σας
- Γιατί τώρα τα πιπινάκια άλλαξαν όνομα
- Όχι απλά χωρίστηκαν. Έγιναν γατάκια και παστάκια.
- Μιλφέιγ ή σοκολατίνες;
- Μη βιάζεσαι. Τα παστάκια πάνε συνήθως γυμνάσιο ή λύκειο. Στα 23 τους τερματίζουν την καριέρα τους.
- Λυπηρό αυτό Θανάση. Μετά τι γίνεται ένα παστάκι που σέβεται τον εαυτό του;
Ο Θανάσης με κοιτάει πονηρά και διαπιστώνει:
- Μιλφέιγ γίνονται δάσκαλε.
- Δηλαδή;
- Μιλφέιγ δάσκαλε δεν είναι το γλυκό. Είναι τα αρχικά του Μ.I.L.F που σημαίνει Mother I’d Like to Fuck (μαμά θέλω να γαμήσω). Κι αναφερόμαστε τις μεστές κυρίες που άνετα τους πετάμε τα μάτια έξω έτσι και γουστάρουν. Τώρα εάν τα αρχικά έχουν σχέση και με τη βασίλισσα της πάστας που είναι στη Γαλλία το μιλφέιγ δεν ξέρω να σου πω…
Ο Θανάσης εκείνη τη στιγμή κάρφωσε το βλέμμα του στη κυρία που έπαιρνε τα δίδακτρα στης σχολής. Παστάκι δεν ήταν σίγουρα. Μιλφέιγ πάλι δεν θα την έλεγα.
- Αυτή σε ποια κατηγορία εμπίπτει, του είπα για να καταλάβει ότι παρ’ όλα αυτά μπορεί και να… μιλάμε την ίδια γλώσσα.
- Αυτή είναι μια κατηγορία μόνη της. Ailf.
- Δηλαδή;
- Κοίτα δάσκαλε, αυτό είναι δικό μου. Προέρχεται από τα αρχικά Auntie I’d Like to fuck που σημαίνει αξιογάμητη θείτσα. Τόσες θείτσες που αξίζουν υπάρχουν δεν μπορεί να μην υπάρχει κάτι που να τις χαρακτηρίζει.
- Υπάρχει, του λέω γεμάτος χαρά αφού τον έπιασα αδιάβαστο. Υπάρχει το κούγκαρ. Το ξέρω. Υπάρχει και το ομώνυμο σήριαλ στο Foxlife το Gougar Town!
- Που το θυμήθηκες αυτό; Είναι προϊστορικό. Θέλεις ταχύρυθμα μαθήματα. Επειγόντως. Αλλιώς σε λίγο δεν θα μπορείς να μιλήσεις με κανένα.
Εκείνη τη στιγμή ήρθε να μας διακόψει η Κλειώ, η συμμαθήτριά του που μάλλον του έκανε τα γλυκά μάτια.
- Θα πάμε γήπεδο τη Τετάρτη; Τι θα γίνει
- Θα δούμε της απάντησε, περισσότερο για να την αποφύγει και μου λέει πονηρά
- Τι να την κάνεις δάσκαλε. Εκεί πού μένει γάμησέ τα.
- Που μένει ρε Θανάση;
- Αβύζου και ακώλου γωνία. Αντιλαμβάνεσαι υποθέτω. Αυτά δεν άλλαξαν Ούτε στην εποχή σου.
- Ναι ομολογώ ότι από κάπου μπορούμε να αρχίσουμε να συνεννοούμαστε
- Το καλό είναι ότι τα πιάνεις εύκολα. Αντε να σου κάνω μερικά μαθήματα και μετά θα σε πάω σ’ ένα μπαράκι που είναι Αιδοίον Πέλαγος
- Ωχ, τι είναι πάλι τούτο;
- Όλα τα γούστα. Από γατάκια μέχρι Ailf!
- Τώρα πια καταλαβαίνω...
