Γράφει ο Άρις Νικολάκης
Πολλά ακούγονται και πολλά γράφονται περί διδασκαλίας της δημοσιογραφίας. Τα καταγράφουμε με πολύ σεβασμό και με πολλή προσοχή. Δικαίωμα μας όμως και δη, αναφαίρετο, να θεωρούμε, ότι η δημοσιογραφία δεν διδάσκεται. Τι σημαίνει αυτό; Δεν υπάρχουν θρανία, να κάτσεις και να τη μάθεις. Δεν υπάρχουν πλέον και δάσκαλοι με την στενή έννοια…
Οι δάσκαλοι δεν υπάρχουν πια, πολλοί ενώ ζωή, για να λέμε την πάσα αλήθεια. Δάσκαλοι ήταν ο Χρήστος Ράπτης, ο Γιώργος Πλατσούκας, ο Σταύρος Μπαλτίδης, ο Γιώργος Τουρώνης. Ξέρετε γιατί ήταν δάσκαλοι; Ήταν επειδή ήταν μνημειώδεις δημοσιογράφοι. Τέτοιοι δάσκαλοι είναι ακόμη – ευτυχώς - ο Θόδωρος Νικολαίδης, ο Ανδρέας Μπόμης, ο Γιώργος και ο Νικήτας Γαβαλάς…
Είμαστε δε, τυχεροί όσοι μάθαμε από αυτά τα ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας, να μπουσουλάμε τουλάχιστον, όταν παίρνουμε στα χέρια μας χαρτί και μολύβι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου