Οργισμένοι νέοι με copy paste

                                                                Υπογράφει ο Άγγελος Μενδρινός
Μου τη σπάει όταν βλέπω τα παιδάκια να μαϊμουδίζουν τους μεγάλους. Μου τη σπάνε τα μικρομέγαλα που βγαίνουν στο Alter και τραγουδάνε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαλακία να κάνεις ένα εννιάχρνο παιδάκι Έλενα Παπαρίζου ή χειρότερα Άντζελα Δημητρίου! Ακόμα και τώρα τις απόκριες.
Με την ίδια λογική μου τη σπάνε και οι νέοι που θέλουν να το παίξουν μεγάλοι. Οι νέοι που επιλέγουν να γίνουν… γέροι μέσα από τη μουσική.

Στις μέρες μας έχει επικρατήσει όποιος τραγουδά Χατζηδάκη ή Θεοδωράκη να θεωρείται ποιοτικός κι όποιος προτιμά κάτι πιο πρόσφατο απλά να… ψάχνεται.
Υπάρχουν νέα παιδιά που τους αρέσει το rock και τραγουδάνε ότι ξεχασμένο έχει βγάλει η αμερικάνικη μουσική τη δεκαετία του ’60 επειδή απλά θεωρείται… κλασσικό.
Δεν κατάλαβα; Τι σχέση έχει ο Μισισιπής που φουσκώνει και ξεφουσκώνει με το βαμβάκι και τη σοδειά. Τι σχέση έχει το ηλιοβασίλεμα στη Λουιζιάνα με το νέo των 575 ευρώ;
Γιατί για να κάνουμε ποιότητα πρέπει να είμαστε επισκέπτες στη καλύβα του Μπάρμπα Θωμά και να μοιραζόμαστε τα προβλήματα του ίδιου και των ανιψιών του και να μην πάμε στο «The Mall» για να ακούσουμε τα νέα παιδιά που μετράνε ευρώ ευρώ το χαρτζιλίκι τους για να δουν μια ταινία σε 3D;
Γιατί οι σημερινοί νέοι να μην αναζητήσουν τη... ποιότητα από τους συνομηλίκους τους και να τη δανειστούν από τους γονείς ή τους παππούδες τους; Γιατί να μη μιλήσουν με όρους facebook και προτιμούν να τραγουδούν για το πόλεμο στο Βιετνάμ και τα σχετικά;
Ο κόσμος προχωρά και μαζί του κι εμείς. Με τα σωστά και τα λάθη μας. Αν μέναμε στάσιμοι αυτή τη στιγμή στα κλαμπ θα χορεύαμε με την 9η συμφωνία του Μπετόβεν και θα... σπάγαμε το μαγαζί όταν ερχόταν η ώρα να ακουστεί η "ωδή της χαράς"!

Οι Γερμανοί "καίγονται" περισσότερο...

                                                                 του Παναγιώτη Μπογιατζή

"H επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή μπορεί να μην είναι ταμπού αλλά θα ήταν καταστροφική για τη Γερμανία και την Ε.Ε. καθώς θα εκτίνασσε στα ύψη την ισοτιμία του ευρώ με τα άλλα νομίσματα»... Τάδε έφη όχι... Ζαρατούστρα αλλά Βόλφγκανγκ Σόιμπλε! Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είπε λοιπόν τα αυτονόητα στο περιοδικό FOCUS χαρίζοντας παράλληλα ισχυρά επιχειρήματα στην φαρέτρα της ελληνικής πλευράς. Αρκεί η Ελλάδα να μην είναι "δουλική" ως προς τις επιταγές της τρόικας... Τι άλλο είπε ο κύριος Σόιμπλε; "Πιθανή έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα σήμαινε ισχυρή ανατίμηση του ευρώ που θα είχε ως συνέπεια καταβαράθρωση των γερμανικών εξαγωγών και «ντόμινο» επιπτώσεων στις ευρωπαϊκές οικονομίες"...

Μάλιστα... Με λίγα λόγια οι Ευρωπαίοι "τρέμουν" στην υπόθεση και μόνο ότι θα καταστραφεί η ελληνική οικονομία... Όχι γιατί στενοχωριούνται για μας αλλά διότι φοβούνται πως η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους θα πληγεί ανεπανόρθωτα...

Συμπερασματικά, η Ελλάδα έχει δυνατότητα πίεσης στην Ευρώπη και ειδικότερα στην γερμανική πλευρά ζητώντας κούρεμα του εξωτερικού χρέους, χαμηλότερα επιτόκια και αύξηση του χρόνου αποπληρωμής! "Ναι" η Ελλάδα "καίγεται" αλλά το ντόμινο που θα προκληθεί από την ελληνική τραγωδία θα πλήξει ανάλογα και όλους τους άλλους...

Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι αξιότιμοι κύριοι που μας κυβερνούν... Μπορεί να μην είναι τόσο απλό όσο "ακούγεται" αλλά αναμφίβολα οι Γερμανοί είναι πρακτικά οι πρώτοι που ΔΕΝ θέλουν το ελληνικό κραχ...

ΕΠΩΝΥΜΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

                                            Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

   Επιτέλους... Ανοίξαμε - υπό νέα Διεύθυνση, φυσικά - και σας περιμένουμε πλέον, στο hellasmedia@yahoo.gr.... Δεχόμαστε θέσεις, εκφράσεις κι απόψεις  αλλά ΜΟΝΟΝ επώνυμα. Με την δική σας συγκατάθεση τις αναρτούμε ανάλογα!  Επώνυμα, δηλαδή! Μην κάνετε  όμως, τον κόπο για οτιδήποτε άλλο ανώνυμο… Εάν τον κάνετε, τον κόπο τζάμπα θα τον κάνετε… Εσείς θα γράψετε, εσείς θα υποβάλλεται, εσείς θα διαβάσετε. Ουδείς άλλος!

Κυνόδοντας ή… τραπεζίτης;

Υπογράφει ο Άγγελος Μενδρινός
Τις τελευταίες μέρες ζούμε τη δικτατορία του «κυνόδοντα». Δεν μπορείς να μην ανοίξεις κουβέντα για τα κινηματογραφικά και να μην ακούσεις κάποιον να σου αναλύει τα βαθύτερα νοήματα της ταινίας που είναι υποψήφια για όσκαρ.

Κι αν τολμήσεις να πεις ότι δεν σου άρεσε σε στέλνουν στο πυρ το εξώτερον. Κατ’ αρχήν θεωρείσαι ανθέλληνας που δεν στηρίζεις τη προσπάθεια να πάρει όσκαρ μια ελληνική ταινία. Το χειρότερο όμως είναι ότι σε χτυπάνε φιλικά στη πλάτη λέγοντάς σου ότι είσαι μόνο για τα… Ράμπο.
Όλη η ιστορία μου θυμίζει τις απέραντες ώρες πλήξης στην Αλκυονίδα όταν ήμουν νέος. Τότε που οι ρωσικές ρεαλιστικές ταινίες ήταν στο must της εποχής. Όλοι οι συμμαθητές μου έμεναν με ανοιχτό το στόμα βλέποντας κάτι χοντρές και αξύριστες να παλεύουν στα ρωσικά κολχόζ να πάρουν το «μετάλλιο εργασίας». Κι όταν μια φορά αναρωτήθηκα τι μεσολάβησε κι ο Σεργκέι Αϊζενστάιν άλλαξε άποψη από το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» που πρωταγωνιστούσαν οι μάζες να φθάσει στον «Αλέξανδρο Νέφσκι», τον αλάνθαστο τσάρο, δύο κνίτες φίλοι μου έκοψαν τη καλημέρα. Είχα θίξει τον Στάλιν τους που πίεσε το μεγάλο σκηνοθέτη να δει… αλλιώς τα πράγματα! Από τις μάζες να πάει στον ηγέτη!
Αν ο «Κυνόδοντας» πάρει καλές κριτικές κι αν – χτυπάω ξύλο – πάρει κανένα όσκαρ ξεχάστε τον κινηματογράφο που ξέρατε. Ήταν βαρετό που ήταν το ελληνικό σινεμά, θα βάζουν κι οι κλώνοι του Λάνθιμου τους ηθοποιούς να παίζουν όπως στο Κυνόδοντα, προσποιητά και θα πήξουμε στις σκοτωμένες γάτες και τους ακρωτηριασμένους σκύλους.

ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ

                          
                                                                                                  Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

   Πως προκαλούνται και κυκλοφορούν φήμες στα γραφεία… Πως οι φήμες κλείνουν σπίτια … Και πως τρώνε τα μάτια ψάρια και η κοιλιά περίδρομο…

ΕΠΩΝΥΜΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

                                                                                                  Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

   Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση δεχόμαστε και βέβαια, φιλοξενούμε θέσεις, εκφράσεις κι απόψεις σας. Με την απαραίτητη, την απαράβατη αλλά και την αδιαπραγμάτευτη φυσικά, προϋπόθεση, να υπογράφονται. Ζητάμε να είναι επώνυμες οι καταθέσεις σας. Ζητάμε πολλά;

   

ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ

                                                                                                  Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος

   Ερμηνείες υποψήφιες για Όσκαρ στην ταινία True grit (αληθινό θράσος) των αδελφών Κοέν. Πρόκειται για remake ταινίας με τον Τζον Γουέιν, η οποία χάρισε ένα Όσκαρ στον ογκόλιθο της 7^ης Τέχνης. Παίζουν ο Τζεφ Μπρίτζες, σε ρόλο μονόφθαλμου σερίφη με την Χέιλι Στάινφελντ, σε ρόλο κοριτσιού 14 χρόνων, το οποίο ζητά εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα της. Συνιστάται ανεπιφύλακτα η ταινία μήκους 110 πρώτων λεπτών!

ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

                                                                                                   Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Πολλά ακούγονται και πολλά γράφονται περί διδασκαλίας της δημοσιογραφίας. Τα καταγράφουμε με πολύ σεβασμό και με πολλή προσοχή. Δικαίωμα μας όμως και δη, αναφαίρετο, να θεωρούμε, ότι η δημοσιογραφία δεν διδάσκεται. Τι σημαίνει αυτό; Δεν υπάρχουν θρανία, να κάτσεις και να τη μάθεις. Δεν υπάρχουν πλέον και δάσκαλοι με την στενή έννοια…

   Οι δάσκαλοι δεν υπάρχουν πια, πολλοί ενώ ζωή, για να λέμε την πάσα αλήθεια. Δάσκαλοι ήταν ο Χρήστος Ράπτης, ο Γιώργος Πλατσούκας, ο Σταύρος Μπαλτίδης, ο Γιώργος Τουρώνης. Ξέρετε γιατί ήταν δάσκαλοι; Ήταν επειδή ήταν μνημειώδεις δημοσιογράφοι. Τέτοιοι δάσκαλοι είναι ακόμη – ευτυχώς - ο Θόδωρος Νικολαίδης, ο Ανδρέας Μπόμης, ο Γιώργος και ο Νικήτας Γαβαλάς…

   Είμαστε δε, τυχεροί όσοι μάθαμε από αυτά τα ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας, να μπουσουλάμε τουλάχιστον, όταν παίρνουμε στα χέρια μας χαρτί και μολύβι!

ΕΛΕΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ

                                                                    Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Δε νοείται… Δεν υπάρχει – κατά πως λένε τελευταία – νίκη με αρνητικό  σκορ! Δεν γίνεται, να υπάρχει τέτοια νίκη ή με 0-1 ή με 1-2 ή με 2-3 …

    Η Λίβερπουλ δεν μπορεί να νικήσει 0-1 την Τσέλσι. Δεν γίνεται… Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση!

   Έλεος, συνάδελφοι… Καλοί και μη, συνάδελφοι… Έλεος!

ΠΑΟΚ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΕΛΟ

                                        Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Για σταθείτε καλοί (και μη…) συνάδελφοι! Πέσατε, να φάτε τον Θοδωρή Ζαγοράκη επειδή δεν ψήφισε τη μομφή του Παναθηναϊκού κατά του Ολυμπιακού. Θέλατε τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ ρυμουλκούμενο της μίας ή της άλλης ρυμούλκας;

   Εάν κι εφ’ όσον αύριο, μεθαύριο θα ζητούσε ψήφος μομφής – είναι δεδομένο, ότι για ρεβάνς θα το κάνει – ο Ολυμπιακός κατά του Παναθηναϊκού. Κι εάν κι εφ όσον ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα έριχνε πάλι, κατάμουτρα το λευκό, θα έπεφταν, να τον φάνε οι καλοί (και μη …) συνάδελφοι της άλλης πλευράς.

    Και στη Θεσσαλονίκη, στη μακεδονική πρωτεύουσα οι φίλοι του ΠΑΟΚ απορρίπτουν και μάλιστα, μετά βδελυγμίας τα καπελώματα… Στην προκειμένη περίπτωση ο Παναθηναικός έψαχνε κεφάλια, για να τους βάλει πράσινα καπέλα. Αύριο – επιμένουμε εμείς – θα ψάχνει ανάλογα ο Ολυμπιακός. Ε, στο κεφάλι του ΠΑΟΚ ο Θοδωρής Ζαγοράκης καπέλο δε βάζει…

   Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι μόνον Ολυμπιακός και Παναθηναικός. Κι ελληνικός αθλητισμός δεν είναι μόνον το ποδόσφαιρο.

   Ελλάδα δεν είναι μόνον η Αθήνα και ο Πειραιάς. Είναι και η Θεσσαλονίκη και η Λάρισα και το Ηράκλειο και τα Γιάννινα και η Ρόδος και η Πάτρα και η Καβάλα…

   Προς αποφυγή πάντως, πάσης παρεξήγησης: Ελλάδα είναι μία. Βόρεια, Νότια, Ανατολική, Δυτική Νησιώτικη και Ηπειρωτική… Ελλάδα είναι μία!

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΣΠΑΡΑΓΜΟΣ

                                                             Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Ψυχραιμία συνάδελφοι!

   Ουκ ολίγοι - εκ των οποίων μάλιστα, ορισμένοι καλοί – συνάδελφοι υπερβάλλουν! Υπερβαίνουν τα εσκαμμένα. Ίσως προκαλούν μάλιστα, με τις ακραίες θέσεις του! Είπαμε… Όλοι μας έχουμε βαθιά στην καρδιά, τον παιδικό μας έρωτα. Το πάθος… Τον νταλκά για μία ομάδα, η οποία έκανε την καρδιά μας, να κτυπά δυνατότερα. Σα να ήθελε, να τρυπήσει το στήθος μας και να ελευθερωθεί από το κορμί μας. Να μην τρελαινόμαστε όμως, και τυφλωνόμαστε από τον νταλκά μας. Έτσι;

   Όλοι μας, κάναμε τα λάθη μας. Εντάξει; Να κάνουμε κάποια στιγμή και την αυτοκριτική μας. Προς τι λοιπόν, το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;

   Είμαστε οι τελευταίοι, οι οποίοι θα κηρύτταμε την αγάπη – με την καλή έννοια - στο χώρο μας. Είναι είδος εν ανεπαρκεία αλλά… Έχουμε την αμυδρά υποψία, ότι ως πωλητές πάθους σε τυφλούς από φανατισμό ουσιαστικά, βαδίζουμε κι εμείς στα μονοπάτια των αδιέξοδων τους. Και κατά βάθος, δεν το θέλουμε. Κατά βάθος όμως…

   Αλλά ποιος τολμά κάνοντας την αυτοκριτική του, να βουτήξει τόσο βαθιά στα έγκατα της ψυχή του; Ουδείς. Αιτία; Ο φόβος ότι θα βρούμε εκεί κρυμμένο τον πραγματικό μας εαυτό!

   Αμπελοφιλοσοφίες; Πάρτε το κι έτσι. Ή πάρτε το αλλιώς… Αυθόρμητες αλήθειες!  Ή τύψεις εάν προτιμάτε... 

Γλωσσο...φονίες!

                                                                                   του Παναγιώτη Μπογιατζή

Στων "Σπατών" την ολόμαυρη ράχη,
περπατώντας η... γλώσσα μονάχη,
μελετά τα λαμπρά παλικάρια
και στην κόμη στεφάνη φορεί,
καμωμένο από λίγα... μαργαριτάρια,
που 'χαν μείνει στην έρημη (διαδικτυακή) γη...

ΥΓ1: Αν δεν ξέρετε, μην ταλαιπωρείτε την γλώσσα...
ΥΓ2: Ντροπή...

Τον φόρο αίματος ποιος θα τον πληρώσει;

                                                                                                      του Παναγιώτη Μπογιατζή

Καθόλα αξιόλογος και σεβαστός ο πολιτικός λόγος του κυρίου Αλαβάνου... Ωστόσο, οι πολιτικοί Άνδρες πρέπει προτού μιλούν να είναι βέβαιοι ότι τα λόγια τους δεν πρόκειται να λειτουργήσουν ως άλλοθι κατάργησης ή κατάλυσης του κράτους και των θεσμών. Θα πει κανείς: "Μα οι θεσμοί και το κράτος παραπαίουν"... Πιθανόν αλλά ο πνιγμένος (η Ελλάδα με τα χρέη της και ο ελληνικός λαός με τα δικά του) από τα μαλλιά του πιάνεται... Δεν αλλάζει... μπανιερό και πετσέτα θαλάσσης! "Να παραμείνουν οι απεργοί στον δρόμο και η πλατεία Συντάγματος να γίνει πλατεία Ταχρίρ" προέτρεψε ο κύριος Αλαβάνος! Μάλιστα... Και τον φόρο αίματος ποιος στ' αλήθεια θα τον πληρώσει κύριε πρόεδρε αν στην επόμενη κινητοποίηση γίνει πράξη η προτροπή σας;

Εκτός κι αν η διάλυση των πάντων είναι πολιτική πράξη... Πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι όμως...

Sportime, 17 χρόνια μετά…

                                                            Υπογράφει ο Αγγελος Μενδρινός
Δεν είναι μνημόσυνο για το Sportime το κείμενο αυτό. Δεν είναι ούτε καν «αποχαιρετισμός στα όπλα». Είναι απλά η συγκυρία που θέλησε να φέρει την επέτειο των 17 χρόνων από την έκδοση της εφημερίδας με την μεθεπόμενη του ντέρμπι στο Φάληρο.

Κι αν στο «Γ.Καραϊσκάκης» το ελληνικό ποδόσφαιρο έδειξε τα αδιέξοδά του και τις αδυναμίες του, το Sportime και η πορεία του έδειξε την εικόνα της ίδιας της Ελλάδας.
Είναι εκπληκτικό πως μια ιδέα του Χάρη Ξύδη στη «Πρώτη» μια ακόμα κακότυχη εφημερίδα, έγινε… μόδα και στο τέλος υπέκυψε σε αυτό που λέμε μεγαλομανία και τυχοδιωκτισμό.
Ώρες ώρες το Sportime μου θυμίζει την Ελλάδα των τελευταίων χρόνων. Δεν ξέρω εάν η χώρα χρεοκοπήσει όπως χρεοκόπησε η εφημερίδα. Αυτό που ξέρω είναι ότι τα όσα γίνονται σήμερα στον τύπο τα… λουστήκαμε πολλά χρόνια νωρίτερα.
Ουσιαστικά η μεγαλομανία του εκδότη της Μιχάλη Ανδρουλιδάκη ήταν ίδια η μεγαλομανία των τελευταίων κυβερνήσεων που ξόδευαν αφειδώς χρήματα που δεν έβγαζαν από το πορτοφόλι τους, αλλά δανείζονταν. Έτσι έγινε και με το Sportime. Ενώ η εφημερίδα ήταν η κότα που γεννούσε χρυσά αυγά ο εκδοτικός όμιλος κατέγραφε ζημιές και χρέη από την κακοδιαχείριση και τη μεγαλομανία. Δεν θα ξεχάσω για παράδειγμα ποτέ το ελικόπτερο που σήκωνε το εκδότης για να φέρει από τη Μύκονο τηλεαστέρα του Tempo για να πει το δελτίο ειδήσεων!
Κάποια στιγμή οι Τράπεζες που δάνειζαν έκλεισαν τη κάνουλα κι άρχισαν να ζητούν τα λεφτά τους. Το αποτέλεσμα ήταν η εφημερίδα να κληθεί να πληρώσει χρέη που είχαν δημιουργηθεί σε άλλα μέσα του ομίλου τα οποία φυσικά είχαν κλείσει.
Το ΔΝΤ του Sportime ήταν συγκεκριμένες Τράπεζες με την Πειραιώς να οδηγεί τη κούρσα και να διορίζει «παρένθετους» ιδιοκτήτες.
Η εφημερίδα συνέχιζε να αρέσει, να πουλά, αλλά τα οικονομικά προβλήματα την έπνιγαν. Το Sportime άρχιζε να μετατρέπεται από δροσερό λεμόνι σε λεμονόκουπα. Ακόμα και τα κομπιούτερ που χαλούσαν δεν τα άλλαζαν. Όλα στο πόδι. Η εφημερίδα έτρωγε τις ίδιες της τις σάρκες μέχρι που έγινε ζημιογόνα και φυσικά έκλεισε αφού κανείς δεν θέλησε να βάλει χρήματα. Ούτε καν αυτοί που κέρδισαν εκατομμύρια ευρώ.

Τα κέρδη του Sportime έγιναν κότερα, βίλες, site, στοιχηματικές εταιρείες κι ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Ουσιαστικά οι εργαζόμενοι της εφημερίδας επιδότησαν με τα χρήματα που τους οφείλονται άλλες επιχειρηματικές προσπάθειες «παρένθετων» ιδιοκτητών.
Ήδη αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις «κλώνοι» του Sportime. Η ιδεολογία της εφημερίδας επιζεί με ελαφρές αποκλίσεις. Μόνο που οι εποχές έχουν αλλάξει. Η περηφάνια στον αθλητισμό έχει χαθεί. Το ίδιο και οι επιτυχίες. Τι μένει; Η γκρίνια, η μιζέρια, η καταχνιά.
Τελικά δεν έχουμε μόνο τον αθλητισμό που μας αξίζει, αλλά και τον τύπο που μας αρμόζει…
ΥΓ: Το Sportime εκδόθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1994. Το τελευταίο φύλλο κυκλοφόρησε στις 2 Απριλίου 2008.

Και μετά τους αιώνιους τι;

                                                              Υπογράφει ο Άγγελος Μενδρινός
Λένε πολλοί: Διώξτε τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό από το πρωτάθλημα! Ναι μόνο που ακόμα κι αν οι δύο ομάδες διωχθούν (με το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος) από το πρωτάθλημα πάλι θα βρεθούν κάποιες άλλες να πάρουν τη θέση τους. Άλλωστε οι ίδιοι άνθρωποι θα πάρουν τη θέση τους!
Για βάλτε με το νου σας να διαλυθούν αύριο οι δύο αιώνιοι. Τι θα γίνουν κάποια εκατομμύρια «ταλιμπάν» τους; Το θα γίνουν οι δημοσιογραφικοί τους εκφραστές; Εδώ υπήρξαν συνάδελφοι που συνέδεσαν την επαγγελματική τους εξέλιξη με το οπαδιλίκι. Δεν έκαναν ρεπορτάζ Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού. Έγιναν κομμάτι της ομάδας κι ως γρανάζι της προσπάθησαν να δημιουργήσουν όνομα.
Επάνω στον τυφλό οπαδισμό έστησαν τις δημοσιογραφικές τους καριέρες. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί; Πολύ απλά θα βρουν καταφύγιο στην 3η ή την 4η ομάδα στην Ελλάδα. Κι αν εξαφανιστούν από το χάρτη κι αυτές θα πάνε στην 5η ή στην 6η.
Δεν βλέπετε πως αλλάζουν ομάδες οι αξιότιμοι κύριοι Μπέος και Ψωμιάδης; Κάπως έτσι θα αλλάξουν κι όλοι αυτοί που επιχειρηματολογούν υπέρ των αιωνίων είτε μπροστά είτε πίσω από τα μικρόφωνα.

H ΕΡΓΑΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ!

                                                                   Γράφει ο Άρις  Νικολάκης

   Μας ρωτάτε; Απαντάμε χωρίς φόβο και πάθος…

   Ναι, η οποιαδήποτε αμοιβή – σε όλους τους χώρους - για οποιαδήποτε πραγματική παροχή εργασίας, δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι η οποιαδήποτε αμοιβή, για οποιαδήποτε εικονική παροχή εργασίας.

   Ευτυχώς δε, scripta manent επειδή ποτέ δεν γνωρίζουμε, πως και τι ξημερώνει!

ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ

                                                           Γράφει ο Άρις Νικολάκης

 

   Έχουν σκεφτεί άραγε, οι αθλητικοί συντάκτες, να κατέλθουν - έστω άπαξ - ενωμένοι κι αποφασισμένοι, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους στις επόμενες εκλογές της ΕΣΗΕΑ ή της ΕΣΗΕΜΘ;

   Ενωμένοι; Τρόπος του λέγειν. Ευκολότερα δύει ο ήλιος ανατολικά. Δυσκολότερα ενώνονται οι αθλητικοί συντάκτες. Δεν γνωρίζουμε ούτε έναν – βλέπετε -  ο οποίος άλλαξε ομάδα. Γνωρίζουμε πολλούς, οι οποίοι άλλαξαν κόμματα! Και οι ομάδες δεν συμβιβάζονται η μία, με την άλλη.

   Αλλά και να άλλαζαν ομάδα όμως, η νέα ομάδα θα τους απέβαλε πάραυτα. Τα νέα κόμματα αντίθετα, θα τους αφομοίωνε άμεσα… Τους γενίτσαρους!

   Μήπως όμως, είναι καιρός για συζήτηση επί του προκειμένου θέματος; Για κοινή κάθοδο ενωμένων κι αποφασισμένων αθλητικών συντακτών;

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

                                                                     Γράφει ο Άρις Νικολάκης

  

   Η αθλητική δημοσιογραφία δυστυχώς, ζούσε και ζει στην σκιά της πολιτικής, γενικά! Είναι δε, ο χώρος στον οποίο κινείται… Ναι, ακόμη και η ζούγκλα κάποιες στιγμές, σε κάποια γήπεδα… Είναι λοιπόν, ο χώρος αυτός στον οποίο κινείται η αθλητική δημοσιογραφία πολύ καθαρότερος, από εκείνο στον οποίο κινείται η πολιτική δημοσιογραφία! Όταν μάλιστα στον πολιτικό στίβο παίζονται και παιγνίδια, τα οποία αφορούν το μέλλον του τόπου, η διαφορά του ενός χώρου με τον άλλον παίρνει επικές διαστάσεις…

   Προσοχή όμως! Δεν αναφερόμαστε σε πρόσωπα αλλά σε χώρους. Έτσι;

   Η ΕΡΤ – για παράδειγμα – δεν διέταξε ΕΔΕ μετά τις βαρύτατες καταγγελίες της Νέας Δημοκρατίας για λογοκρισία. Διέταξε όμως, ΕΔΕ μετά τα έντονα παράπονα της ΠΑΕ Παναθηναικός για κρίσεις. Δεν εκφράζουμε φυσικά, θέση υπέρ της μίας ή άλλης περίπτωσης. Και δεν θέλουμε, να την εκφράσουμε επειδή είναι ήδη εκπεφρασμένη.

   Θέλουμε όμως, να τονίσουμε γενικά, την άνιση και άδικη διαχείριση – σε κάθε media εν Ελλάδι – της αθλητικής δημοσιογραφίας. Με τεράστια ευθύνη φυσικά, των αθλητικών συντακτών…

Άσε με να ολοκληρώσω…

Υπογράφει ο Άγγελος Μενδρινός
Στην αρχή ήταν… χούι. Στη συνέχεια έγινε βίτσιο και κατέληξε πάθος. Ένας ολόκληρος λαός σε οποιαδήποτε εκδήλωση της ζωής του δεν μπορεί να φθάσει στο τέρμα. Όχι να κόψει το νήμα, αλλά να τερματίσει. Έστω και πίσω από τους άλλους!
Ποιά είναι η πιο συνηθισμένη ατάκα στα τηλεοπτικά παράθυρα; «Αφήστε με να ολοκληρώσω». Αυτό το εκφραστικό ανικανοποίητο μας σημαδεύει όλους. Και τους νικητές και τους χαμένους. Ακόμα κι αυτούς που είχαν λόγους να διαλέξουν στρατόπεδο στο χθεσινό ντέρμπι.
Θεωρητικά οι Ολυμπιακοί θα έπρεπε να έχουν ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά κι οι Παναθηναϊκοί μούτρα μέχρι το πάτωμα. Τώρα το πως τα καταφέραμε και τα κάναμε όλα ένα αυτό είναι μάλλον ελληνική πατέντα!
Πως τα καταφέραμε τώρα και οι δύο να είναι σκεφτικοί είναι μια άλλη ιστορία. Αρκούντως ελληνική.
• Οι νικητές Ολυμπιακοί σκέπτονται αυτά που ακολούθησαν. Το ξύλο που έπεσε και τα διαιτητικά λάθη που τους ευνόησαν και πως να το κάνουμε έχουν ένα κόμπο στο λαιμό. Ήρθαν και οι δηλώσεις Σισέ, οι ειρωνείες Μαρινάκη και το γλυκό του ντέρμπι έδωσε.
• Όσο για τον Παναθηναϊκό βρήκε το άλλοθι που έψαχνε. Μόνο που κάποιος από τους πολυμετοχικούς θα έπρεπε να εξηγήσει πως ο Παναθηνακός βρέθηκα στο -7 που από χθες διευρύνθηκε σε -10!
Πως μας πιάνει αυτή η μανία όμως. Είναι ποτέ δυνατόν να πάει ο άλλος να πηδήξει τη γκόμενά του και τη κρίσιμη στιγμή να σταματήσει για να πλακωθεί με τον γείτονά του; Δεν θα χάσει μόνο τη γκόμενα, αλλά και τα αυγά και τα…. Πασχάλια. Ακόμα και τη γκόμενα θάχανε. Σιγά μην του άνοιγε τα πόδια για να την αφήσει με τη γλύκα,.
Ε, λοιπόν κι εμείς αυτό κάνουμε, όχι στη γκόμενα, αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν έχουμε μάθει να ευχαριστιόμαστε, αλλά μανουριάζουμε και γκρινιάζουμε…
Για να επιμείνουμε σεξουαλικά. Πόσες φορές ο φίλος σας ή η φίλη σας δεν έχει πει σε μια περιπέτεια της μιας βραδιάς «τον (την) ξέσχισα». Γιατί το ξέσχισμα να αποτελεί το άπαν την ικανοποίησης; Γιατί να μην πει «περάσαμε υπέροχα» ή κάτι σχετικό, Γιατί πρέπει να σχίσει ο ένας τον άλλο για να φθάσει στην ηδονή; Κάπως έτσι συμπεριφερόμαστε και στο ποδόσφαιρο. Δεν θέλουμε τη νίκη της ομάδας μας, αλλά τη με κάθε μέσο εξόντωση των αντιπάλων της!

Πως λέγεται…

Υπογράφει ο Άγγελος Μενδρινός

Την βλέπουμε στις φωτογραφίες και στα ρεπορτάζ για το Ογκολογικό Νοσοκομείο δίπλα στην κυρία Βαρδινογιάννη και τους εκάστοτε επισκέπτες. Είναι αυτή που ενημερώνει για τη καθημερινότητα των παιδιών του Ογκολογικού Νοσοκομείου. Λέγεται Αγάπη Ντούμου και είναι από τις πλέον καταρτισμένες στο τομέα αυτό. Είναι η προϊσταμένη του ογκολογικού κι όσοι έτυχε να συνεργαστούν μαζί της έχουν μόνο καλά λόγια να πουν…

ΔΕ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ

                                                     Γράφει ο Άρις  Νικολάκης

   Η συγχωρεμένη μητέρα μου  με προέτρεπε πάντοτε, να μη μιλώ με αγνώστους. Το έκανε, όταν ήμουν παιδί. Κι έγινε τότε, χούι μου… Ε, είναι δυνατόν, όταν μεγάλωσα – ασεβώντας στη μνήμη της – να  το αλλάξω ; Δεν είναι! Εξάλλου πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι…

   Ως εκ τούτου λοιπόν, ουδέποτε απάντησα και ουδέποτε θα απαντήσω, σε όσα κατά καιρούς με έσυραν άνευ λόγου κι αιτίας. Μετά φόβου και πάθους όμως, και γι’ αυτό το έκαναν άγνωστοι αλλά  μεταξύ … γνωστών.

   Ουδέποτε , επαναλαμβάνω προς εμπέδωση, θα απαντήσω επώνυμα και μάλιστα, ενυπόγραφα σε ανώνυμους και ανυπόγραφα. Θεωρώ ότι έτσι σέβομαι και τη μνήμη της μητέρας μου και τον κόπο (και τις θυσίες, και τις θυσίες της…), να με κάνει σωστή άνθρωπο. Κι εάν λανθάνω επιλέγοντας αυτήν τη θέση; ; Να με συμπαθείτε, όσοι διαφωνείτε…

   Έτσι θα διαφωνήσω με τον Παναγιώτη Μπογιατζή, ο οποίος ντε και καλά,  έπρεπε, να απαντήσει κι αποκατέστησε επώνυμα κι ενυπόγραφα την αλήθεια σχετικά με ανώνυμα και ανυπόγραφα ψέματα. Σε ποιο θέμα; Στο θέμα των εργαζόμενων και των μη εργαζόμενων στην ΟΠΑΠ TV.

   Στο κάτω κάτω της γραφής εργασία βρήκαν ορισμένοι συνάδελφοι , οι οποίοι είχαν ανάγκη. Και μακάρι σύντομα, να βρουν κι άλλοι…

  

ΕΡΤ ΑΕ κι ΕΡΑ ΣΠΟΡ

                                                   Γράφει ο Άρις Νικολάκης

   Κορυφαία μονάδα παραγωγής έργου κι ασυναγώνιστη από τις άλλες στην ΕΡΤ ΑΕ είναι η ΕΡΑ Σπορ! Εκτός τούτου η ΕΡΑ Σπορ καθίσταται και κορυφαία μονάδα ανταπόδοσης στην ΕΡΤ! ΚΙ όμως, η ΕΡΤ ΑΕ δεν αξιολογεί την ΕΡΑ Σπορ ανάλογα. Δεν την στηρίζει ανάλογα. Δεν την αξιοποιεί ανάλογα…

   Στην αθλητική συχνότητα – πανελλήνιας εμβέλειας, παρακαλούμε - της ΕΡΤ ΑΕ φωνάζουν καθημερινά «παρών» κορυφαίοι δημοσιογράφοι. Ρεπόρτερ και ραδιοσχολιαστές πρώτης γραμμής. Εάν αυτοί (στους κορυφαίους αναφερόμαστε φυσικά…) έβγαιναν στην αγορά, θα γινόταν χαλασμός… Πλειστηριασμός από την ιδιωτική ραδιοφωνία για να τους αποκτήσει. Δυστυχώς, αυτούς δεν τους αξιοποιεί η ΕΡΤ ΑΕ στηρίζοντας την προσπάθεια τους.

   Το χειρότερο βέβαια, είναι ότι στην αθλητική συχνότητα της ΕΡΤ ΑΕ φωνάζουν καθημερινά «παρών» και «παρούσες» κορυφαία στελέχη ηχολήπτες-τριες και λοιποί τεχνικοί. Κι αυτά τα σπάνια στο χώρο μας, στελέχη (και ως ανθρώποι και ως επαγγελματίες) δεν τους αξιοποιεί η ΕΡΤ ΑΕ. Χωρίς αυτούς γενικά πάντως,  η ΕΡΑ  της ΕΡΤ ΑΕ, δεν θα ήταν η ίδια , η ισχυρότατη και η αξιολογότατη φωνή στα ερτζιανά του τόπου. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε…

   Γιατί λοιπόν, η ΕΡΑ Σπορ , η κορυφαία μονάδα παραγωγής έργου κι πηγής εσόδων μένει χωρίς την ανάλογη υποστήριξη από την διοίκηση της ΕΡΤ ΑΕ;

   Υποτιμάται η σημασία των αθλητικών – χωρίς τα οποία η ΕΡΤ ΑΕ θα …βούλιαζε - ή υπερτιμάται η σημασία των πολιτικών με τα οποία βουλιάζει;

Γιατί τόσα ψέματα...

του Παναγιώτη Μπογιατζή


"Λέγε-λέγε", ή "γράφε-γράφε", πάντα κάτι μένει... Μακιαβελικό αλλά αληθινό... Όχι όμως στην υπηρεσία της αλήθειας...

Δεκτά και σεβαστά τα ανώνυμα σχόλια αλλά καλόν είναι όσοι επιλέγουν την οδό της ανωνυμίας να ελέγχουν πρώτα την εγκυρότητα όσων γράφουν. Εγράφη λοιπόν κατά κόρον την προηγούμενη εβδομάδα ότι η ΟΠΑΠ TV έχει στο δυναμικό της καθ' όλα αξιόλογους συναδέλφους όπως τον Κώστα Βερνίκο, τον Παύλο Παπαδημητρίου, τον Άρι Νικολάκη και τον Αντώνη Κατσαρό.

Η αλήθεια είναι ότι η παρουσία τους θα τιμούσε την ΟΠΑΠ TV όπως και κάθε νέα προσπάθεια τηλεοπτικού χαρακτήρα και αθλητικού περιεχομένου διότι οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι έχουν αποδείξει επί δεκαετίες την αξία και την ποιότητά τους. Ωστόσο η πραγματικότητα απέχει παρασάγκας από τα ανωνύμως γραφόμενα. Οι εν λόγω κύριοι ουδεμία σχέση έχουν με την ΟΠΑΠ TV!

Ζεσουάλδο… Χιμένεθ!!!

Υπογράφει ο΄Άγγελος Μενδρινός
Πολλές εφημερίδες ανακάλυψαν πέντε μέρες πριν το ντέρμπι τα χαρίσματα του Ζεσουάλδο Φερέιρα. Τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν να ξεχωρίζει στο κοουτσάρισμα. Για τον Πορτογάλο τεχνικό ελπίζουμε να μην είναι τα ίδια χαρακτηριστικά που έκαναν «θεό» τον Χιμένεθ στο ντέρμπι του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, αλλά και… άμπαλο στον αγώνα πρωταθλήματος με την ίδια ακριβώς ομάδα!

«Ελ κλάσικο» αντί “el clasico”

Υπογράφει ο Άγγελος Μενδρινός
Από τη μία το ΔΝΤ, από την άλλη οι αυξήσεις και στη… μέση το ντέρμπι που δεν μπορούμε να χαρούμε. Παίζουν Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός το Σάββατο κι εμείς κοιτάμε:
- Πως θα πάει στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός ή εάν το… ιππικό του Ολυμπιακού τον περιμένει στη παραλιακή
- Ποιοι δεν θα παίξουν από τις δύο ομάδες
- Πότε θα τελειώσει το πρωτάθλημα και
- Πότε θα βάλουν το χέρι στη τσέπη οι μέτοχοι του Παναθηναϊκού
Αντί να μιλήσουμε ποδοσφαιρικά, για τα συστήματα, για τους ποδοσφαιριστές, τις βοήθειες από το πάγκο και τα σχετικά, μιλάμε για εισαγγελείς, αστυνομικούς διευθυντές και τα σχετικά. Μα εάν θέλαμε ξύλο θα ακολουθούσαμε καμιά πορεία του ΣΥΡΙΖΑ κι αν θέλαμε οικονομική ανάλυση θα βρίσκαμε τη λύση στις στήλες της «Ναυτεμπορικής»!

ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΟΥ «SUPER 3»

     Επίδειξη ηθικής κι ακεραιότητας παράλληλα με παράσταση δυναμικής κι ισχύος από τον ισχυρότερο Σύνδεσμο Φίλων του Άρη Θεσσαλονίκης, τον θρυλικό πλέον,  «Super 3». O συγκεκριμένος Σύνδεσμος είναι κορυφαίος εκφραστής του Οπαδικού Κινήματος με συγκλονιστική οργάνωση, πρωτοφανή απήχηση κι καταπληκτική διείσδυση στην αθλτική κοινωνία του τόπου!  Η κόντρα του με την διοίκηση της ΚΑΕ Άρης, η οποία επέλεξε τον κ. Slobodan Subotic  ως νέο κόουτς προκάλεσε την έκδοση πρωτοφανούς – για τα ελληνικά δεδομένα – ανακοίνωσης, την οποία παραθέτουμε αυτούσια:

   «Φτάσαμε, λοιπόν, Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011 να ανακοινώσουμε ότι για εμάς το μπάσκετ του ΑΡΗ τελείωσε. Να πάρουμε, δηλαδή, μια απόφαση συνώνυμη μαχαιριάς στην καρδιά μας και ξεριζώματος της ψυχής μας, ακριβώς επειδή αυτή είναι η μόνη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε τούτη τη στιγμή στον Σύλλογο που αγαπάμε.

   Αναλογιζόμενοι την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ και κατόπιν και τη δική μας σαν οπαδών, δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε ούτε 0,1% με τον Σούμποτιτς, αυτόν που τρύπησε την ομάδα το 1997 και χάνοντας από τον πεσμένο και αδιάφορο Πειραϊκό, μαζί χάσαμε και την 3η θέση της κανονικής περιόδου και, ταυτόχρονα, τη μεγαλύτερη ελπίδα διάκρισης εκείνη τη χρονική στιγμή, μιας και ο Αυτοκράτορας θα επέστρεφε στη θέση του, στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης.

   Λίγους μήνες μετά από το τρύπημα που προσέφερε απλόχερα, ο Σούμποτιτς ανέλαβε (επίσημα) προπονητής του βάζελου (ο οποίος και θα ευνοούταν από εκείνη τη δική μας ήττα και απώλεια της 3ης θέσης), τη στιγμή που με λεφτά του ΑΡΗ είχε ταξιδέψει στην Αμερική για να βρει ξένους για τη νέα σεζόν, ενώ τελικά αυτός προσπαθούσε να πείσει τον κουμπάρο του, Βράνκοβιτς, να γυρίσει στον παο.
   Σαν Σύνδεσμος έχουμε μάθει να χαράζουμε πολύ λίγες γραμμές, οι οποίες και διαχωρίζουν κάποια πράγματα και οι οποίες, όμως, είναι πάντοτε απαράβατες. Μια από αυτές τις ελάχιστες γραμμές, είναι ότι δεν θα δεχθούμε ποτέ στον ΑΡΗ, ακόμα και αν ο ήλιος αρχίσει να ανατέλλει από τα δύση, ανθρώπους που τον έχουν τρυπήσει.

   Στην πάροδο του χρόνου, έχουμε ανεχθεί και καταπιεί πολλά για το καλό αυτού του Συλλόγου. Στα 23 χρόνια ύπαρξής μας, μάθαμε να βάζουμε πάνω από όλους και όλα, τον ίδιο τον ΑΡΗ. Επειδή, λοιπόν, πάνω από όλα είναι αυτός, δεν υπάρχει ΑΡΗΣ με τρύπιους ανθρώπους στο ενεργητικό του.

   Δεν υπάρχει πλέον για εμάς ΑΡΗΣ στο μπάσκετ. Δεν μας αντιπροσωπεύει αυτός ο ΑΡΗΣ, δεν είναι ΑΡΗΣ. Γιατί τον ΑΡΗ τον μάθαμε περήφανο και έτσι τον μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές και αυτές στις επόμενες, στον αιώνα τον άπαντα.
   Τρύπιοι δεν ήμασταν ποτέ, ούτε τρύπιο φανταζόμαστε τον ΑΡΗ. Γι’ αυτό και πήραμε την απόφαση της ολοκληρωτικής αποχής από ό,τι αφορά το μπασκετικό τμήμα, γιατί όταν παύει να σε εκφράζει κάτι, δεν μπορείς και να το υποστηρίζεις.
   Αποφασίσαμε, λοιπόν, να απέχουμε από κάτι που σώσαμε εμείς οι ίδιοι. Αποφασίσαμε να ανοίξουμε εμείς την πόρτα και να φύγουμε, από κάτι για το οποίο δώσαμε την ψυχή μας, κάτι για το οποίο διακινδυνεύσαμε την ύπαρξη του SUPER 3 και, μαζί, την προσωπική μας υπόσταση.

   Δεν ασχολούμαστε πλέον με το μπάσκετ του ΑΡΗ, δεν αναφερόμαστε σε αυτό, δεν υπάρχει για εμάς, γιατί δεν είναι ΑΡΗΣ. Και όταν δεν είναι ΑΡΗΣ, δεν μπορούμε και να το ακολουθήσουμε.

   Ανεχθήκαμε πολλά τερτίπια, πολλές ίντριγκες, πολλά πισώπλατα μαχαιρώματα. Και φτάνοντας στο σήμερα, ο Αυτοκράτορας να είναι όχι απλά γυμνός και να διοικείται από μανατζαραίους και δημοσιογραφαίους, αλλά να μην είναι ο ΑΡΗΣ που ονειρευτήκαμε, παθιαστήκαμε, αγαπήσαμε, παλέψαμε, γελάσαμε, κλάψαμε. Ο ΑΡΗΣ που αντιπροσωπεύει το ίδιο μας το είναι.

   Παίρνουμε, λοιπόν, την απόφαση και χαιρετούμε. Δεν είναι δυνατό, άλλωστε, να ταυτιστούμε με κάτι μεθοδευμένα τρύπιο. Γιατί όταν επιλέγεις για την ομάδα έναν τρύπιο, τότε το τρύπημα γίνεται διπλό.

   Η μεθόδευση όλου αυτού του διαστήματος, μπαίνει στην άκρη του μυαλού μας. Και δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Όπως, επίσης και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που αποτέλεσαν κομμάτι αυτής της μεθόδευσης και αυτούς που ταυτίστηκαν με το νέο τρύπημα.

Μια φορά τρύπιος, για πάντα τρύπιος.

Και ο ΑΡΗΣ δεν είναι τρύπιος. Τουλάχιστον, ο ΑΡΗΣ που εμείς μάθαμε από μωρά παιδιά.

ΑΡΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ FAMILIA SUPER 3»

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΑΕ

                                                          Υπογράφει ο Άρις Νικολάκης

   Οι άνθρωποι από την στιγμή της γέννησης τους, είναι προορισμένοι να κυβερνούν ή να κυβερνώνται. Τάδε έφη Αριστοτέλης, ο Σταγειρίτης. Δάσκαλος του Μακεδόνα στρατηλάτη Αλεξάνδρου, ο οποίος ως πυρσός της Ελλάδας μεταλαμπάδευσε τη σοφία του πνευματικού του στα πέρατα της γης. Δεν είναι όμως, τούτο το θέμα μας σε τούτη την επώνυμη κι ενυπόγραφη αναφορά. Ποιο είναι;

   Θέμα μας είναι ο χαμαιλεοντισμός – κατά το στρουθοκαμηλισμός – και με την καλή έννοια, ημών των ανθρώπων ως κυβερνώντων και ως κυβερνώμενων. Ηγετική φυσιογνωμία της ΕΡΤ ΑΕ σήμερα ο κ. Λάμπης Ταγματάρχης. Δημοφιλής και καθαρός άνθρωπος. Ίσως επειδή, ουδέποτε έκανε ομελέτα. Δηλαδή, ουδέποτε έσπασε αυγά, κατά πως λένε άσπονδοι φίλοι του. Έτσι ή αλλιώς παραμένει δημοφιλής και καθαρός.

   Ο κ. Λάμπης Ταγματάρχης εργάστηκε (με Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών) στην ΕΡΤ ΑΕ, τότε υπό τον προεδρία του κ. Χρήστου Παναγόπουλου, για την παρουσίαση των κεντρικών πολύωρων εκπομπών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Κατόπιν πρότασης του κ. Γιώργου Χουλιάρα κι έγκρισης – το φανταζόμαστε και να μας συμπαθεί, εάν διαφωνεί – του κ. Θόδωρου Ρουσόπουλου. Μαζί του ήταν το έτερο ήμισυ της θρυλικής δυάδας: «Τα κακά παιδιά» (έγραψε ιστορία στα ερτζιανά της Αθήνας…), ο χαρισματικός κ. Θανάσης Λάλας.

   Στην διάθεση τους τέθηκε όλη  - με την ευρεία έννοια της λέξης -  η ΕΡΤ ΑΕ! Μέχρι και κενά στο …κοινό συμπλήρωναν συμβασιούχοι και μόνιμοι δημοσιογράφοι της Αθλητικής Διεύθυνσης. Κι έκαναν οι περισσότεροι τα αδύνατα, δυνατά για να πετύχει η εκπομπή του κ. Λάμπη Ταγματάρχη παρ’ όλα τα (γνωστά σε όλους…) πολύ σοβαρά εσωτερικά προβλήματα της. Οι περισσότεροι; Ναι, επειδή ορισμένοι – κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα, τον περιβάλλουν και τους περιβάλλει με περισσή εμπιστοσύνη σήμερα - ξιφουλκούσαν κατά των invaders κ. κ. Ταγματάρχη και Λάλα.

   Να γνωρίζετε βέβαια, ότι ...Scripta manent!

    Προς τιμήν πάντως, αμφότερων των τότε παρουσιαστών υποχρεούμαστε, να αναφέρουμε ότι, οι κ.κ. Λάλας και Ταγματάρχης τους συνεχάρησαν όλους. Όσους έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων τους, για να πετύχει η συγκεκριμένη εκπομπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006…

   Τι ειρωνεία όμως; Αυτοί οι οποίοι δέχτηκαν τότε, την επιβράβευση και του κ. Λάμπη Ταγματάρχη, τώρα δέχτηκαν και την απόρριψη του. Οι αιτήσεις τους για πρόσληψη ως συμβασιούχων της ΕΡΤ ΑΕ επί της…βασιλείας του πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων! Χωρίς μία εξήγηση. Έστω μία έκφραση λύπης…

   Τι άλλαξε άραγε και οι χρήσιμοι του 2006 έγιναν μη χρήσιμοι (sic) το 2010;

   Εκτροχιάστηκαν από τον καλό τον δρόμο;

   Ενεπλάκησαν σε κακές παρέες ;

   Απώλεσαν τις δημοσιογραφικές αρετές τους;

  Προσαρμόστηκε στην αλλαγή περιβάλλοντος ο κ. Λάμπης Ταγματάρχης;

  Άλλος κυβερνά τώρα κι άλλος κυβερνιόταν τότε;

   ΥΓ 1 : Ο υπογράφων και να ήθελε – τρέφοντας βαθύτατο σεβασμό κι έχοντας μεγάλη υποχρέωση σε όλους εκεί - αλλά και να τον ήθελαν στην ΕΡΤ ΑΕ, ήταν αδύνατο, να εργαστεί λόγω άλλων ευρειών ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων! Προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης, η καταγραφή αυτής της εξήγησης…

  ΥΓ 2 : Κάθε διορισμός με απόλυτα δική μου ευθύνη – έλεγε ο Μέγας Ναπολέων, ο Βοναπάρτης -  προσθέτει ένα χαλαρό φίλο κι εκατό φανατικούς εχθρούς.

   ΥΓ 3 : Και την αρνιόμαστε και την απορρίπτουμε μετά βδελυγμίας. Είναι τουλάχιστον, αήθης η διαρροή περί ευθύνης του προέδρου της ΕΡΤ κ. Θανάση Παπαγεωργίου για συμμετοχή του στην απόρριψη ανέργων συναδέλφων και στην πρόσληψη ήδη εργαζομένων και σε άλλα media. Έχουμε ιδία άποψη κι εκτίμηση για το ήθος του ανθρώπου!