Να λοιπόν που το «el clasico» έγινε απλά… Ελ Κλάσικο. Ένα ελληνικό ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Γιατί μην μου πείτε τώρα ότι ώρες ώρες αυτό το ματς που περίμενε με κομμένη ανάσα όλη η Ευρώπη δεν σας θύμισε κάτι από τα δικά μας ντέρμπι των αιωνίων. Όχι απαραίτητα τα τελευταία, αλλά τα λίγο παλαιότερα.
Τότε που η παντοκρατορία του Κόκκαλη δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί ούτε μέσα, ούτε έξω από τα γήπεδα. Κι άντε για το «έξω από τα γήπεδα» υπήρχαν οι εφημερίδες να αντιδρούν. Μέσα όμως τι γινόταν; Μέσα που η διαφορά δυναμικότητας ήταν εμφανής; Μέσα που χρόνο με το χρόνο η ψαλίδα άνοιγε υπέρ του Ολυμπιακού ο οποίος ξόδευε για παίκτες, ενώ ο αντίπαλός του ψώνιζε από τα πανέρια;
Τότε έπιαναν δουλειά η ψυχολογία του αδύνατου. Ο προπονητής έπαιζε καταστροφικό παιχνίδι για αν «κλέψει» το 0-0 κι οι παίκτες βαρούσαν το ψαχνό. Κι όταν ερχόταν καμιά αποβολή τότε απειλούσαν θεούς και δαίμονες. Μιλούσαν για σφαγή και τα σχετικά.
Μονόδρομος ήταν αυτή η συμπεριφορά και φαίνεται ότι είναι η μόνη αντίδραση της ομάδας που ξέρει ότι υστερεί. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό για τη Ρεάλ. Είναι οι δηλώσεις του Μουρίνιο. Ξέρει, ως πανέξυπνος άνθρωπος, ότι πρέπει το ενδιαφέρον να μετατοπιστεί αλλού, πέρα από την εμφάνιση και τις αποβολές (του Πέπε και η δική του). Κι έκανε τη δήλωση ότι «εάν ήταν Μπαρτσελόνα θα ντρεπόταν…»
Η ζωή κύκλους κάνει. Ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Κι όταν με το καλό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μαζέψουν τα 15 εκ. ευρώ που ψάχνουν, ας σκεφτούν ότι μόνο τα λεφτά δεν φτάνουν για να κλείσει η ψαλίδα. Τρανή απόδειξη η Ρεάλ Μαδρίτης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου