Γράφει ο Αλέξανδρος Νικολαίδης
Τι με νοιάζει εμένα, που πήγε και γιατί, ο Παπανδρέου; Που και πως έκανε Ανάσταση ο Σαμαράς; Που τσούγκρισε αυγά,άμα τσούγκρισε η Παπαρήγα; Που και με ποιον έφαγε (τον αγλέουρα, φαντάζομαι...) ο Καρατζαφέρης; Καμία απάντηση σε αυτές τις κλασσικές ερωτήσεις δεν προκαλεί το ενδιαφέρον μου. Να είναι καλά οι άνθρωποι αλλά.. Ούτε που με νοιάζει, τι κάνουν όταν δεν ασκούν εξουσία. Μήπως τους νοιάζει αυτούς, τι κάνω εγώ; Καρφί δεν τους καίγεται…Ελάτε όμως, που αυτές οι ανούσιες δραστηριότητες τους προβάλλονται κατά κόρο από τα χαζοκούτια! Μπουγάδα… εγκεφάλου μας κάνουν για τους πολιτικούς αρχηγούς. Και για να την κάνουν , πάει, να πει ότι, βρίσκουν κόσμο και κοσμάκη, να την κάνουν.
Υπάρχει δηλαδή, κόσμος που κάθεται να δει στα χαζοκούτια, τι είπε (που λένε μια ζωή τα ίδια…), τι έφαγε (που τρώνε μια ζωή τα ίδια…) και τι έκανε (που κάνουν μια ζωή τα ίδια…) ο κάθε πολιτικός αρχηγός.
Για αυτόν τον κόσμο ένα έχουμε, να πούμε: Εξ αιτίας των δικών του επιλογών, όλοι οι άλλοι, πληρώνουμε τα σπασμένα από την επιλογή (και την εκλογή και την εκλογή) πολιτικών προσώπων και πολιτικών στρατηγικών.
Τα χαζοκούτια μας παρουσιάζουν όλους αυτούς ως διαφορετικά όντα. Παιδιά ενός ανώτερου Θεού. Θου Κύριε, φυλακή τω στόματι μου…
Κι έτσι τα άλλα παιδιά, ενός κατώτερου Θεού προστρέχουν σε εκείνα (του ανώτερου, ντε…) για ένα ρουσφέτι. Ένα ρουσφέτι, το οποίο όλοι οι υπόλοιποι κι ανάμεσα τους κι εγώ (θα…) πληρώνουμε μια ζωή!
Αυτός είναι ο κύκλος του κακού κι ανάποδου μας, του καιρού…
Δεν είμαι εικονομάχος. Δεν είμαι κι εικονολάτρης. Η τηλεόραση λένε, οι ειδικοί, είναι εικόνα. Είμαι θύμα της … από σπόντα! Το «on» στο χαζοκούτι μου έχει πιάσει αράχνες. Έχω καιρό, να τον πατήσω. Το πατάνε όμως, πολλοί άλλοι. Κάθε πάτημα είναι ψήφος υπέρ της εικόνας. Και κάθε εικόνα είναι στήριγμα των εξουσιών αλλά και των συμφερόντων τα οποία εκφράζουν τα χαζοκούτια. Τόσο απλά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου