Υπογράφει ο Άγγελος Μενδρινός
Μου τη σπάει όταν βλέπω τα παιδάκια να μαϊμουδίζουν τους μεγάλους. Μου τη σπάνε τα μικρομέγαλα που βγαίνουν στο Alter και τραγουδάνε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαλακία να κάνεις ένα εννιάχρνο παιδάκι Έλενα Παπαρίζου ή χειρότερα Άντζελα Δημητρίου! Ακόμα και τώρα τις απόκριες.
Με την ίδια λογική μου τη σπάνε και οι νέοι που θέλουν να το παίξουν μεγάλοι. Οι νέοι που επιλέγουν να γίνουν… γέροι μέσα από τη μουσική.
Στις μέρες μας έχει επικρατήσει όποιος τραγουδά Χατζηδάκη ή Θεοδωράκη να θεωρείται ποιοτικός κι όποιος προτιμά κάτι πιο πρόσφατο απλά να… ψάχνεται.
Υπάρχουν νέα παιδιά που τους αρέσει το rock και τραγουδάνε ότι ξεχασμένο έχει βγάλει η αμερικάνικη μουσική τη δεκαετία του ’60 επειδή απλά θεωρείται… κλασσικό.
Δεν κατάλαβα; Τι σχέση έχει ο Μισισιπής που φουσκώνει και ξεφουσκώνει με το βαμβάκι και τη σοδειά. Τι σχέση έχει το ηλιοβασίλεμα στη Λουιζιάνα με το νέo των 575 ευρώ;
Γιατί για να κάνουμε ποιότητα πρέπει να είμαστε επισκέπτες στη καλύβα του Μπάρμπα Θωμά και να μοιραζόμαστε τα προβλήματα του ίδιου και των ανιψιών του και να μην πάμε στο «The Mall» για να ακούσουμε τα νέα παιδιά που μετράνε ευρώ ευρώ το χαρτζιλίκι τους για να δουν μια ταινία σε 3D;
Γιατί οι σημερινοί νέοι να μην αναζητήσουν τη... ποιότητα από τους συνομηλίκους τους και να τη δανειστούν από τους γονείς ή τους παππούδες τους; Γιατί να μη μιλήσουν με όρους facebook και προτιμούν να τραγουδούν για το πόλεμο στο Βιετνάμ και τα σχετικά;
Ο κόσμος προχωρά και μαζί του κι εμείς. Με τα σωστά και τα λάθη μας. Αν μέναμε στάσιμοι αυτή τη στιγμή στα κλαμπ θα χορεύαμε με την 9η συμφωνία του Μπετόβεν και θα... σπάγαμε το μαγαζί όταν ερχόταν η ώρα να ακουστεί η "ωδή της χαράς"!
Μου τη σπάει όταν βλέπω τα παιδάκια να μαϊμουδίζουν τους μεγάλους. Μου τη σπάνε τα μικρομέγαλα που βγαίνουν στο Alter και τραγουδάνε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαλακία να κάνεις ένα εννιάχρνο παιδάκι Έλενα Παπαρίζου ή χειρότερα Άντζελα Δημητρίου! Ακόμα και τώρα τις απόκριες.
Με την ίδια λογική μου τη σπάνε και οι νέοι που θέλουν να το παίξουν μεγάλοι. Οι νέοι που επιλέγουν να γίνουν… γέροι μέσα από τη μουσική.
Υπάρχουν νέα παιδιά που τους αρέσει το rock και τραγουδάνε ότι ξεχασμένο έχει βγάλει η αμερικάνικη μουσική τη δεκαετία του ’60 επειδή απλά θεωρείται… κλασσικό.
Δεν κατάλαβα; Τι σχέση έχει ο Μισισιπής που φουσκώνει και ξεφουσκώνει με το βαμβάκι και τη σοδειά. Τι σχέση έχει το ηλιοβασίλεμα στη Λουιζιάνα με το νέo των 575 ευρώ;
Γιατί για να κάνουμε ποιότητα πρέπει να είμαστε επισκέπτες στη καλύβα του Μπάρμπα Θωμά και να μοιραζόμαστε τα προβλήματα του ίδιου και των ανιψιών του και να μην πάμε στο «The Mall» για να ακούσουμε τα νέα παιδιά που μετράνε ευρώ ευρώ το χαρτζιλίκι τους για να δουν μια ταινία σε 3D;
Γιατί οι σημερινοί νέοι να μην αναζητήσουν τη... ποιότητα από τους συνομηλίκους τους και να τη δανειστούν από τους γονείς ή τους παππούδες τους; Γιατί να μη μιλήσουν με όρους facebook και προτιμούν να τραγουδούν για το πόλεμο στο Βιετνάμ και τα σχετικά;
Ο κόσμος προχωρά και μαζί του κι εμείς. Με τα σωστά και τα λάθη μας. Αν μέναμε στάσιμοι αυτή τη στιγμή στα κλαμπ θα χορεύαμε με την 9η συμφωνία του Μπετόβεν και θα... σπάγαμε το μαγαζί όταν ερχόταν η ώρα να ακουστεί η "ωδή της χαράς"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου